سایز نگو بگو هلووووووو

سلامممممممممممممم 

یک مدتی  نبودم چون اتفاقات خوب  و مشغولیت زیاد   داشتم و ببخشید بعضی ها   منتظر  موندن چیزی نوشته بشه اینجا . وای بچه ها یک چیزی بگم همتون ذوق کنید .یعنی  یک اتفاق  خاص در  زندگی  باسکولی-وزنی من!!! یک کلاسی  میرم که ضمانت داده تو یک ماه  10 سانت من کاهش  سایز  دور  کمر  داشته باشم .. این کلاس ،  ورزشی  هست و اوووونقدر  خوب و عالی و با نشاطه که من عشششششق  می کنم باهاش ..یعنی فکر  کنین  من نیم ساعت هم وقت ندارم  و بد بدو از سر کار میرسم خونه و ساکم رو برمیدارم و  میرم کلاس  در  واقع پرواز  می کنم به طرفش   وتمام یک ساعتی که اونجا ورزش  می کنیم و  میرقصیم و پوست و مو و تمام بدنمون شاداب  و بیدار  و پر تحرک میشه و بخصوص  اون  اخرش که یوگای صورت کار می کنیم و ریلکسیشن بعدش  اونقدر  منو سرحال میکنه و اونقدر  صورتم رو صورتی و به رنگ هلو و  شفاف  میکنه  که خودم حظ  می کنم. خلاصه اگه دیدید یک خانم نسبتا کشیده و بلند!! یک ساک روی  شونه اش  هست و  با ادیداس مشکی  و رژ قرمز  داره زیر لب  اواز  میخونه و به هیییچ کسی  هم کار  نداره و تو خودشه بدونید خود خودم رو دیدید ... 

حالا نکته عالی قضیه اینجاست که سایز ما رو روز  اول - سوم- نهم و آخر  میگیرند تا ببینند چقدر  کم کردی.اونوقت من در  پایان روز سوم دور  کمرم و بخصوص بخش  زیری شکم که به قول خودشون خیلی  سخت هست کم شدنش   5  ساننننننت  کم  کرده بودم ..مربیمون همه رو صدا کرد که بیایید  معجزه رو به چشم خودتون ببینید ..بعد من در شرایطی بودم که لباس زیرم تا نصفه پایین!! و شکم و  سیستم کلا بیرون   و لبخند گشادی روی  صورتم و  همه هم وایییییی ..خوش به حالت ..باریکلا  و اینا  گفتن بهم ..واقعا  با همه وجودم عشق این کار بودم از روز اول و به بدنم هم گفته بودم بچه ها ..میخوام همتون بهم نشون بدید چقدر  دوستم دارید و برای جبران محبتی که به خودم و شماها می کنم قراره چکار کنید .....قرار شد برای مربیم  شیرینی ببرم..البته بهش گفتم قربونت بشم  شیرینی که برات خوب  نیست ..براتون شارژ میگیرم که کلی ذوق کرد!!! خلاصه که این تبلیغات و اینا همیشه الکی  نیست و  انگار  یک عده خیلی به کارشون مطمئن هستند که ضمانت هم میدن .البته برای من واقعا ضمانت اونا  از روز دوم که دیده سیستم چطور  هست  دیگه مهم نبود و  حس خوبی که داشتم کافی بود برام. 

