لقمه های کوچک خوشبختی

 این نوشته رو چند وقت قبل نوشته بودم. میدونم با این چند تا پست قبلی  این حرف ها دیگه  تکراری  میشه . ولی  برای  اونایی که ازم خصوصی  پرسیده بودند یا سوالی  داشتند  یک بار کلی میگم. این حرفا ور خیلی لم میخواست بنویسم ایجا تا یاد خودم هم بمونه .  

تو کلاسی که میرم  نفس کشیدن درست   شرط اصلی تمرینات هست . قبل از  ریلکسیشن هم ده تا نفس جوندار و  عمیق می کشیم تا بدنمون اماده بشه برای جذب  خواسته مون . حالا نفس بکشیم با هم  ...یک  ..دو ...سه ...(در  دم که نفس رو می کشیم داخل شکم باد میکنه .تنفس شکمی ...و در  بازدم  شکم خالی  میشه ..) همین حالا که داری  نفس  می کشی، همین لحظه ...یک  آدم و شاید آدم های دیگری  آخرین نفس عمرشون رو کشیدند ...مردند ..تموم..به همین راحتی ....می می خواهیم قدر بدونیم این نعمت رو؟ کی قراره با همین چیزهایی که داریم بهترین رو برای خودمون درست کنیم ..با همین چیزهایی که داریم  زندگی  کنیم .صبر نکنیم همه چیز ردیف شه بعد زندگی  کردن رو شروع کنیم .. من یه مدتی  کتاب زندگینامه این شهدای جنگ  رو میخوندم..راستش قل از  خوندن این جور  کتاب ها فکر  میکردم ایناها ادم هایی هستند که  همش تو جبهه دنبال جنگ و  حماسه و این حرفان ..خونواده ندارن یا دلشون بهشون وابسته نیست  ..دلشون  سنگه ... خسته نمیشن ..غریبی نمی کنند ..بعد دیدم وسط  جنگ و  حمله و  نا امنی و  حیرونی  ملت و مملکت     اینا  ازدواج کردند ..عاشق هم شدن ..برای دیدن هم دل دل  کردن ..بوسه ها داشتند ..انتظارها و روزهای گرم و  شیرین ..خوندم و دیدم این ها از  دیدن اینکه نامزدشون دور شده ازشون و باید برگردن جبهه و  مشتاق خدمت هم بودند  دلتنگ میشدن ..یاد گرفتم که اون جماعت وسط جنگ و  خون و آتیش  بلد بودند زندگی کنند و ما وسط  صلح و رفاه یاد نداریم .. آقا تا کی بشینیم همه چیز درست شه ؟  یک روز دلار  میره بالا ..یک روز  طلا گرون میشه ..یک روز  گلوی  مستاجرها  زیر پای  اجاره خونه له میشه ..یک روز  بنزین نیست ..یک روز  مرغ  کم میشه ..آخه بگید کی بوده که همه چیز با هم خوب بوده باشه ؟  این انتظار برای  رسیدن  همه خوبیها با هم        طولانی  هست شاید حتی  کفاف عمر ما رو نده ..من هم گرفتار و درگیر  همه این مسایل هستم ولی  تو خونه ما نیم ساعت  نهایتا یک ساعت  هم تلویزیون حق نداره  وقت و اعصاب ما رو بگیره ..به خدا یک سریال یا فیلم مثل بقیه نگاه نمی کنیم...ما  ....هواره هم نداریم اگر باور  کنید ..هیچی ..همش  تبلیغات ..همش  سم ..همش  اماده کردن ذهن برای افسردگی ..نه آقا ..ما نیستیم ..