من و همسرم عاشقانه هم را دوست داریم.

صمیم-۲۹و اندی سن!- 12ساله ازدواج کرده-همسر و پسرکش رو میپرسته- عاشق تر از اونا کسی هست؟

من و همسرم عاشقانه هم را دوست داریم.

صمیم-۲۹و اندی سن!- 12ساله ازدواج کرده-همسر و پسرکش رو میپرسته- عاشق تر از اونا کسی هست؟

قاب بی نقاب

 

دیشب  پسرک رو بردیم آتلیه تا  چند تا عکس  شاد و شنگولی و بچه وسط و مامان بابا دور و برش !! و تو بغلش  از خودمون بگیریم..آقای دکتر  پیشنهاد کردند به همه والدین که از  این عکس های  سه نفری و  گرم و  با احساس با بچه تون بگیرید و  بذارید  توی  اتاق  یا  روی در یخچال یا  داخل کیف مهد یا مدرسه ی  بچه تون تا هر وقت ببینه  یادش  بیفته که چقدر  مامان  باباش  دوستش  دارند و چه خونواده گرم و مهربونی  داره ..حتی اگر  همیشه در  اغوشش  نگیرید هم ذهنش  گول میخوره..یعنی  این تصویر  میره جایگزین  حس  ناامنی و تنهایی  بچه (خدایی نکرده اگه داشته باشه ) می شه  .. علی  جون جونی هم بچه رو زد زیر یک بغلش و  مادر  بچه رو هم زد زیر بغل دیگه اش و ما رو برد اتلیه ..البته قبلش با یکی از  دوستام که پسرک  عاشقش  هست هماهنگ کردم بیاد تا  این بچه حداقل  تو مود عکس باشه..شانس زیبا و  خامه ای  ما!! پسرک توی راه خوابید و اونجا که بیدار  شد  تا نیم ساعت اول که تو فاز  نبود و بعد هم شیطونیش  گل کرد و حالا مگه می ایسته عکس  ادمیزادی ازش  بگیریم..!!کلی  من پشت سر  همکار   علی  ایستادم و  ادای  آب ریختن روی  سر  و کله ی  اون رو در  اوردم تا بچه یک ذره خندید ..وقت های  دیگه این نیشش رو باید   دو مشتی  جمع کنی از روی  زمین...بعد  به قول علی  بچه های  دیگه که میان آتلیه  مکان و نورها و  سقف و همه چیز براشون جالب هست و بچه چند ثانیه  اروم و ساکت نگاه میکنه یا  گوش به بازی بودنش  کمتر  میشه ولی  این فسقلی  از  الان که برای خودش دوربین شخصی داره دیگه معلومه که چقدر با محیط مانوس هست و خونه خاله حساب  می کنه اونجا رو... من پشت سر این  دوستمون ایستاده بودم و هی  روی  زمین خودم رو می انداختم و   ادا و صدای  بز و قورقوری د ر  میاوردم و  مثل  زیر نویس  هی  از  این ور  می رفتم اون ور و بر عکس .. دوست خودم که ماتش برده بود از این کارهای من..اون عکاس بنده خدا هم که  نمی دید من پشت سرش دارم چکار می کنم...یک جا چند قطره اب هم ریختم روی  کله اش  و یک جا هم نزدیک بود از پشت بی افتم روش که خدا به فک و صورتش  رحم کرد ...اخه  زمین سر بود خیلی ...علی هم کار  داشت  هی  میرفت می اومد و میخواست پروژه رو به دوستش  واگذار کنه..من هم بهش  غر  میزدم که خودت بگیر ..دستت تند تره ...فلانی  لفتش  میده  و  پسرک تغییر موقعیت میده... عکاس هم ریییییلکس ..اصلا این ارامشش  زبونزد هست ..خب  اینجاها سرعت عمل بیشتر به کار  میاد تا ارامش ...خلاصه سه ساعتی اونجا بودیم و   امیدوارم عکس  مناسب از توش  در بیاد .. راستش  من خیلی روی  عکس های خودم حساسم..یعنی  تا حالا 4 تا عکس  نداشتم که از خودم توی  عکس راضی راضی بشم..انقدر هم غر  می زنم که علی  رغبت نمیکنه از این ادم خوش اخلاق عکس  بگیره..آقا من برام مهمه تو ی عکسام  صورتم زاویه چاقالو  نداشت باشه ...غبغبو  نشده باشم...  دندونام موقع  تبسم مثل  دندون های  براق  اقا گرگه توی فیلم ها  بیرون نیفتاده باشه ..موهام مرتب باشه و  اگه جایی  صاف و درست نیست عکاس بهم بگه خودم درستش کنم  نه اینکه بخواد  بعدا با ادیت درستش کنه...صورتم براق از  عرق یا هر چی  نشده باشه .. رگ دست هام برون نزده باشه ... خنده ام شاد  و واقعی باشه و الکی  نباشه ( خب  این رو عکاس باید بگه به ادم دیگه..خود ادم که نمیبینه خودش رو..) .جایی گوشتی  موشتی  کجی ..نافرمی  دیده نشه .. اصلا ادم باید  جوری باشه که بعدا هر وقت به اون عکسه نگاه میکنه  مو لای  درزش  نره ..بعد سال های سال که از اون عکس  می گذره تو  هنوز خودت رو همون طور بی نقص و زیبا و همه چی تمام تو یذهنت میاری واین برای من خیلی  کاربردی بوده و هست ..    علی هم حوصله اش سر  میره بس که هر شاتی که میزنه م ن بدو بد میرم میگم ببینم چطوری بود؟  و بعد هم هی  ایراد میگیرم که اینجاش ا ونجوری  اونجاش  اینطوری ..یک بار بهم گفت یک خانمه اومده بود  چهار ساعت تمام هر   پزی که اینا بهش  می دادن رو انجام میداده و جیکش هم در  نمیاومده..گفت برم از  اون  یاد بگیرم..منم حرصم در  اومد  گفتم اصلا تو هم میخواستی بری زن لاغر  مردنی مثل اون   بگیری از  اول!!( ربط  دادن گودرز به شقایق  که ید طولانی دارم من در  مواقع بحث!!) طرف هاج و واج موند که این حرف چه ربطی داشت آخه!!