اینو هم بگم که بدن ها با هم فرق داره و یکی بود تو کلاس که گفت تو  نزدیک به دو ماه هیچییییی کم نکرده ..نمیدونم  تنفسش مشکل داشته موقع ورزش کردن یا نه . روش  کار  ما هم در  این کلاس  رفتار خوب و مهربون با بدن و کار با صندلی  هست و البته  یک عده  هم هستند که دور  خودشون الکی  میچرخن و انگیزه ندارن ..یعنی  خیلی به روحیه و  انگیزه خود طرف  بستگی  داره . انقدرررررررررررررر  خوشحال و سبک و  ارومم که حد  نداره ..بخصوص موقع هایی که تنفس  می کنیم و بدن در  حالت کاملا ریلکس هست و  اهنگ های زیبا رو می شنویم و  با دم همه خوبی ها و سلامتی و  ملکول های  خوشبختی رو به بدن وارد می کنیم و  با بازدم یک غبار  خاکستری  که  مریضی ها و خستگی ها و حس های بد و  کهنه قدیمی  هست رو از  بدن خارج می کنیم ... تصور  اینکه بدنم رو یک نور صورتی  ملایم پر  کرده و  قلبم مرتب و با قدرت می تپه و تمام سلول هام  دارن لبخند میزنن و آواز  میخونن و با دستاشون مواد سمی و  زاید رو از  بدنم به بیرون هل میدن و من سرشار  میشم از  حس  سلامتی و  عشق و  زیبایی و جوانی ..بازم بگم از این حس هام ؟  میدونم همتون بهتر و  زیباترش رو دارید تجربه می کنید  این هم مدل من بود خب .

این کلاس  من هر روز  هست و  من از  همسری  ممنونم که تا چند ماه قراره هر روز  عصر تا شب  که من برمیگردم مراقب  پسرک باشه و  نذاره دلتنگی  کنه. فکر  کنید باید  این بچه رو ببره پارک و شهر بازی و شهر بادی و خلاصه تفریحات بیرونی  ..و هوا هم رو به سرما هست اینجا و همسری بهم گفت وقتی  اینهمه شوق و اشتیاق و  انگیزه من رو میبینه  که  چطور  خستگی  نمی شناسم و  پرواز  می کنم به سمت کلاس  حاضره هر کاری بکنه تا من ادامه بدم و  نگران چیزی  نباشم . خب  این خیلی  برای من ارزش داره هر چند قرار نیست مادر بودن من  باعث بشه از خودم غافل بشم اما شرایط ما و اینکه جز خودمون دو تا روی  هیچ کس  نمی تونیم در  نگهداری یا حتی  موندن بچه مون حساب  کنیم این همکاری و  همراهی  زیبای  همسری  برام ارزش زیادتری  داره . قرار شد پسرک رو در  کلاسی ورزشی  ثبت نام کنه بعد از ظهر ها..خلاصه من ذره ذره این روزهای  همراهیت رو بعدها برای  پسرمون تعریف  می کنم و باز هم میگم حس پشتیبانی  که نسبت به من داری رو قدر میدونم...یک روز  یک نفر گفت مردها وظیفه اشون هست صمیم جان و هنر  نمیکنند و تو  هم بسیار زیاد در  این زندگی و پیشرفتش سهیم بودی  و این محبت های کوچولو رو اینقدر  گنده اش  نکن..خب  شاید واقعیت باشه این حرف اما من نمیتونم ادم ها رو بر حسب  وظایفی که به من دارند  دسته بندی کنم بگم این همکارمه اینکارها رو کردم براش و فلان کارها تو لیست هستند تا برام انجامش بده ..یا برای  دوستم فلان کار رو کردم و الان نشستم  تا جبران کنه ..باور  کنید  همین چند روز  پیش که دو تا از بهترین دوستام ارشد قبول شدند من از   ذوق و خوشحالی  نزدیک بود گریه کنم... حس  مادری رو داشتم که بچه هاش  به موفقیت  رسیدن ..اون ها برای من صرفا دوست نبودند  بخش بزرگی  از خوشحالی ها و  غم های  من بودند ... و  تنها علتی که من خودم نتونستم امسال در  کنار  اون ها بشینم سر کلاس و به یاد  تمام سال هایی که کنار  هم درس میخوندیم بیافتیم دوباره ،  مساله هزینه زیادش بود که فعلا  اولویت های  بزرگ تری  هست در  زندگیمون و من مطمئنم  یک روز  همیسن جا اعلام میکنم بچه ها دارم ارشد میخون در  یکی از  بهترین دانشگاه های کشور .   

