وقتی صممیم بچه بود 1

میگم حالا که اینقدر  همه یاد خاطرات  خوب خودشون افتادن یک چیز دیگه براتو ن تعریف  کنم که تو دکان هیچ بقالی  پیدا نمیشه دیگه این یکی!  

یعنی  مدیون هستید اگه  بعد از  خوندن این مطلب  پیف  پیف  کنید.. 

آقا تو همون بچگی  هامون ما یک کارهایی  میکردیم که مامانه انگشت حیرت به دهن میموند..یک بار مامان رفت بیرون برای  مدت طولانی  ..مثلا از صبح تا ظهر .دنبال پروانه های ساخت و کارهای  ساختمونی بود و بابا هم جبهه رفته بود. ما ۴ تا طبق  معمول وقتی  مامان رفت یک نگاه به هم کردیم و  دور  خونه رو گشتیم برای  سوژه مناسب..توی  حیاط  یک فکری به کله سردسته امون که خواهرم باشه رسید و همگی  با ذوق  فراوون بدو بدو دنبالش  رفتیم.یک بشکه بود  کنار  حیاط  که کارگرها قیرهاشون رو توش  اب  میکردن برای  قیرگونی  پشت بوم ..نمیدونم اون موقع ها اصلا ایزوگام و اینا بود یا نه ولی  قیرش رو خوب یادمه..بعد این قیرها سرد شده بود و حسابی  بسته بود .ما هم رفتیم شلنگ آب  رو انداخیتم توی  بشکه که برای قد ما مثلا تا بالای  سینه امون بود و یک چهار  پایه هم گذاشتیم زیر  پامون و وقتی  خوب  بشکه تا خرخره اب  شد همگی  زیر اولین داوطلب رو گرفتیم و  کمکش  کردیم بره تو بشکه آب  تنی  کنه!!!  آخ که من هنو ز گرمای  مطبوع آب  قیری رو یادمه ..جالبه که مثل اردک سرمو نرو هم هی  میکردیم زیر آب و  تازه یکی هم پس  کله او نتو بشکه ای  میزدیم که یالله زود باش  نوبتت تموم شد ..نزدیک هی  ظهر  دیگه کسی  حس  و حال نداشت از  بس  توی  اون بشکه بپر  بپر و  بازی  کرده بود..همه اینه ا رو در  حالی  تصور  کنید که یک حوض  نسبتا بزرگ  با شیر  اب  تمیز  و  هم هچیز  وسط  باغچه خونمون هم بود و ما اصلا محل او نندادیم..خلاصه صدای  در  اومد و بچه ها هر  کدوم یکسوراخی  قایم شدند..قیافه مامان انقدر  دیدنی  بود وقتی  اومد  ماها رو ردیف  کرد..چشماش  گرد شده بود..فک کن ۴ تا بچه که موقع خروج از  خونه دوتا شون سفید برفی بودند و یکیشون گندمی  و یکیشون سیاه خدادادی(  ژنتیکمون هم به نخود فرنگی های  مندلیوف  رفته بود!!! بی کلاس! )  حالا سر  ظهری تبدیل به  ۴ تا بچه سیاه خاکه ذغالی شده بودند!! موها پریشون...تن و صورت و هیکل سیاه  و چشم ها اندازه ته نعلبکی  گرد که مامان حالا میخواد چکارمون کنه..مثل ی  ازش  میترسیدیم اون موقع..خلاصه نگو این اب  های  سیاه تو بشکه قیر  مگه به این راحتی  ها پاک می شد ! انقدر  کله مون رو کیسه کرد مامان و دومبی  یکی  هم میزد روی  شونه یا پس  کله که یادمون باشه دیگه تو بشکه قیر  شنا نکنیم.. چیه فک کردید این همه تجربه های  ناب رو من الکی  بدست اوردم..نه عزیزم..موهام رو تو بشکه قیر سیاه کردم برای  همین ها! 