حالا هی نیایید  طرف این عکاس مهربون روبگیرید ها..الان خودمم از دست خودم ناراحت شدم که چرا این بلاها رو سر این مرد میارم من!!

نوشابه خانواده: صمیم جونم..عزیزکم..تو انقدرررررررر  اخلاق های خوب و  خوشگل و کمیاب داری که این ها گم هستند بین اون همه خوبی ... معلومه که به دل نمی گیره...!!!! اصلا غصه نخور  ..درسته فدای اون دل نازکت بشه صمیم ...

دیشب به علی میگم چرا منو اینقدررررررر(مثلا سالی  چند بار منظورم هست ها!!!)   ناراحت می کنی تو؟  حالا از قبلش توی ذهنم هفته پیش رو تجسم میکردم و سر  قبری که مرده اش فرار کرده بود هی  گریه  می کردم..یکهو که اینو بی مقدمه گفتم  طفلک شوهره  موند اینو  نصفه شبی از  کجا در  اوردم من!!!؟ تا یک دقیقه قبلش داشتم میخندیدم باهاش یکهو اینجوری می کنم..گفت ما اون مساله رو حرف زدیم در  موردش و تموم شد ...من که معذرت خواستم و گفتم عصبانی بودم و  منظوری  نداشتم..من باز اون کش رو بیشتر  کشیدم و گفتم نه! آخه  من که این همه مهربونم با تو و پسرک ..من که غذا می پزم برات ..من که کار  می کنم برات..من که (توی دلم: قد قد می کنم برات..!!)  چرا اینطوری  منو خراشششششششششش  میدی!!!؟ ( کلمه اختراعی  نشون دادن ناراحتی زیادم..) .. یعنی نزدیک بود کشه در بره بخوره توی  پک و پوز  خودم... خدا رو شکر  در  نرفت ..یعنی من  اروم ولش کردم ..وگرنه اگه شماها بشینین پای  درد و دل این مرد ..هیمن جور به سر و سینه تون میکوبید و مظلوم علی جان میگید  همش!! ..خب من ابعاد مختلف و متفاوتی دارم..میتونم در  عین زیبایی اخلاق و اسوه و الگوی  نمونه  بودن !!!( پوووووووف )  همزمان  اونقدر حرص در آر بشم که اگر مقتول هم شدم تقصیر خودم باشه باز ..یا در  عین پیشی ملوس  بودن یکهو روی  هاپ هاپی ام بزنه بالا... حالا از  تحلیل شخصیت من بگذریم  و به حرف خودمون برسیم..

دیگه دیگه اینکه  من الان حالم خوبه ..و دلم می خواد برم عصر  برای  خودم نرگس بخرم و بگم اقاهه روبان نباتی بزنه بهش و ببرم خونه بذارم جلوی آینه کنار یخچال ..مگه بغل یخچال آینه نصب  میکنن ملت؟ درسته..سوال خوبی  پرسیدید .ما  الان دو روزه یخچال فریزر  نداریم  و سه روزه مثل آدم غذا نخوردیم ..یعنی من حسرت یک غذای گرم صمیم پز به دلم مونده..به قول پسرک : خدایا مرسی  به ما غذای  خوش موزه دادی ..به همه ی بچه ها هم بده  ..دوستت دارم خدا جون ... منم بگم  خدا جون دعای خیر این بچه رو قطع نکن دیگه!! خب   نصف محتویات یخچال   مرحوم رو چپوندم   تو جا یخی   هووی دیگه اش   که اگه درش رو باز کنم همش  میریزه روی  سر و کله ام..منم هی میرم در  جایخی رو ناز می کنم و  از بیرون با مواد توش حرف میزنم میگم عزیزانم..به زودی  میایید بیرون..دوستتون دارم غذاهای پتنشیالی خوشمزه  .منتظر  همیشگی  شما...صمیم ...  !!

صمیم ام ..عزیز دلم..مهربونم.... و مهربونی  من مثل بارش  خورشید روی  تو هست ..من دوستت دارم همیشه ..هر جور که باشی ..هر کاری که بکنی ..روی من همیشه حساب کن...

سه نفری های ما

 

دیروز  روز  خیلی  خوبی بود. با علی  رفتیم مهد دنبال پسرک و وقتی رسیدیم خونه در  کمال ارامش  دیدیم الهی  شکر!  تو خونه ناهار  اماده نداریم.یخچال هم صاف صاف .. روز قبلش  من غذاهای  نصفه نیمه رو معدوم کرده بودم .بعد  هم با مظلومیت نگاه کردم که الان چی  درست کنم ساعت ۳.۳۰ عصر؟  اخیییییییی  طفلک!  عزیزم  میتونی صبر  کنی  دو سوته  خوراک مرغ درست کنم؟ ( منظورم دو ساعته بود که طرف  بگه نه!)  و اینطوری شد که به تن ماهی و  برنج سفید رضایت دادیم و  رفتیم بعدش بخوابیم..تا خرخره زیر پتو بودیم من و علی و این بچه هم خواب  انگار  نه انگار ..جفت پا می پرید روی  شکم بابای چرتی ! بعد علی  گفت بیا باهاش بازی کنیم   خسته شه بخوابه ..و این بازی  کردن  همانا و سر  کله ای که به هم میخورد و دنگ و دونگ  از تو اتاق  و روی  تخت هم همان..خیلی خوش گذشت ..خنده های  این بچه انقدررررررر بلند و مردونه هست که به قول خواهرم ادم تو دلش  میگه مرررررررتیکه! قربونت بشم... بعد ما داشتیم چرت میزدیم که من ژیشنهاد کردم حالا که نمیخوابه بیا ببریمش  پارک کودک ..رفتیم و دیدم ای داد بیداد.این جاش  عوض شده و  خلاصه مکان جدید رو پیدا کردیم و پسرک ذوق  کنان رفت سراغ  اسباب بازی ها و  استخر  توپ و ما هم به مربی اونجا شیر و بیسکوییت دادیم  و وسایل دیگه بچه رو و خودمون هم رفتیم ددر... 

