برف ...پارو ...می کنیم ...

پنجشنبه ۱۷ اسفند برفی بی نهایت زیبا و غافلگیر کنده اومد  اینجا .به حدی  نرم وآروم و پیوسته که انتظار نشستن به اندازه ۳۰ سانت رو من یکی  که نمی دادم . خوشبختانه اون روز مرخصی بودم و وقتی  پسرک با بابایی رفت مهد ( روز  های پنجشنبه مخصوص بازی  هست و پسرک مشتاقانه منتظر این روز و بردن اسباب بازی مورد علاقه به مهد) من هم گفتم خب  امروز  دیگه میرم سراغ آشپزخونه  و تو  کابینتی ها رو عوض می کنم و  مرتب  کردن و شستشوی  کاور  وسایل و  این کارها .  هنو ز ۵ دقیقه نگذشته بود که همسری زنگ زد که صمیم جان  اگه میتونی  همین الان برف  پله ها رو تمیز کن تا یخ نزده که دیگه سخت هست رفت و آمد و مرسی و  خداحافظ . من هم شال و کلاه کردم و با  دمپایی  مردونه سفید بدون جوراب!! رفتم خاک انداز رو برداشتم ..ساعت  هشت و نیم صبح بود . خلاصه یک راه عبورو مرور!!  از  روی  تراس باز  کردم و رسیدم به پله ها .یکی یکی  پله ها رو تمیز کردم و  دستام هم یخ زده بود بدون دستکش و پاهام قرمز  شده بود .حالا چرا بدون جوراب رفته بودم ؟چون  همه ی  جوراب  های  زمستونیم رو ریخته بودم  دور  در  خونه تکونی  کشوهام  هفته قبلش  آخه کهنه شده بودند و  فقط  جوراب شیشه ای  داشتم تو  کشو!! بعد  دیدم  حیاط خیلی  پر  از برف  هست و سرهنگ طفلکی  گناه داره با اون سنش و قلبش بیاد همه رو  پارو کنه . از  لای  برف های   سفید رفتم سمت اتاقک گوشه حیاط و  پارو رو برداشتم و  شروع کرده به ریختن برف ها داخل باغچه ..و هی به تلی از برف  و  نرگس های زیر اون نگاه میکردم و  میگفتم انشالله سبز میشید دوباره .آقا یک ذره که پارو کردم برف ها رو  رفتم در  حیاط رو باز  کردم  و به کوچه نگاهی  انداختم ..در  سکوت و آرامش و فقط  ته کوچه دو نفر  داشتند برف  های  جلوی  گاراژ رو تمیز میکردند ..من دفعه قبل که برف اومد  خیلی اذیت شدم یعنی   تا مدت ها شاید نزدیک یک ماه به علت این که رفت و آمد  در  خیابون ما کمتر  هست و  تقریبا فرعی  حساب  میشه این یخ های  ضخیم و افتاب نخورده حرکت رو سخت میکردند برامون .با پارو و بارونی قرمز و شال صورتی و دمپایی  مردونه سفید!! بدون جوراب  رفتم وسط کوچه و شروع کردم به برف پارو کردن ..جلوی  خونه خودمون . .و  ۵۰متر  سمت راست و سمت چپ  و  جلوی  خونه همسایه کناری  که یک پیرمرد مهربونی  هست که همسرشون سال گذشته فوت کرده و  حتما براش سخت هست پارو کردن ...و وسط  خیابون رو ه میک راه درست کردم و  دیگه همین طور  عرق میریختم ..آقا ساعت ۱۰ هم باشگاه داشتم ... هی  حساب  میکردم خب  اینطوری  کمی ورزش هم کردم ..مف دستم می سوخت ..یه چیزی شبیه تاول داشت میزد و  وقتی اومدم تو خونه و  حیاط به اون بزرگی رو پر از برف  دیدم یا علی گفتم و  از  روی  تراس  خانم سرهنگ و پله هاشون شروع کردم به سمت راه میانی به وسط  حیاط . برف ها  زیاد بودند و من هر بار  هی ..هی  می گفتم و  از  یک متری برف ها رو پرتاب  میکردم به سمت باغچه ..صدای  خانوم سرهنگ اومد که میگفت صمیم خانوم ..نکن عزیزم ..سرهنگ میاد پارو میکنه ..گفتم به ...سر و مر و گنده  ما هستیم بعد سرهنگ بنده خدا بیاد ..آقا  وسط های کار  حس  کردم کمرم خیلی راحت صاف  نمیشه!!! میدونین با خودم گفتم این برف  ادامه داره و ممکنه اصلا کسی نبینه که خیابون کمی  تمیز شده ولی  مهم اینه که من امروز  پنجشنبه این هدیه رو  با پست اکسپرس  فرستادم برای  تمام رفتگان و درگذشتگان مون ...