ما میریم سه تایی پارک و میگردیم و بر میگردیم  خونه . من استرس می یگرم وقتی  این همه تلویزیون اخبار مسموم میده به مغزم..بچه ها باور  کنید تپش قلب میگیرم .چون ذهنم بیچاره هنوز سالمه . هنوز  پوکش نکردمبا این چیزها . مردم ما بیچاره ان به خدا .حق  هم دارند ولی  نباید  این طناب رو خودمون محکم تر بکشیم تا خفه شیم دیگه .  اونوقت میشی مثل اون آقای  آشنای ما که  یک عمر جمع کرد و حرص خورد و خرید و زحمت کشید و تنهایی کشید و کار  کرد و کار  کرد و وقتی  همه چیز روبراه شد یکهو یک شب ، دیگه نفس نکشید و  بقیه موندن و حسرت و یک حفره بزرگ به اسم زندگی نکردن در  زندگی اش ...اگر همسرت ..خونوادت ..دوستت یا همراهت  تو رو می رنجونه از اون ناراحت نشو ..اون همینه ..این تو هستی که ازش زیادی  انتظار  داشتی ... بهش نگفتی یا نفهمیده یا یاد م نگرفته یا خوب  تفهیم نشده چی میخوای  از رابطه  و چی میخواد از رابطه . میگی  چطور برای بقیه بلده خوب باشه به من که میرسه اذیتم میکنه؟ ..تو یک جوری  نشونش دادی که اشکالی  نداره این رفتار ..تو تصوری که از خودت داری رو به اون هم نشون دادی ..اینکه لایق این رفتار هستی یا نه رو نه از  حرفها و  کلمات تو ..که از  نگاه تو  به خودت فهمیده ...  گیرم طرف شعورش  نمیرسه .باور  کنید من یک اصل دارم : وظیفه ی  صمیم نیست همه ادم های  زندگیش رو به شعور ودرک خودش برسونه ..هر  کس رو همونطور که هست قبول کنیم..من حرص ها خوردم.. دادها زدم.. در رو کوبیدم به هم ..نشستم  گریه هم کردم ولی طرف آدم نشد ..خودم چی شدم ؟ دیوانه!!! آخرش ولش کردم.رهاش کردم... خودم رو  رها کردم...نذار همه کارهای  دنیا بشه وظیفه تو ..خسته هم که نیستی بگو نیاز به استراحت دارم ..با خودت مهربون باش .صبح به رییست زنگ بزن (قبل از اینکه ساعت  کاریت شروع بشه ) و بگو  یک ساعت میخوای  دیرتر بیای ..و بعد بلند شو ..صبحونه بخور ..چند دقیقه تلویزیون نگاه کن ..دست هات رو تکون بده و بالا ببر و انگشتای  دستت رو بکش .بکش به سمت بالا  و بگو آخیششش ..شکرت  خدا که امروز  سالم هستم ... اگر  هم نیستی  بگو شکرت که امروز  زنده ام ..زنده که هستی  دیگه؟ بعد اروم اروم کارهات رو بکن و 5 دقیقه مونده به  اتمام اون یک ساعت ، در  محل کارت حاضر باش ..صمیم یک وقتایی این کار رو میکنه..شاید   مثلا ماهی  یک یا دو بار .اون روز ممکنه نیم ساعتش رو فقط  کنار  همسر باشم و  دستای  هم رو بگیریم و حرف بزنم براش  ..از  روزم .از  اتفاقاتی که میخواستم بگم و فراموش کردم..حرف های ساده و معمولی ..با هم صبحانه میخوریم اون روز رو ..و صمیم تا شب  حس  خوبی  داره .