 

این پیاده روی توی هوای  سرد و دست تو دست هم اون هم دو ساعت تمام خیلی  لازم  بود..کلی برای  پسرکم لباس  پسند کردم که بیام سر فرصت با خودش بخرم..یه جا یارو فروشندهه یک کاپشن  اورده  دید من خیلی  مشتری  پسندانه نگش کردم  ول نکرد ..من میگم باید خود بچه باشه تا بپوشه ببینم سایزش هست یا نه ..اون هم اصرار که نه این برای بچه ۴ ساله هم خوبه خانم..شما میترسی  اندازه نباشه؟ هی میگم آقا جان! بچه من قدش بلنده و  کمی  تپل و زیر این لباس هم حداقل دو تا لباس  دیگه که بکیش بافت هست  من تنش  می کنم..نمیشه که  بهش  بچسبه..بچه باید ازاد باشه..اینم  الکی  میگفت  همین یکی مونده..من هم   بعد از دو ساعت بلاخره یک لباس  این مدلی چشمم رو  گرفته بود و از طرفی  حتما میخواستم تن پسرک ببینم چطوری هست و اصلا مدل و رنگش بهش میاد یا نه ..خلاصه اومدم بیرون و جالب  فروشنده های  اون مغازه بودن که من به جان خودم توی این یکی دو سال اخیر  این حجم از  کرم پودر و  پنکک و بمال...و..نی به صورتم  نزده بودم که اینا با ۱۷ یا فوقش  ۲۰ سال سن به خودشون زده بودند... یعنی  طرف صورتش نارنجی شده بود از بس  برنزه مثلا خواسته بود بشه ... بخدا خودشون همینطوری  خوشگل تر بودن به نظر من...موها که نگو..کوهان بود  از بس  بالا  بسته بودن وسط  این کله..بابا یه ذره ظرافتی ..سلیقه ای ..چیزی ..میگم بچه های  این سن همشون این ریختی  هستن یا اینا اینجوری بودن؟  والله پایین شهر هم نبود که بگم ضایع بازی و ندید بدی بازی  در  اوردن ..اونجاها هم از  این خبرا نیست  بابا ...خیلی هاشون جنبه دارند و ساده هستند نه این طوری  دیگه  ... بعد یه جا علی  گفت ببین زمان مخ زدن رسیده به چند ثانیه!! طرف  از  داروخونه اومد بیرون و  یه خورده با  یه دختره  توی  ماشین جلوی  داروخونه حرف زد و بگو بخندی  سوار شدن و  رفتن و  من هم مات! یعنی  دختره تو ماشینش   منتظر   بود کنار  خیابون انگار  نه پسره! الهی  همه شون خوشششششششبخت بشن توی  همون چند ساعت!!! 

 

 

 از وقتی  بیشتر برای  پسرک وقت میذاریم و بخصوص دو تایی با هم و  با هیجان باهاش  بازی  می کنیم خیلی  بهتر شده...یعنی  مشکلی  نداشت اونطوری  ولی خب قبلا ها این بچه اصلا به ادم بوس  نمی داد..کلا  اهل اینکه بشینه توی بغل و اروم باشه نبود ..برای بوس  هم باید ازش  اجازه بگیره بخصوص  اگه غریبه تر باشه طرف ..خودم بهش گفتم و الان وبال گردن خودم هم شده این قانونه... ولی  بعداز اون بازی توی تخت ما و سه نفری  اونقدر  خودش رو پیشی  کرد برام و  گذاشت صد تا بوسش کنم که من مردم دیگه....یعنی  این دهنم داشت  کنده می شد از  جاش!!!  نوبتی  هم بود..اول بابایی و مامانی  با هم پسرک رو بوس محکم!  می کردند ..بعد  بابایی و  پسرک  مامانی رو بوس  بازی  میکردند ..بعد  بابایی  می افتادوسط و مامانی و  پسرک  حسابی  بوسش  می کردند..این وسط هم هر  کی  حسرت بوس  به دلش  مونده بود  به حمدلله برطرف شد!!!! واقعا بنیان خانواده ها  محکم تر  میشه با  این برنامه های  تربیتی   کودک!!  

 

چند شب  پیش  عمه جون خونه ما بودن و  داشت باپسرک بازی  میکرد .. یکهو پسرک برگشت  گفت  واییییییییی ..مامانی ..عمه جون دست زد به گیلی  گیلی  من!!!!  بیچاره عمش  یک آن ماتش برد ..نگو اومده اروم زده روی  پوشک بچه  چون خیلی  بامزه میشه با پوشک  و اینم چون بهش  قبلا گفته بودم هیچ کس  جز  مامانی و  بابایی  و نرگس جون تو مهد کودک( پرستار  تعویض) حق  نداره نگاه کنه به  گیلی  گیلی ...( اسم موقع بچگی  هاش بود ..الان بهش  میگم بگو   آ ..ل..ت... اونم  قاطی  میکنه میگه گالی  گالی ..گاهی هم قالی  قالی ...یا قلقلی!!)  زود به من گزارش  داد که عمه جون دستشون خورده از  روی  اون همه.. لباس  به بدنش .. بچه رسوایی هم هست  کلا! باز خوبه کسی  نبود  عمه اش  نمرد از  خجالت ... توی  خانه بازی  هم با یک دختر مو فرفری  وزوزی به اسم کیمیا دوست شده بود و   موقع تعویض  واییی  نمیدونین  چکار  کرد .. اعتراض با صدای  بلند که کیمیا باید بره بیرون..گیلی گیلی منو نبینه!!!  بروووووووو  بیرون.... بی تربیت!! بی  تربیت!!!  