برگردیم به کلاسم ..میدونین بچه ها  شاید  اگر  یک نفر اصلا اینجا رو نخونه یا حتی بیاد چک کنه ببینه اینایی که صمیم گفته اصلا واقعیت داره یا نه  ممکنه  کلا تو ذوقش بخوره و  اون سالنی که برای من الهام بخش  انرزی های  بزرگ و  رهایی  هست یک سالن متوسط  با موزاییک های  خاکستری و ساده باشه که به بزرگی و روشنی و با کلاسی  جیم های  دیگه نباشه ولی  دیگه من هستم و این حس های  خوب و  مربی ای که عاشق انرزی و  مهربونی و سخت گیریش هستم و  به همین اندازه هم دارم از همه چیز  لذت میبرم ...خواهش  می کنم از نگاه من به تعریف هام نگاه کنید .   

یادمه یک بار  یکی گفته بود تو توی  همه چیز اغراق  میکنی و فلان مهد خیلی هم معمولی بود یا فلان کارها وظیفه اشون هست ...بچه ها باور  کنید  من گنده تعریف  نمی کنم ..اونطوری که میبینم میگم   با هر چی  حس که بهشون دارم  و اینجا مینویسم ..  

خب  دیروز که اینو تو درفت نوشتمظاهرا خودم رو چشم کردم چون عصر که کلاس داشتیم یکدفعه از روی  صندلی وسط حرکت های  همیشگی  پرت شدم با آرنج راستم روی  زمین ..صحنه قشنگ یادمه ..یکهو دیدم دارم روی هوا به طرف زمین میام ..فکر کن ارتفاع صندلی زیاد نیست ها ولی من نمیدونم چی شد یکدفعه کنترلم رو از دست دادم ..انقدر  محکم خوردم زمین  که فقط یک آن سکوت شد  و مربی دوید سمتم و  فقط گفتم امیدوارم نشکسته باشه ..اروم حرکتش داد و گفت چیزی نشده بلند شو ..اروم تر  هم تو  ورزش کن  امروز رو ...شب  که اومدم خونه دیدم کف دستم تا حدی سیاه شده و ارنجم هم پوستش کمی  کنده شده! و دورش  همه سیاه ... 

خواستم بگم مرررررسی  صمیم جان ..حداقل بذار  دو دقیقه نوشته ات بیاد بالا بعد خودت رو چشم کن ...به جان خودم یک خانمه هم همچین نگاهم میکرد و گفت خووووش به حالتون!!! چه پوستی  دارید ..مثل ایینه است ...پووووف !! 

  البته این ها باعث نمیشه من باز هم ساک گنده به دوش  نرم کلاس ... 

دیشب  موقع  ریلکسیشن و شنیدن آهنگ زیبایی که گذاشته بودند و در  حال تصور اون لحظه ای که به همه خواسته هامون رسیدیم من بی اختیار  اشک های  داغ روی صورتم میریخت ..اشک هایی که غصه نبود ..نمیدونم چرا اینقدر  واضح و  زیبا خودم رو در  حالی دیدم که همه خواسته هام  براورده شده اند ..کنار  دریا نشسته ام و به طلوع خورشید نگاه می کنم و  همسری و پسرک هم  دنبال هم میدوند و صدای  خنده های بلندشون همه جا رو گرفته ..بوی  دریا ..بوی  صبح ..بوی  سنگ و آب ..بوی  همه چیز رو می شنیدم...به مربیم گفتم چرا اشک های  من بیرون اومد ؟ چرا هیچ کس اینطوری نشد پس ؟و اون توضیح داد که تخلیه دارم میشم از  هر  چی  انرژی  بد و فکر های  ازار دهنده که ته ته  وجودم بودن و خبر  نداشتم ...این ها رو به فال نیک میگیرم و  پیش به سوی  روزهای  طلایی  رسیدن  ارزوهای  منتظر برای  براورده شدن ....