بر گ سبزی است تحفه ی  درویش ...چه کند بی نوا ندارد بیش ...خلاصه نیمی از  حیاط که تمیز شد و یرگشتم بیام روی  تراس  خودمون رو هم  تمیز کنم دیدم روی  پله ها اونقدر برف  نشسته که انگار  نه انگار  من همین چند دقیقه قبل  تمیز کردم ..خندیدم و گفتم  خب  حالا برف کمتری رو باید تمیز کنم تا برف اون موقع صبح ..بالا که ر سیدم دیگه به سختی  راه می رفتم ..دستم خشک شده بود ..سریع اومدم داخل و یک چای  دارچین  داغ برای خودم درست کردم و   دیدم ...وای  خدای من ساعت ۱۱  شده!!!  یعنی به عمرم این همه برف پارو می کنیم ..نشده بودم ...کلاسم !! ای  داد ...جستجوهای  بعدی من نشون داد  برف پارو کردن حدودا ساعتی  ۳۰۰ یا ۳۵۰ کالری  می سوزونه  و من چیزی  حدود ۷۰۰ کالری سوزونده بودم  مجانی!! دستم رو با اب  گرم ماساژ دادم و  دیدم نمی تونم اصلا کار بکنم و  خونه تکونی  کیلویی  چنده!! برای  مامانم که تعریف کردم میگه غیرتت به خودم رفته!!  میگم آخییییییییی!! پس  چرا بچگی  هام که یادمه  به ما دونه ای  یک تومن میدادی آجرهای   بیرون خونه  رو بیاریم توی  حیاط برای بنایی سر کار  عالی!!   غیرت!!!؟  میخنده و میگه اون برای  این بود که مزد مجانی  از کسی  نگیرید و یادتون باشه پول در آوردن راحت هم  نیست  همین طوری!! مرسی  واقعا ! 

ظهر  هم برای  ناهار آش  رشته درست کردم که جای  همهگی   خالی!! از بس  شور شده بود   نفری یک پیاله خوردیم و در  سکوت  عمیق همه به چشم های  من نگاه کردند!! همسری و پسرک ...جاتون بیشتر  خالی  هیییییچ چیز  آماده دیگه ای  جز  نون پنیر  هم نداشتیم !   همه لذت بردند!.من هم تا قبل از  ناهار   و در  تنهایی برای  این که از نبودن پسرک عذاب وجدان نگیرم  رفتم اتاق  خودم و خودش رو مرتب  کردم و اتاق کار رو هم دسته گل کردم .بعد جاروب رقی  کشیدم مرتب و خوشگل و یک پرده سفید هم زدم جلوی جاکمدی!! ته اتاق که وسایل کامپیوتری  اقای  همسر  همیشه  از دور  تو چشم میزد .شام هم به جبران ناهار شور  ظهر یک لازانیای خوشمزه درست کردم و وسط هاش یادم اومد ای  داد بیداد!! همسری که لازانیا رو غذا نیمدونه وس یر  نمیشه اصلا!! بعد با خنده و  کمی  شیرین کردنچشم ها و لبخندهای  درون چشم ها!! رفتم کنارش و گفتم قربونت بشم لازانیا  درست کردم آههه ..انگشت هات رو هم میخوری ..اگر  دوست نداری  بگو شام چی برای  تو فقط!!  درست کنم ؟!!  نگاه (خودتی !!) بهم انداختند و یک برش لازانیا نوش جان کردند و  پسرک هم یک برش و  صمیم جان چون رژیم دارند و  از طرفی  به شعور سلولی بدنشون هم مطمئن هستند سه برش  کامل !! همش هم تو دلم میگفتم من خیلی  خوشبخت و  خاص  هستم که هر چی  میخوام میخورم و  یک ذره هم سایزم عوض نمیشه ...مرسی  بدن مهربونم ..مرسی  لازانیای  خوشمره که اومدی  توی  ذهنم ..مرسی  خونه ی  تمیز که نگات می کنم کیف می کنم..مرسی آشپزخونه ی  صبور که  منتظری  اولین فرصت  تمیزتر بشی ... بعد هم ساعت نه و نیم شب  غش  کرده و  سه نفری  دراز به دراز روی  تخت خوابیدیم و کسی نبود بچه را ببرد اتاق  خودش  و  ایشون هم تا  یک ساعت بعد کیف کردند از  حضور در  کنار   والدین محرتم و بعد هم به تخت خود منتقل شده و تا صبح کله ی  سحر ساعت هفت صبح خوابیدیم .. 