 

جدیدا هم  دو تا فحش  یاد گرفته یک وجب  قدی ..بی تربیت رو که غلیظ میگه بعدش  باحرص  میگه اخمخ بیشوووووووووووور .... انقدر  هم خوشگل میگه و  خودش رو هم تاب  میده  که حد نداره ..من هم کلا کر ... نمی شنوم... دو هفته گفت  دید  انگار حرف  خاصی  نیست دیگه تکرار  نکرد ..از  توی  فیلم  تلویزیون شنیده بود..یک بار هم ما اومدیم فیلم ببینیم با این بچه شد  دو هفته حرص  خوردن! یعنی  لحن و مدل گفتنش  خیلی  بامزه بود ... میخواستی قورتش بدی .. کلا  بامزه حرف  میزنه..  حروف  رو هم  جالب پس و پیش   میکنه : 

 

آقا کغاله  ( کلاغ)

آقا  اغاله  ( الاغ)  

گشنگ شدی  ها امروز!!! ( قشنگ..باز  خوبه مشنگ نمیده به آدم!)  

 دُل  دُل  دُل .....  دُل از  همه رنگ...سرت رو با چی  می شویی؟ با شامپو دُلرنگ!!!( گلرنگ) 

مامان! ساکیت!  میگم حاج آقا بیاد ببرتت ها!!...( بعد خودش  اضافه می کنه ) نه نبرش ..مامانی  منه... قول میده دیده کار  بد  نتُنه...بدو بدو  برو ستایه (ستاره ) بیار تا  نبره تو رو ...( ما یک غلطی  کردیم این بچه  یک ساله اینا   که بود گفتیم حاج آقا - همسایه خواهرم اینا که قد بلند و لاغر و  چشم گردالو بود و زهره من هم آب  می شد از  دیدنش!!- میاد بچه های بد رو میبره  خونه شون... 

  

 این هم شعر  مورد  علاقه اش  : ( با  مدل  شین شین گفتن های   عهدیه بخونین)

بزی  نشست تو ایوون 

نامه نوشت به مادرش  

 من بزی تو هستم  

بز بزی  تو هستم 

یک رفتم تو جنگل 

شششییییییییییر  به من حمله کرد  

با اون شاخ های  تیزم 

شکمش رو پاره کردم 

شکم پاره حیا کن 

برو سر جات لالاکن 

زیر زمینش  موش  داره  

هزار تا خرگوش  داره  

( بیت اخر  کاملا بیربطه به نظر من ..نیمدونم از  کجا چسبونده این به این شعره !) 

 

دیروز که رفتیم  مهد  دنبالش  یک  دختره دم در  ( سالن خروجی) روی  صندلی  نشسته بود و  مامانش هم جلوش  زانو زده بود و داشت به دختر  گنده ۶ ساله  قاشق  قاشق  غذا می داد(قیمه با ماست)  ..من رو که دید  مامانه با گله و همچین که مربی   مهربون  کلاس  یو  نا اینا   بشنوه گفت  الهیییییییییی بمیرم برای  بچه ام!!  امروز  داشته  توی  سالن کارتون می دیده  نبوده توی  اتاق  و یادشون رفته به بچم!!  غذا بدن...مرد از  گشنگی!!  تو صورت بچه هم   میگفت: بچه ام خجالتی هست .. خودش روش  نشده بگه!!! دختره هم نگاه سرد و یخ زده ای  داشت !!! می خواستم بکنم کله اون مادر  بی فکر رو...اولا به بچه خرس گنده ۶ ساله چرا مثل  نی  نی ها داری   به دهنش  غذا میذاری؟ بعد هم چرا  تصور  خودت رو میکنی توی مغز بچه که خجالتی بودن باورش بشه..بعد هم حالا مربیش یادش رفت که خب  به نظر من با اون همه دقتی که همیشه دارند    همچین چیزهایی  اگر  پیش بیاد قابل اغماض هست و  نباید  بکشه ادم مربی رو ..بچه ات چرا خودش  اعلام نکرد؟  چرا مظلوم نمایی می کنی  جلوی روی  بچه؟  چرا عادتش  میدی به این کار و جلب  ترحم بقیه؟ من هم گفتم  دختر  خانم به این بزرگی  ماشالله خودش باید به خاله جونش بگه  من غذا نخوردم هنوز .. .دیگه هم چیزی  نگفتم و  روم روبرگردوندم بیشتر  حرص  نخورم ..بابا  مگه  حالا ناهارش  چون مفته باید  خودکشی  کرد که یک روز بچه  غذاش  دیرتر شده؟ خود مربی ها میگن بعضی ها اصلا چاشت مناسب  نمیذارن توی  کیف بچه  شون و  همیشه چشم بچه دنبال میوه و نوشیدنی های  بقیه هست ..اون وقت از  اینا توقع  چی دارن ! 

 

 

دیشب هم مامان یک بچه هه توی  پارک کودک  به پاهای  پسرک خیره شد بعد  به من رو کرده  با لحن مسخره ای میگه این بچه تون دختره؟!!! ( قیافه یونا..موهای کوتاه و تازه اصلاح شده اش ..صورتش .. هیکلش ...همه و همه داد میزنه پسره..چون من جوراب  شلواری  ساده مشکی  برای زیر  شلوارش  پاش  کرده بودم و  پایین جوراب  شلواری  گل های  ریز قرمز داره اینو از روی  مسخره  میگفت ) من هم یک نگاه به ارایش  بی نهایت اغراق شده و  صورت حاکی از  حسودی و بدجنسی اش  کردم و  با لبخند گفتم شما  این کله  و مو و قیافه رو ول کردین  چسبیدین به  جوراب  شلواریش؟!!! طرف هم موند چی بگه؟گفت نه خوشگله شلوارش ..از  کجا خریدین؟ منم گفتم  از  مغازه!!!  اصلا دلم خنک شد  اینطوری  خیطش کردم..باور  کنید من اصلا به مردم اینطوری  جواب  نمیدم..ولی  چون فکر  میکرد  الان من رو خجالت زده میکنه  من اجازه ندادم و  بهش نشون دادم فکرش رو خوندم  زودتر ..بدم میاد  ..بابا من هم از  قیافه و  اون لباس  تو خوشم نیومد ولی به کلام یا حتی نگاه هم به روت نیاوردم.. چه  مدلی  هستند اینا دیگه!! 

