مبارک بادت این سال و همه سال ...

یه وقتایی فکر  میکنم آدم هایی که مثلا صد و هشتاد سال قبل از  ما بودند چقدر  امید و آرزو  داشتند برای  بهارهای بعدی و بعدی ..چقدر  دلشون تنگ بوده یا خوش ..چقدر  زندگی بالا پایینشون برده با خودش ...چه روزهایی که خندیدند و چه روزهایی که اشک ریختند ...اون ها  دلشون پر از آرزو بوده حتما ... بعد پدربزرگ های  ما و مادر بزرگ هامون هم ..قبل تر  از  اون ها هم ..به عکس زیبای  مامان بزرگم در  سن جوونی  که نگاه می کنم ..به عکس  عمه های  پدرم .به عکس  مادر بزرگ پدرم با اون صلابت و  محکمی  خاص  چشم هاش ..به عکس  مادر  و  پدر  مامانم  وقتی که تازه عروس  دوماد بودند و با هم عکس دونفره سیاه و سفید  گرفتند ..به بچگی های  بابا ..به  کوچکی  های  مامان با پستونکش  ..و به  الان  که گوشه چشم هر  کدومشون پر  از  چروکه و  موهای شقیقه اشون سفید ....به روزگاری  که گذشت و گذشت و  باز  هم خواهد  گذشت ..به بهارهایی که ادم های  جدید دیدند و آدم های  قدیمی دینگ دینگ ..فرصت تمام ..وقت رفتنه ... ...به اینکه هیچ چیز ..هیچ چیز ..جز  عشق و  محبت  در  دنیا شایسته باقی  موندن نیست ...و  هیچ چیز  اونقدر  ارزش  نداره که این فرصت کوچیک و با ارزش زندگی  کردن  رو  دو دستی بدیم و اون رو تحویلمون  بدن ...من دلم میخواد هم هی  آدم ها کنار  کسی که بهشون ارامش میده .. دوستشون داره و  وجودشون براش  مهمه زندگی  کنند ..اگر  پدر و مادر هستیم میخوام خدا کمکمون کنه  به بچه هامون اعتماد به نفس و  خود باوری ..  دوست داشتن و عشق ورزیدن  رو یاد بدیم .باور  کنید  خیلی وقت ها میبینی طرف خوبه ..ولی  یاد  نگرفته .یادش  ندادند  محبت  کردن چطوریه و در  مقابل کسی که بهت محبت میکنه باید  چکار  کنی ..این ها آموزش  مستقیم نمیخواد  این ها مشاهده میخواد و  جاری شدن در  زندگی  عادی ..  

من درس های بزرگی رو  تو سال 92 از زندگی یاد گرفتم و بابتش سپاسگزارم . من سال های زندگیم رو دوست دارم . همشون رو . برای من سالی مطلق  بد و خوب نبوده . وسط  بخش  تاریکش ..نور و زیبایی هم بوده همیشه .  

 از  خدا میخوام بهمون صبر  بده..ظرفیت و جنبه بده . با دوستی  داشتیم فیلمی  می دیدم از  شیطنت های بچه ها . بچه هه رفته بود کنار  دیوار  دستش رو گرفته بود روی  چشماش  و فکر  میکرد قایم شده .. خیلی  خنده دار بود ...یا مثلا سرش زیر میز  تلویزیون و  کل بدنش بیرون  ...یا کاغذ  گذاشته بود روی  کله اش و  چشماش رو بسته بود و فکر  میکرد  کسی  نمیبینتش .. وسط  خندیدن  یکهو  چشمام پر از اشک شد ..بغض کردم .. خدای من ..من از یک بچه هم  جاهل ترم ..حماقت  من تا  کجاست آخه .. چه کارهاایی که می کنیم و به خیال خودمون دستمون روی  چشممونه و هیچ کس  ..حتی شاهد بزرگ  و واحد ..نمیبینه مثلا!! چقدر  دفعات که دیده و روش رو برگردونده ..چقدر  دفعات خندیده همون طور که من به سادگی  بچه های  کوچیک تو فیلم خندیدم ...دلم میخواد خدا به  همه مون صبر بده ..تو سختی ها ..تو بالا پایین ها .. تو موج هایی کهشاید آخرش ساحل نجات باشه و ما ندونیم ...ظرفیت بده برای  چیزهایی که بهمون داده و بیشتر  هم قراره بگیریم ... جنبه بده برای  درک محبت هایی که بهمون میشه و  فکر می کنیم وظیفه طرفه یا به کسی  محبت کردیم و چرتکه دستمونه همیشه... 