روز  جمعه  هم  با صدای  قوقولی قوقوی  پسرک از  خواب  بیدار شدیم .وقت هایی که بچه زودتر  از  ما بیدار میشه میاد و صدای  خروس  در  میاره میگه بلند شین ..افتاب  اومده ..وقت کار و  گندم کاشتنه ..وقت درو هست!!! ما هم بیدار  شدیم و بنده بساط صبحانه رو آماده کردم و  ظهر هم رفتیم خونه ی  مامان دعوت بودیم برای  ناهار ..پسرو و دختر  خاله به  حدی  بازی و شادی  کردند که این بچه دقیقه ای  چشم روی  هم نذاشت ...عصر هم همون جا بردمش  حمام و ساعت حدودا هشت بود که می خواستیم برگردیم خونه و  آقا کوچولو هم بعد از سه بار  عصرونه خوردن در   حال غش کردن بودند که یکهو رو به من میگه مامان پلو میخوام ..شام نخوردم که!!! یا خدا! حتی یک دونه برنج هم نمونده بود تو قابلمه چون به عنوان عصرونه تناول کرده بودند مادر و بچه!! مامان اینا هم تا حد ممکن شام سبک میخورند ..به مامان با گردن کج میگم چیزه ..ماکارونی  داری مامان ؟ میگه آره یک مشت  پیچ پیچی  مونده ..من هم سریع شروع کردم به درست کردن شام آقای  محترم !! و به مامان میگم برای شام  شما چی درست کنم مامان جان!!خیلی  خونسرد میگه هیچی!! ما شام نمی خوریم که!! خب  معلومه مامان از بس  خسته شده از  دست این بچه ها امروز که داره ثانیه شماری  میکنه بچه ها جمع کنند برن  دیگه بابا مردیم از  دست شما!!!! از اون طرف  می دونم که بابا بعدا غر میزنه چرا بچه ها شام نخوردند و از  همه مهم تر من الان این وقت شب با یک عدد همسر  گرسنه و یک قابلمه اش  شور  چی خاکی به سرم بکنم!!؟ هیچی دیگه سریع سیب زمینی  سرخ کردم بارب   روش هم تخم مرغ زدم و  اونقدر  خوشگل شده بود ..اوردم همسری و بابایی و بچه خوش خوراک میل کردند و بقیه ماکارونی ا رو هم برای ناهار فردای پسرک آوردم خونه ... مامان اصلا تعارف  نداره با آدم و  جالبه وقتی  دید من ممکنه ناراحت بشم اومد و شام خورد و من هم گفتم بذار یک ذره از شعوور سلولیم یاد بگیرم!! و من هم شام نخوردم و مراعات کردم چون عصرش  ته دیگ برنجی با خورشت قورمه سبزی روش!! خورده بودم و  سیر بودم شکر  خدا ...توی راه برگشت هم آقای راننده آژانس  یک  ماشین خیلی  خوشگل به پسرک هدیه داد به پاس  قرآن هایی که دفعه قبل براش  خونده بود و قولش رو بهش داده   بود : حمد و قول هوالله و   کوثر و ناس  . آخی ..چقدر  مهربون بود ...بچه داشت از  ذوق غش میکرد و ایضا از  خواب  هم . ساعت نه و نیم پسرک خوابید ( یعنی از  ۷ صبح که بیدار شده بود  چشم روی  هم نذاشته بود تا نه و  نیم شب!! انگار  شکنجه اش  میدن میگن بخواب!! والله ما شنیده بودیم نوزادها  ۲۰ ساعت خوابند بچه ما همون موقعش هم ۲۰ ساعتش رو بیدار بود  ۴ ساعت دیگه اش رو چرت میزد!!! کروکودیلن اینا یا بچه!!؟) من هم دوش گرفتم چون بوی آشپزی و سرخ کردنی  گرفته بودم حالا دارم یک وری  و  تلو تلو  خوران میرم سمت  اتاق که بخوابم همسری  متکا گذاشته با پتو  جلوی  تی  وی  و  میگه بیا یک فیلم ببینیم حالا ..