دههههههه... 

 

  

برای  خودم: 

صمیم ام..اصلا نگران نشو که چند روزه غذای مورد پسند خود مشکل پسندت  رو درست نکردی .تو به استراحت عصر و بازی با کودکت نیاز داری .. بقیه هم  درکت می کنند .. ..تو فقط با عشق  غذا رو اماده کن..اب و رنگش با من ... تو خوب  باش ..بقیه اش با من .. 

عزیزمی  صمیم خوبم...

صمیم ام..دوستت دارم...

 

این مدت من  به علت  نوشتن های مدام و  خودکار  دست گرفتم  نمیدونم چکارم شده بود که نوک انگشت   دوم و سوم  دست راستم بی نهایت  حساس شده بود..یعنی به کیبورد میخورد  دادم در  می اومد..فکر  کنم بخاطر  نوشتن زیاد با قلم بوده   تو این مدت ترجمه...مرسی  از  سر زدن های  همه تو این مدت..

  یک مهمانی چقدر  می تواند حال آدم را خوب و خوش کند؟ خیلی ..خیلی  زیاد ..دیدن ادم هایی که هزار  خاطره داری با آن ها از  دوران دوست داشتنی  دانشجویی  و ان همه شیطنت و بازیگوشی  نجیبانه و تکرار نشدنی ... من وقتی  دوستم دستش را دور شانه ام می اندازد  انگار  به یک دوران امن بر میگردم.وقتی  به دست های  ظریف و کشیده و   بازوهای فوق العاده زیبا و سپید  ان یکی  نگاه می کنم  دنیای من همه سفید می شود و موزون..وقتی  زیر گوش  ان یکی  دوستم حرفی  میزنم و  دو تایی قهقهه میزنیم دلم..این دلم انگار  سوار  قایق  تفریحی  می شود و زیر  افتاب  ملایم  روی اب  برای  خودش  به گردش  می رود..

حالم خوب  است ..به خودم استراحت داده ام چند وقتی .. من الان وقتی  می خواهم بروم مهمانی  تمام انرزی  ام را نمی گذارم روی  این که چه بپوشم؟ چه ارایشی  کنم؟  چه دستم کنم؟ چه  کیفی بردارم..به خدا این صمیم  دیوانه همین کارها را قبلا می کرد .میگویم دیوانه چون الان فهمیدم چقدر  به خودم تنش  وارد میکردم..الان راحت و فارغ از  این فکرهای   مزاحم دقیقا عصر  همان روزی که میخواهم بروم مهمانی  خیلی  سبک میروم سراغ لباس هایم و یکی را زود انتخاب  می کنم..بعد  ارایش  ملایم و راحتی  می کنم..تمام مدت تصور  لحظه ای شاد یش رو را دارم و مهم تر  از  همه اینکه پسرکم را با خودم  نمیبرم تا همان دو سه ساعت  میهمانی  راحت باشم ..شاید  نگفته باشم که من  مهمانی  رفتن هایم  های   (با دوستانم)   نهایتا سالی  5 بار  هم نیست ..من کلا آدم مهمانی برویی  نیستم... ادم رفیق بازی هم نیستم ولی  خب  سعی  می کنم  دوستی هایم را با کسانی که انتخابشان کردم یک زمانی ، حتما  ادامه دهم..چشم هایم برق  میزند وقتی  خوشحالی  ان ها را می بینم.. از  علی  خواستم پسرک را نگه دارد  ...با مهربانی  پذیرفت..مراقب  این هست که من ان چندساعت همش  نگران  بچه نباشم.. بعد وقتی برمیگردم دلم پر از  خوشحالی  است ..میدانی من کلا ادم کم توقعی  هستم..ادم  منفی  دیدن هم  نیستم..مثلا مامانم  فقط به شرطی بچه ام  را نگه می دارد که همسرم هم باشد انجا..یعنی بچه ما تنهایی  انجا نمی شود بماند ... راحت بگویم مامانم  می گوید معذور  است و  فقط اگر  پسرک با پدرش  بیاید اشکالی  ندارد ..خب  من از  اول  نخواسته ام نگه داری  کنند از  بچه و  ان ها هم استقبال خوبی  کردند از  این پیشنهاد .. تازه پسرک اصلا بچه شیطان و خرابکاری هم نیست و  کافی است برایش  یک اهنگ رقص کردی  یا  شاد بگذاری  تا  مدت ها برقصد و البته در  جای خود مقتضای  سنش هم هست بعضی  چیزهای  دیگر  که به نظر مامان و باباطبیعی  نیست و  هول می شوند  نکند بلایی سر بچه بیاید ...برای  همین   من خیلی  محدودیت دارم برای  بیرون رفتن و  کارهای شخصی ام و  تفیرحات یکنفره ام ..چون هوا ماه هاست که سرد شده و با بچه سخت هست  بیرون رفتنم..ولی  به جای  این که بنشینم غصه بخورم که چرا مثل مادرهای  دیگر  نیست  می نشینم فکر  می کنم که  چقدر  مهربان اند که  هیچ وقت  پدرم بچه را  دعوا نمی کند یا خیلی به روش  تربیتی ما احترام می گذراند و دخالت هم نمی کنند و یا  اینگه چقدر بچه خوشحال است و امنیت دارد  وقتی  انجا می رود و  چقدر  مامان مراقبش هست که شاد و سیر و خشک و  سرحال باشد  تا من برگردم..