من برای  لحظه تحویل سال از  خدا میخوام به همه مون روزی فراخ و پر برکت بده .. نمیگم زیاد ..چون برکت مهم تر  از  مقدار هست ..روزی  حلال و سالم..که دلمون رو روشن کنه و  دستمون رو به خیر  حرکت بده ... 

برای  پدر  و مادرهامون سلامت و عافیت و  عاقبت بخیری میخوام ..چه  باشند چه نباشند ...چه هستند  چه رفتند ... 

دلم میخواد تو لحظه  آهنگ تحویل سال همون که دری ..ریدیری دیری ..میزنه و من همیشه ی  خدا تو  تمام سال های  بزرگیم به زور  بغضم رو خوردم تو اون لحظه ..به همه مون اراده جدی برای  تصمیم های بهتر بده ...  

بچه های سالم و  تو راهی ها و نورسیده هایی بده که قدمشون پر خیر و برکت باشه برای  خونواده هاشون  ..  

همراه هایی بده که بشه روی  معرفت و  ادعاشون حساب  کرد ... 

دلی بزرگ بده که با هر  چیزی  نلرزه و  زیرپای   هر  مرد و نامردی  نیفته ... 

ثرمت های بیکران از  خزانه های  غیب بده ... 

آرامشی بزرگ و  دلی  خوش و لبی  پر  خنده بده .. 

دست هایی کمک کننده ،  دل های  رحم کننده ، زبون هایی رام کننده ، و پاهایی مصمم و استوار  در  خیر و خوبی و نیکویی کردن ... 

مسافرت هایی دسته جمعی .. خونواده های  گرم ..بچه های  شاد و عاشق ..همسرانی پاک و  دوست داشتنی ...لباس هایی زیبا و بدن هایی سالم ... خود باوری و  خدا باوری ... یا اگر  هم هیچی نداشتیم و کسی نبود...چشم هایی سیر و زبانی شکر  گزار و  اراده ای قوی  برای بهتر شدن و رشد ... 

مراقب  خودتون باشید ...مراقب سلامت و زیبایی تون باشید .. اگر  از کسی دلخورید یک لحظه فکر کنید تا کی ...تا کی  اینهمه نفرت و  کینه رو روی دوشم بذارم و  کمرم خم شه و طرف آخ هم نگه و اصلا نفهمه چی روی  کول  منه ...!! میذارمش  سر  کوچه تا بازیافت کائنات ببره این همه درد و  کینه و  ناراحتی رو (اگر  هست) و برام خوبی و شادی و  برکت بیاره.. 

و میخوام  من و خونواده ام رو از  دعاهای  خوب سال تحویل  بهره مند کنید  

من به یاد همتون هستم ..  

چند نفر با کامنت های  خصوصیشون خیلی من رو سورپرایز  کردند .. از  این راه دور  صورت ماهشون رو میبوسم و  میگم عاشقتونم چاقالو های  مهربون خودم ... 

و به احترام  روزهای  پرواز بانوی خوبی ها ، همه تون رو به دعای  خیر  فاطمه ی اطهر  می سپارم و مینویسم :  

مادر هر کاری میکند  

بچه ها هم یاد میگیرند  

مثلا اگر شهید شود ....  

روز و روزگارتون بهاری   

 مواظب خودتون باشید .  

آینده هرگز اتفاق نمی افتد ، بلکه ساخته می شود.(ویل دورانت)