نخواب !! خواهش  می کنم!! میگم انسانی  تو  آیا ؟  میگه خب  دلم فیلم میخواد ..آنا کارنینا نامزد ۴ اسکار  در  سال ۲۰۱۳ شاید فیلم خیلی  با شکوه و  روایتگر طبقه اشراف روسیه در قرن نوزدهم باشه و برای  دیدن دو نفره در  سکوت و آرامش مناسب ..ولی  مسلما برای  صمیمی که نصفه نیمه با چشم های  خسته خوابیده جلوی  تی  وی و  هی با خودش  میگه چرا اینقدر  اینا انگلیسی رو این طوری  نامفهوم حرف می زنند  گزینه مناسبی  نبود ...بیست دقیقه بعد   تی  وی  خاموش و  همسر صمیم رو به خوابیدن مثل بچه ادم در  اتاق آدمیزاد و نه وسط  هال دعوت کرد ..نرسیده به متکا  نصفه خواب شبم رو هم دیده بودم ...!!!  

اوه تازه خوب  شد فیلمه رو کامل ندیدیم ها ..بی خودی  حروم میشد وگرنه . الان در  موردش  که خوندم  ظاهرا سرشار  از صحنه های خصوصی آنا و  آلکسی  هست ...حداقل دیدن این فیلم به افراد  خواب آلوده توصیه نمی شود ...باید مشتاق و بیدار و  با حوصله بود . فضای  فیلم ..حرکت دوربین و  ابهت تصاویر و شکوه رنگ ها  همان چند دقیقه هم فرامو شنشدنی بود . دوست داشتم سبک فیلم را .باید کامل ببینم .

پ.ن. 

دو شب  پیش  خواب  دیدم وارد حرم امام رضا شدم ..رفتم جلوی  مهمان سرای  حضرت ..حس  می کنم چادر هم سرم بود ..به درب سالن نگاه میکردم ..کسی نبود ..چشم هام لبریز از اشک بود و یادم هست  گریه میکردم ..یک نفر اومد بیرون ..یک ظرف   غذا داد و رفت داخل ..برگشتم و  چند ثانیه بعد دوباره خودم رو دیدم که  جلوی  در  ایستادم و  اشک از  چشم هام میاد بیرون ..دوباره یک آقای  دیگه اومد وو یک ظرف   غذا داد و رفت ..من  غذا نمی خواستم..چرا این رو متوجه نمیشه کسی ؟‌چند بار  تکرار شد ...و هر بار من غذا رو گرفتم از دست کسی که از  داخل  مهمانسرا می اومد بیرون و دوباره بر میگشتم طرف درب و به داخل نگاه میکردم... از خواب بیدار شدم ...یک حسی  بود ..شیرین و غمگین ...ما مشهدی  ها جیره خور  آقا هستیم ..به قول پدر بزرگم سر سفره ی ولی  نعمتون روزی  خوردیم ... ولی  چرا هر بار برای من غذا داده می شد و من باز هم برمیگشتم و نمی رفتم ؟  خواسته ی  من چی بود ؟ چرا من رو رد نمیکردند ؟ چرا اون همه لطف  خوشحالم نکرد ؟ چی  بود  خواسته ی  من مگر ؟ ... همسایه ی  بی معرفتی هستم. ...قبول ..این که انقدر  واضح است که خواب  دین نمی خواهد  دیگر ...بعضی ها آدم رو در  خواب  هم غرق شرمندگی  می کنند ...شاید هم صمیم مشتاق  دیدار  درونم بوده که هی  تلنگرم میزند بیایم به آستانه ی  مهر و  ماه شما ...می آیم ..همین روزها ... همین هفته انشالله .