بعد من برای  مهمانی  دیشب  به دروغ گفتم کلاس  می روم..!!  خنده دار  هست ولی  ترجیح دادم اینطوری  بگویم تا راحت تر  باشم خودم..ساعت نزدیک 11 شب  برگشتم  خانه مامان و قرار شد شب  بمانیم تا فردا از  همان جا بروم سر کار ..بعد به جای این که بنشینم حرص بخورم چرا برای یک چیز به این سادگی باید  دروغ بگویم وقتی  همه خوابیدند  نشستم پیش مامان و برایش  از  ترس هایم مثل ترس  از  معاینه  ل گ نی  حرف زدم..هیچ وقت در این باره چیزی  از  من نشنیده بود..باورش  نمی شد  ...برایش  جالب بود..بعد از  ترس های بچه ها و روش های  درمان آن ، چیزهایی  که یاد گرفته بودم را برایش گفتم...او هم به من گفت  همه تلاشش در  بچگی ما این بوده که از  چیزی الکی  نترسیم و محکم باشیم...به هم نزدیک تر  شدیم..حس  کردم  خیلی  بیشتر  دوستش  دارم..حس  کردم چقدر  برای ما زحمت کشیده...حس  کردم  وقتی  با عینکش  خم می شود روی  جدولش  چقدر  موهای شرابی اش که سپیدی هایش  دارد بیشتر  هم می شود  سایه قشنگی روی  صورتش  دارد ...حس کردم  وقتی هنوز  من یا خواهرم مریض  می شویم و سال هاست دیگر بچه نیستیم جنس  نگرانی او شبیه چه می تواند باشد ...

عصرش به مامان جون زنگ زدم و گفتم من مثلا کلاس  هستم و  پسرک منزل مامانم هست و حواسشان باشد سوتی  ندهند من مهمانی  هستم!!! خنده  های بلند مادر  شوهرم  حالم را خوبتر کرد ... خب  مند ر  این مسایل با ان ها راحت تر  هستم..ببین  بحث  این نیست که مادرم  مخالف وقت گذاشتن من برای خودم هست یا نه...بحث راحت بودن من با ادم های دیگر زندگی ام هست . .. این وسط با تنهاکسی که یادم رفت هماهنگ کنم همسر بود که طفلک گیج شده بود کدام کلاس رفته ام؟!! به خیر گذشت .

الان اصلا هم نارحت نیستم که مامان صبحش قول داده بود پسرک را ظهر تا عصر که من اضافه کار باید بمانم  نگه می دارد و یکهو ساعت 10 رفت خانه خاله  کوچکم و اعلام کرد من تا شب  همین جا هستم!!  باور  کن حرصم نگرفت...غصه نخوردم..گله نکردم... گفتم نوش  جانت مهمانی ..چون می دانم حالت چقدر  بهتر  می شود...کلا مامان آدم قابل پیش بینی  نیست  معمولا. 