گاهی فکر  می کنم آیا ماها قبل از اینکه دنبال پیدا کردن یک کار خوب باشیم  به این فکر  می کنیم که یک کارشناس  خوب  در  اون کار شده باشیم ؟ قبل از ازدواج و  پیدا کردن یک همسر  لایق  ایا فکر  می کنیم الان خودمون لایق هستیم برای  همسر و همسفر کسی شدن ؟ میدونی  انتظارات و توقعات ماها گاهی  خیلی زیاده از زندگی ..یعنی  زیاد هم نیست در  واقع ولی  خودمون کوچیک هستیم هنوز ..من راستش  نمی ترسم از این که پیر بشم ... از  این که چروکیده بشم .خب  او هم یک جورشه دیگه ..من میترسم یک  روز  به خودم بیام ببینم قیمت این چروک های  زیر  و گوشه چشمم   یللی  تللی و  بخور  بخواب و بی خیالی بوده ..اینا شعار  نیست .بذارید از  خودم بگم . من کلی  موی سفید دارم  بین موهام ..شقیقه هام زیادتر ..مامانم باور  نمیکرد  وقتی  دید .حس مادرانه اش  نمی خواست باور کنه  میگفت از بس موهاتو رنگ کردی  اینطوری شده!! حالا من هر شش ماه یکبار هم رنگ نمیکنم!! به روم نیاورد که میدونه ..به روی  دل خودش هم نیاورد حتی ...خودم میدونستم چرا ...ولی غصه ام نمیگیره چون یک دنیا چیز یاد گرفتم ..چون نگاهم یک وقتایی که دقیق تر  میشم با صمیم سال 86 فرق میکنه..سندش هم همین وبلاگه ..ببینید  سبک من و  دغدغه هام یک وقتایی  چی بوده و الان چی هست ...  روزمره هام رو دارم ..نق و غر  هم میزنم یک وقتایی ...شوخ و شنگ هم میشم بیشتر وقت ها ..تو خودم هم میرم بعضی اوقات .. قهر و اشتی  هم دارم تو زندگیم  با خودم و بقیه ... ادعای  هیچی  هم ندارم ..باور  کنید تو عمل برای  اونایی که برام اهمیت دارند  حاضرم خیلی  هم وقت بذارم... روی  قدرشناس بودن باید کار  کرد.بابا به خدا مردم وظیفه ندارند  صندلیشون رو بدن به ما وقتی  پیر میشیم ..من بوده صندلی  خودم رو به یک خانم جوون  که حس کردم همه وجودش  خسته است دادم و گفتم میدونم خسته اید ..کمی بشینید ..تعجب  کردند بقیه ..چرا همیشه منتظریم طبق تعریف هایی که بقیه از  زندگی و رفتار  کرده اند پیش بریم ؟ تو زندگی  خونوادگی وقتی  تولد بابات نیست و براش  هدیه میخری  ذوق  میکنه ..نه شب  تولدش که میدونه چی  منتظرشه ..  .وقتی به همسرت میگی  امشب  حوصله ندارم سر راه گوجه بگیر  املت درست کنم بعد براش    ته چین مرغ با سالاد فصل و  تزیین خوشگل و خوش طرح  میذاری  چشماش  برق میزنه ....روی  بی تفاوت نبودن باید  کار  کرد ..برای دیدن جزییات زیبا باید این چشم های  خواب رفته رو باز کرد ..من هنوز  دارم تلاش  می کنم تو این چیزها بهتر بشم .یک میلیون  آدم هست که شغلش و کارش و حقوقش و  خونه زندگیش وموفقیت های  دیگش  از  من بیشتر و بهتر هست و در عین حال یک میلیارد آدم هست که به اندازه من خوشحال و راضی  نیست ز  زندگیش  ... روی  اون یک میلیونه زوم نکنم ..من چیزهایی  دارم  که هیچ کسی  نداره  عین اون رو ..وگرنه اون هم  میشد صمیم 2....صمیم 3...صمیم 4 ...

