لحظه دیدار نزدیک است......

 

روی تخت دراز کشیدم و ژل سرد روی بدنم ریخته شد.آروم بودم و مطمئن...و خنده ام گرفته بود که این دکتر ها هم تا یه ذره آدم از مسافرت میاد و اب به اب میشه و ناخوش احوال زود برا آدم سونو تجویز میکنن .....با حرف پزشک مثل برق گرفته ها رو تخت نشستم و با تعجب بهش نگاه کردم..لبخند شیرینی زد و گفت دراز بکش بذار خوب چک کنم جوجوت رو....چی؟ با منه یا با منشی اش داره حرف میزنه...نه انگار با من بود...اولین تصویری که تو ذهنم اومد علی بود..علی با یه جوووووووووووون بزرگ جلوی اسمش و عشقی که یهو انگار صد هزار برابر شد توی اون لحظه.......گونه هام داغ داغ شد و دردی که تا چند لحظه پیش امونم رو بریده بود محو شد ...سرم رو به سمت دیگه برگردوندم و  تو دلم گفتم گفتم واقعا شیطونی جوجو.....تا ما تصمیم گرفتیم شیرینی داشتنت رو تجربه کنیم حتی یه هفته هم معطلش نکردی و خودتو به دنیای قشنگی که منتظرته چسبوندی..... 

با چشم هایی که به قول دکتر برق خاصی گرفته بود از تخت اومدم پایین و جواب سونو رو برای دکتر خودم بردم...خندید به قشنگی یه رنگین کمون  و کلی سفارش و توصیه و من فقط یاد خر بازی های!!! مسافرتم افتادم و بالا پایین پریدن ها و انگار یهو پرده ها از جلوی چشمم افتاد.پس اون تهوع های خفیف عصر..اون نگرونی هام بابت ثابت موندن وزن و دیر کم شدن هایاخیر.....اون دو روز روزه ای که گرفتم تا شکمم آب شه!!!!!!...... اون میل شدید به خوابیدن .....و اون سستی و بی حسی بعد از سفر...چرا به ذهن خودم نرسیده بود؟.....میدونی هیچ وقت باور نمیکردم به محض تصمیم گیری در مورد نی نی دار شدن به این زودی عملی بشه.وقتی فوق قبول نشدم خیلی خوشحال شدم...انگار یه باری از روی شونه ام برداشته شد ..خوب سه سال دیگه مگه میشه مطمئن بود که سن و شرایطم هنوز ایده آل  مونده باشه .....جالبه که موقع شروع برنامه  کاهش وزن اصلا به نی نی داشتن حتی فکر هم نمیکردم و چه خوب شد که خیلی از وزن اضافی ام کم شد.وقتی تصمیم گرفتیم ماه رمضون بود و من شب قدر از ته دل از خدا خواستم اگه قراره به ما نی نی بده اذیت نشم...از این دکتر به اون دکتر نشیم...منتظر و در انتظار نمونیم.....و چه خوب اجابت کرد..اونقدر زود که هنوز دوتامون تو خلسه موندیم از وقتی شنیدیم و باور نکردیم .... 

هفت هفته است که خدا امانتی رو دست ما سپرده که حتی با  فکر کردن بهش صورتم داغ میشه و چشم های علی برق میزنه...... 

از نحوه خبر دادن به علی و خونواده هامون و عکس العمل و ناباوری شون براتون مینویسم.خیلی زود. 

خبر زیاد دارم. 

هر گونه سر به زیر شدن و آدم شدن!!!!  نویسنده این سطور به شدت تکذیب میشود.....بابا افت داره بعد عمری آتیش سوزوندن حالا آخر عمری  بچه سوسول بازی از خود در بیارم.!!(نیشششش! به اونایی که درست حدس زده بودن!!!!)

نههههههههههههههه!!!باورتون میشه!!!!!صمیم!!!!!!! 

اونایی که خبردار شدن  اجازه دارن به اونایی که نمیدونن بگن!!!!جشن هسته ای یه بابا!!!!!مگه کمه!!!!!!! 

بعدا نوشت: وای بچه ها کشتین منو از ذوق مرگی!!! مردم از بس خوش خوشانم شد با حرفا و تبریکاتتون.جدا خیلی بهم روحیه میدین .قربون همه با معرفتای دوست داشتنی خودم بشم من.بوسسسسسسسسس  چاق و گنده برای همه