این ها بخشی از زندگی من هست ..از این دست چیزها زیاد  دارم . همین الان هم چند روز  هست با همسرم  مثلا سر سنگین هستم..دست روی  نقطه ای  از  شخصیت من گذاشت که تا به حال نمی دانستم اینقدر  حساسیت دارم رویش ... هر  کار  می کنم نیمتوانم زودتر  از  این حر ف ها  دوباره خوب  شود حالم در  این مورد .میدانی به من گفت  در  رابطه با تربیت بچه  فقط  حرف  میزنم!!! از  آن حرف ها بود که خب   بخاطر  عصبانیت از  دست  شیطنت های  زیاد  پسرک به من زد ولی نابجا بود حرفش ...یعنی  من شوخی  موخی  در  این مورد  ندارم با کسی ... یعنی  بی معرفتی بود  اینهمه دیگر ... من هم رفتم نشستم لبه تخت و برای خودم گریه کردم...بعد پسرک آمد گفت چرا ناراحتی ؟ من هم گفتم غصه می خورم مامانی ..او هم گفت  من هم شب ها  قرص  می خورم مامانی!!! (  نصف قرص  ویتامین) ببین گریه هم نمی کنم...چقدر  خنده ام گرفت وسط  آن قیافه  گریه اوو!!! بعد  بخش  گریه دار تر  ماجرا این بود که  لج کردم و فردا صبحش تراول هایی که روی  کیفم بود و  پول های  خودم بود که دست همسر  چند روزی  امانت بود را هم انداختم روی  مبل و رفتم سر کار و با غیظ  به او  گفتم از  دستم گرفته ای  نه از  کیفم که روی  کیفم گذاشتی ان ها را...( صمیم وقتی  خل می شود یک وقت هایی و  حرف های  عجیبا غریبا  می زند!!)    او هم نامردی  نرکد و خیلی شیک همه را برداشت گذاشت داخل کیفنش و من هم برای  این که کم نیاورم اصلا به روی  خودم نیاوردم و  در  دلم کلی  از  دست خودم حرص  خوردم..فعلا منتظرم ببینم حرکت بعدی اش  چیست !! خب  این اولین مثلا قهر  چند روزه من هست که هنوز  تمامش  نکرده ام..چون مساله ای است که باید از  من اعاده حیثیت  بشود!!! چون این همسر  گرامی باید  بداند من تمام وقت و زندگی ام توجه به روحیه شاد و  مقاوم این بچه هست و  همین که مثل خیلی از  بچه های  دیگر  زمین می خورد و  صد تا بلا سرش  می اید و  ززززززززر  زرزززززر  گریه نمی کند یا زود یادش  می رود  خودش  نعمتی  هست ..همین که بچه   5/2 ساله اینقدر شوخ طبع و حاضر  جواب  هست خودش  یعنی  هوش هیجانی  خوب ..همین که  هنوز از  راه پله ظاهر  نشده به همه سلام می کندو لبخند  اداب  دانی  هم بلد هست  یعنی  اداب  اجتماعی  را یاد دارد ..همین که  خوب و راحت مهد می رود یعنی  امنیتش را جلب  کرده ام برای دور شدن از  خودم..همین که شب ها دستش را می گیرم و چند بار  بغلش  می کنم یعنی  فقط فکر  خواب و راحتی خودم نیستم..همین که  بچه لجبازی های سن خودش را هم دارد یعنی  نرمال و طبیعی است .. نمی دانم ان شب  خسته بود یا فکرش  پریشان  بود یا از  خاموش کردن تلویزیون توسط بچه عصبانی شد یا نه..نمی دانم چه بوداینقدر  تحملش کم شده بود ..خب  حق  هم دارد ..خسته می شود گاهی .. ولی  حق  ندارد با من اینطور  حرف بزند ..یعنی  حرفش  از  آن حرف ها بود دیگر ...پسرک هم   می فهمد بهتر  است حرص کداممان را در  بیاورد تا بیشتر  شاد شود برای  خودش!!! او فکر  می کند الان این بچه باید  مطیع باشد و من فکر  می کنم باید مثل پرنده سبک و  مثل  بره بدو بدو کنان بدود و شادی و بچگی  کند .. تاآن شب  همه چیز خوب بود  و خیلی  فکر  مشترک داشتیم در  مورد  تربیت بچه یا نحوه برخورد با کارهایش.  بعد او یکدفعه  ناراحت شد و من هم  دلخور  از  این قضلوت حتی  کلامی   و خلاصه  روزگاری  است این روزها ..البته  به هیچ وجه جلوی بچه نشان نمی دهیم اب  و هوا  خنک شده است !!! و  من همه کارهای  پدرش را تایید  می کنم..حتی  آن روز که چند بار به بچه تذکر  داد و  بعد پشت دستش  زد( و من دلم انگار  کنده شد از  جایش ) و پسرک  بغل من امد و دست صورتی  اش را نشانم داد که ببین بابا منو زد!!  من هم گفتم بابایی  خیلی  مهربونه عزیزم.. فکر  کنم خیلی  ناراحت شده که این طوری  کرد ..بوسیدمش و  گفتم برو بگو دیگه تکرار  نمی کنم و ببخشید بابایی ..بچه سر تق نرفت و فقط  رفت جلوی  بابایی و بر و بر نگاهش کرد وگفت منو دوست داری؟!!!!  اونم با دلخوری گفت  بعله..همیشه دوستت دارم ولی  کار بد رو دوست ندارم...و خیال شازده راحت شد که دینیای  کوچکش  سر جای خودش  هست هنوز ...البته بعدا به همسر گفتم  دفعه اول و اخری بود که این کار را با بچه خودت کردی ... او هم فورا فردایش رفت کلاس   تربیت کودک تا به من نشان بدهد  کم نمی اورد و من  همه نکات را کامل نگفته ام برایش ..خب  شما قضاوت کنید ..این همه مطلب بود من بهش گفتم برو وبلاگم را بخوان حال ندارم این همه توضیح بدهم از  اول برایت ..او هم گفت من هم حوصله این همه توضیحات تو را ندارم..کوتاه و مختصر بگو دکتر  دفعه آخر چه گفت دقیقا و چه پیشنهاد  هایی  داد ..یعنی  چه اخر؟ لقمه جویده شده و  حاضر  اماده که نمی شود...

البته بعدا که بیشتر فکر  کردم دیدم چرا من به او توضیحات  آن روز  کلاس  را کامل ندادم .یکهو یک چیز  بزرگ کشف  کردم در  خودم..به قول  یاسی  مچ خودم را گرفتم.. من یادم افتا ان روزی که کلاس  رفته بودم شب که  امدم خانه خیلی  ذوق  داشتم تعریف  کنم برایش و بعد  نمی دانم سر  چه چیزی  من  ناراحت شدم از  دستش و  در  ناخود اگاهم حرف زدن با خود همسر  در  مورد  کلاس  ان روز  یاد آور  خاطره آن دلخوری  می شود برایم و  ذهنم همش  از زیر آن در  می رود و من را وادار  می کند   در  مورد  ان کلاس  حرف  نزنم و من تا دیشب  نفهمیدم علتش  چه  بود..یعنی  ته ته  ذهن من ..وجود من...احساسات من... جریحه دار شده بود و  اصلا خودم هم نفهمیده بودم  و در  ظاهر  ان دلخوری  هم چند دقیقه بعد یادم رفته بود ولی  انگار  رفته بود  زیر زیر ها خودش را قایم کرده بود...برای  همین هست که من کلا ادمی  هستم که نیم توانم مدتی با کسی  قهر باشم یا بگذارم لای  نان داغ!!  تا چند سال بعد کاری را به روی طرف  بیاورم..یا یادم می ماند که خب  ازارم می دهد و باید زودتر  موضوع حل شود و یا واقعا موضوع حل می شود ..

این یکی  از  دستم  در رفته بود..

این ها را نوشتم که بدانید من وقتی  می گویم خوب  هستم یعنی  زحمت می کشم تا  حالم خوب  بشود ..باور  کنید  انداختن وسایل خانه در  یک اتاق به اسم انباری  کار  راحتی  هست ولی بعد از  چند سال تکاندن آن همه خاک و کثیفی  عمر  آدم را کوتاه می کند ..  من این خاطرات و دلخوری ها را  در  انبای  نمی گذارم.  ..می  نویسیم یا در  موردش  حرف   می زنم  تا بروند و حالم خوب خوب  تر شود...