عزیز دلم یک وقتایی  یک رابطه به سرانجام نمیرسه و طرف  میذاره میره یا کاری  میکنه که بفهمی  زیادی  هستی ..دق  نده خودت رو ..نگو خاک بر این دنیا و  شانس ما که همه پل های  پشت سر  خوشبختی  ما کلا پودر شد .....نه ..یک لحظه فکر کن اصلا شاید به صلاحت نبوده توی  اون رابطه باشی ..شاید اون ادم عاشق  سینه چاک یک کوفتی  دردی مرضی   در  ذهن  و مغزش  داشته که تو هیچ وقت نمیتونستی  درستش  کنی ..شاید  قراره  ادم بهتری  سر راهت بیاد و  طوری بشه که یادت هم نمونه روزگاری  چه حماقت هایی  میکردی ...ولی  ..ولی  یادت باشه سر  کار بذاری ..سر  کارت میذارن ... خط قرمز رو رد کنی ..از رو خط قرمزهات رد میشن یک روز .... بقاپی  از  چنگت در  میاد  یک روز ... حرص نزن ..مقایسه نکن ..اون بهتر بود  انگار   نگو ..حالا مردم چی  میگن بهم و  جواب  فلانی رو چی بدم نیار ..یا انتخابش   میکنی  و کردی  یا هنوز وقت داری  فکر  کنی ...تو از  کجا میدونی  اونی که  قسمتت نشد و الان روزگارش  حوری بهشتی  هست و بالا بالاها هست  از  ته دل خوشحاله ؟ از  خنده و بغل کردن و دل دادگی  مردم حتی  تو صورتشون هم که نگاه کنی  نمی تونی گاهی بفهمی راسته یا دروغ ..چرا هی  خودت رو توبیخ میکنی ..هی  شک میکنی  به خودت ..به انتخابت ..به زندگیت ..بابا اصلا طرف تو رو انتخاب  نکرد ..دردت اومد ؟ خب  تو هم حق  داری یکی رو انتخاب  نکنی ..اصلا  طرف رو تو بودی که  گذاشتی  کنار .مثل مرد واستا بگو  این تصمیم رو گرفتم  و میرم جلو یا مثل شیرمرد و شیر زن واستا بگو  غلطی  کردم توش  موندم حالا برم جلوتر یا  صبر کنم اوضاع آروم بشه یا برگردم راه  رفته رو برگردم ؟ یک کاری  بکن  فقط ..نزن تو سر  خودت ... نزن تو سر  انتخابت ..یه نفر خصوصی  برام نوشته  میترسم تو خیابون با نامزدم که راه میرم خواستگار قبلیم ما رو ببینه بگه لیاقتت  همین یارو سبیلوی   ریقو بود انگار!!!!  بابا دختر جان وقتی  تو سرت رو بگیری بالا و  محکم بازوی  طرف  روبگیری و راه بری  و قوز نکنی و طرف رو قایم نکنی و لبخند پلاستیکی نزنی ..  مردم می فهمند این بشر یک چیزی  داشته حتما  که تو انتخابش کردی ... گیرم بی عقلی  کردی و  دو دو تا چهارتات!! درست از اب  در  نیومد و واقعا سطح  نامزدت پایین تر  از  خواستگارت بود ..خب  دوستش  داری  اصلا ؟ اره صمیم  ...خیلی زیاد دوستش  دارم ... ...خب  مگه  مرض  داری چیزی رو که بهش  ایمان داری بذاری  کنار و بچسبی به چیزی که تو خیالاتت بوده یا هست ؟ نمیدونم چرا بعضی ها اینقدر   عشق رو کوچیک و بی اهمیت میدونند . . باور  کنید دل آدم رو میزنه خیلی  ارزوها وقتی بهش  میرسی ...دوستی  داشتم که ارزوش این بود با یک  متخصص ازدواج کنه ..ازدواج هم کرد ..توی  عروسیش  سکه طلا براش شده بود  اسکناس  هزار تومنی ..سفر خارج شده بود  یک دوری  زدن و برگشتن ..ولی یک سال نشد  گفت غلط کردم صمیم  ..گفت نمی تونم نفس بکشم ..همه چیز داشت  جز  عشق و ارامش..ترس  داشت از شوهره ..کوچیک می شد ..بذار بردار میکرد .. تو  ویترین جلوی بقیه  اما خانمی و شاهی  میکرد ... به مردت اعتماد به نفس بده ..بذار حس  کنه از  بودنش  خجالت نمیکشی ... بذار  حس  کنه با افتخار به حست و عشقت و شناختت  رفتی جلو ...