آن روز رفتم جلوی  اینه دستشویی و به خودم گفتم خیلی  خوبی  صمیم ام... دوستت دارم..  تو واقعا آدم باعرضه ای  هستی  و مادری  نمونه...و بعد  خودم را از روی  اینه ناز  کردم... خیلی  حس  خوبی بود...  دلم می خواهد این تایید ها از  درونم باشد و من وابسته به بیرون و ادم های  بیرون نباشم برای خوشحال شدن.. دلم می خواهددیگر  نگذارم  حرف های  جدی یا شوخی  یا از  روی  عصبانیت یا هر  چه که کسی به من می زند  اینقدر  من را ناراحت کند ..نشستم با خودم گفتم  وقتی  خودت می دانی  چقدر  درست رفتار  می کنی  دیگر  چرا اوقاتت تلخ می شود ..  البته نیمه تاریک ما ادم ها گاهی  از  انتقاد هایی که  روا هستند هم به شدت اشفته می شود که این یکی  در  ان دسته نبود .. چند صفت در  خودم پیدا کرده ام که وقتی  کسی به من ان ها را می گفت خیلی  لجم می گرفت  بعدها فهمیدم ای  وای !   این ها دقیقا در  من بود و  الان چون به عنوان بخشی  از خودم پذیرفته ام ان ها را  و    واقف شدم به حضورشان  با هم دوست شده ایم ودیگر  لج من را در  نمی اورد شنیدن اسمشان هم...

خبرهای خوب  این که ترجمه زودتر  از  موعد هم تمام شد ..خیلی  خوب بود.. مهمانی  منزل برادرم خیلی خوش  گذشت ... شاخه گل نرگسی که به مامان دادم خیلی  خوشحالش  کرد ..اشکنه کشک مخصوصی که برای  مامان جون درست کردم( اختراعی و برای  اولین بار !! فکر  کن!!)  خیلی  بهش  چسبیده بود و گفت دیگه  واقعا وقت شوهر  کردنت هست!!( متلک بود یا  تعریف  ؟!!!هیییییییی وای ) نقشه هایی  که شب  موقع خواب برای خودم می کشم خیلی  خوشحالم می کند ...یک نمایشگاه عکس رفتم که  تنوع بود برایم بعد از مدت ها ...  این چند روز  یا به عبارتی   دو سه  هفته همش  علی جان ظرف ها را می شست که کاملا خوش  خوشانم بود ..مامان جون  هم ناهار  درست می کرد که دیگه نگوووو...و این که در  این مدت گریزی هم زدم به شخصیت سال های  قبل خودم که  لطف  زیادی  داشت و کلی با برو بچ خندیدیم...  تازه دیشب   همه شان داشتند از  خواستگاری های  بچه های  کلاس  از  خودشان حرف  می زدند بعد من خیلی  جدی گفتم بچه ها ..راستی  چقدر  من آن موقع بدبخت بودم که حتی یک نفر از  بچه های  کلاس  از من خواستگاری  نکرد  حتی  شلمان پیر!!! (لقب یکی  از پسرهایمان بود بود) و همه اول جدی  گرفتند و فکر  کردند من غصه می خورم الان و بعد  که دیدند من به قفل در  خروجی  اویزان شده ام و دارم می میرم از  خنده   قیافه شان دیدنی شد ... من هی  داشتم زور  می زدم در   بزرگ خانه جدید این دوستمان را باز  کنم برویم بیرون   نگو کلا دره تعطیل بود و من در  تاریکی  داشتم  اهن خالی را فشار  می دادم تا در  باز شود ...و شش متر  انطرف تر  در  اصلی بود و  کلی هم چراغ و  پروژکتور  داشت رویش که انگار من کلا کور بودم اون لحظه .. این ها خنده ندارد این که یک خانم محترم و عظیم الجثه مثل من  روی  در  متروک افتاده باشد و هی زور بزند و بقیه گیج نگاهش کنند که این چکار  دارد می کند  بامزه بود... 

برای خودم :

صمیم ام....دوستت دارم....دست هایت را می بوسم...

دیگر نیست ...

 

خوب ..خوب  ..خوب .. 

 همه چیز خوب  ...  

پسرک خوب  

من خوب  

دل من هم  خوب  و محکم.. 

دکتر فقط گفت یک چیزی بوده که دیگر  نیست .. 

نمی دانست چرا 

و نگران هم نشده بود از اول 

 

حق دارد  

خب مادر  این پسرک که نبود  

چکاپ های بعدی  (ان طرف سال) توصیه شد برای محکم کاری . 

اما 

من که فهمیدم .  

فهمیدم  ان چیزی که بود و الان نیست  

چرا دیگر  نیست  

می دانستم شماها را دارم..  

دعاهایتان را 

خدای مشترکمان  را  

 

 نمی خواهم دو خط بنویسم و تمام..حرف ها دارم برای  نوشتن انچه گذراندم. 

می نویسم.. 

فقط امدم خبر بدهم نگران نباشید . 

 

به شدت درگیر  یک مقاله دکتری  هستم 

نه شب  دارم  نه روز  

 تمام این هفته تا شب سر کار بودم شاید هفته ی  بعد تمام شود 

غیر از ترجمه که خودش بخش بزرگی از  علاقمندی من است  ادمش را هم دوست دارم..کسی که سفارش ترجمه  این کار  را داد به من.  

می خواهم بی  عیب و نقص تحویل بدهم. 

تمام که شد من همان صمیم خوش خنده ی  دنیا راحت بگیر  می شوم دوباره  

الان رفته ام در  جلد یک صمیم  بادقت و با وسواس و  با حس مسوولیت بالا 

که برای کلماتی که ده تا مترادف در  ذهنم دارم برایش باز هم وسواسانه دنبال روان تر و بهترش  می گردم ...  

 همیشه وقتی یک کار  ترجمه نسبتا سنگین را تمام می کنم  مثل شناگری  می شوم که عمیق نفس کشیده و  ثانیه هایی طولانی  زیر اب  بوده و با یک حرکت سریع خودش را به سطح رسانده و عمیق دوباره نفس کشیده و پر شده از هوای زندگی ...

 

من مدیون تک تک شمایی هستم که برای ما دعا کردید ...  

بارش مهربانی هایتان را با چشم خودم دیدم.

 تاخیرم را ببخشید .   

بر میگردم.