بهش بگو بهت ثابت کنه درست بوده انتخابت ولی  نذار  همش تو استرس ثابت کردن این موضوع باشه تو زندگی به تو ...  پووووف ...نفسم در اومد بلاخره ..از  کی  میخواستم اینا رو بنویسم  ..تکراری  هستند مثل  ایمیل هایی که هنوز  دو خط  نخونده میدونی  تهش  چی  میخواد بگه .ولی  حرف من رو گوش کن ... نذار  زندگیت تموم شه و  تو بمونی و یک دنیا  وقت که تموم شد و ازش خاطره نموند برات ...نفس بکش ..یک ..دو ..سه .. خوبه .عمیق  تر ...و به قلبت  یاد اوری کن  زندگی  همین ثانیه ای بود که رفت ..بعدی  هم داره میره ... بغلش کن و بهش بگو  همیشه دوستش داری ..خیلی زیاد ..پدرو مادرت رو میگم ..همسرت رو ..دوست قدیمیت رو ... نامزدت رو ... خودت رو ...از همسر ناراحت بودم در واقع او از من ناراحت بود . ...گرفت خوابید در سکوت  ..دو راه داشتم یا من هم تلخ و ساکت بمانم یا اختیار  زمانم را به دست بگیرم  و خودم را از  دام این تلخی بیرون  بکشم .....بغلش کردم..بوسه هایی  گرم و محکم بغلش کردم ...مگر سنگ است ؟ آرام شدم..آرام شد ..فهمید هر چه اتفاق بیافتد مانع نمی شود دوستش نداشته باشم .چه ربطی دارد ؟ می توانم فردا به موضوع فکر کنم ولی  الان را خوش و ارام باشم .  ..من تا ارامش نداشته باشم خوابم نمی برد ..راه حلش خیلی ساده بود .نشانش بدهم در قلبم چه می گذرد ..به عقل مجال ندادم هی من را بکشد عقب و بگوید خودت را خیط نکن!! بی جنبه می شود !! .. به  هدف  خورد..تیر محبتم بر قلبش نشست و همه سم ها بخار شد رفت هوا... به خودم و او هوای  نفس کشیدن دادم کمی . امروز هم خوبم ..خوب خوب .. باور کن خوب بودن خرجی  ندارد ...مهربان باش ..با خودت ..با  کتابی که ورق میزنی ..با خیار خوشبویی که برای سالاد خردش می کنی ..با موبایلت ..با بچه کوچک همسایه یا واحد روبرویی .. مردم می فهمند دوستشان داری یا نقش بازی می کنی  ...به لباس سیاه یا اشک  مردم بی تفاوت نباش..همیشه روز  خنده ما برقرار  نیست به دست های غریبه ها روی شانه مان یک روز  احتیایج داریم ...مهربانی کن با خودت و با اطرافت.پسر جوان و محصل میخواست از  تاکسی پیاده شود .عقب سمت راننده نشسته بود . نفر وسط تنبلی اش  آمد  پیاده شود و پسر جوان میخواست از  در سمت خیابات شلوغ با سرعت های  وحشتناک پیاده شود .ازش خواهش کردم یک لحظه صبر کند ..پیاده شدم و  به بغل دستی ام گفتم اجازه بدهید  با ارامش و امنیت پیاده شود . پسر جوان خندید ..دلم لبریز شد از محبت .  پسرک خودم را دیدم که از  یک حادثه جان سالم به در  برده است .. من به کارمای  اعمال خیلی  اعتقاد دارم . یک لحظه برای من زحمت داشت ولی زحمت های  بیست  سال یک پدر و مادر را باید جواب  میدادم اگر  بی تفاوت بودم ...از کنار این کارهای بزرگ  راحت نگذریم ..زندگی کمک رساندن به آدم هایی است که روحشان  هم خبر ندارد چه محبتی از شما گرفته اند ...و این نیروهای شما می رود بالا و بالاتر  تا به اوج اسمان برسد و با شدتی  زیبا و رنگی قوی و سرعتی زیاد به سوی خودمان می آید و ما را هل میدهد به اغوش خوشبختی و ارامش ...اسمش را بعضی ها می گذارند  شانس ..بعضی ها  لیاقت ..من میگویم  کارنامه . ... 

همه ی شامانی های دنیا  تا فردا صبح مهمان قلب شما ...