از  تفریحات سالم دیگه ما!  بازی های  دسته جمعی  با بچه های  همسایه تو کوچه بود..از  ساعت های  حدود 4 یا  5عصر  تا 8 شب  موقعی که دیگه باباها میگفتند بیایید تو خونه.امنیت واقعا بود اون موقع و بخصوص توی  همسایگی  ما که همه هوای  هم رو داشتند ..یک بار  دیدیم بچه همسایه گریه کنان اومد پیش د خترها و نمی تونست حرف بزنه..فقط  گریه میکرد ..حدودا 10 سالش بود..بعدا کاشف به عمل اومد که بچه های  دیگه برای  تادیب  این بخت برگشته  گذاشتنش  به زور توی  لاستیک کامیون!! ( از  کجاش اورده بودن رو  دیگه نمیدونم) و انقد ر هلش  داده بودند که سر گیجه شده بود .تازه بهش  گفته بودند اگه حرف  بزنه به کسی  دفعه بعد  میندازنش توی  لاستیک هواپیما!! اونم باور  کرده بود! به مامانش  نگفت.

 عصرها هم بازار یابی  داشتیم ..پدرم معتقد بود بچه بایداز  دسترنج خدش  پول در بیاره ..برای  همین کلی  خوراکی  مثل ادامس و کیک و  ابمیوه و  یخمک نوشمک و شکلات و اینا گرفته بود  و من و خواهرم هم فرفره های رنگی  کوچولو درست کرده بودیم و به داداشم اینا داده بودیم تا بفروشن ..او ندو تا هم تا محدوده یک کوچه راست و یک کوچه  چپ حق  داشتند بازار یابی  کنند .خلاصه اینطوری ها بود که بابا پول اولیه رو میداد ومیشد سرمایه و  شب  هم دخل رو ازشون میگرفت و همیشه هم نصفی  از  خوراکی ها توسط  خود فروشنده های  شکمو خورده شده بود و براشون میذاشت کنار .و سهم من وخواهرم بابت درست کردن فرفره هم محفوظ  بود..و این مارکتینگ فقط  سه روز ادامه داشت چون باب دید  داره ورشکست مشه و  بچه هاش  هم تپل تر!!  تجربه خوبی بود برا  ما بخصوص برای من که استارت فروش  نقاشی هام  به داداشی  ها و بچه های  همسایه از  همون جا شروع شد .کپی  میکردم بخصوص طرح میکی موس رو که خیلی  اون موقع تو بورس بود!! و اگه همه چیز با خودم بود  یعنی  برگه سفید و مداد رنگی و اینا دونه ای  5 تومن میفروختم که پول قابل توجهی  بود چون پول تو چیبی  خودم 2 تومن بود اون موقع..نمونه کارهام رو هم که جلد دفتر  خودم کرده بودم گذاشت هبودم کنار  دستم تا بقیه  کاربریش رو ببنیند  و اینکه پولشون کجا میره و حرم نمیشه!  

تازه یک بار هم که تابستون خونه خاله جونم رفته بودیم ( نه بچه داشت نه همسر ..عاشق  ماها بود) با خواهرم نقشه کشیدیم که برای  خاله نامه بنویسیم و باهاش  کمی شوخی  کنیم..اینطوری بود که وقتی  خاله ( خدابیامرزم) رفت برای  صبحانه نون بخره سریع من خواهرم رو کردم لای  قالی  کنار  دیوار  و قالی رو بستم دورش  و  فقط  از بالا جا رای  نفس  کشیدن گذاشتم براش و خودم هم پشت پرده قایم شدم و یک نامه هم نوشتیم گذاشتیم روی  میز تلویزیون..خاله اومد دید  ما نیستیم کلی  دنبالمون گشت و وقتی  نامه رو دید  داد همسایه براش بخونه و فقط  دیدم که صدای  همسایه داره میادکه اره نوشتن  خاله جان سلام! تو خیلی  ما را اذیت میکنی ..ما بچه هستیم و طفل معصوم..دل بیرحمت می اید ؟ حالا ما هم میریپویم توی  خیابان ها زندگی  می کنیم تا بابایمان تو را دعوا کند و  ما را هم دیگر  نخواهی  دید .. 

خاله جان همیشه دوستت داشتیم.. امضا صبا و صمیم  

صدای  گریه و جیغ خاله که بلند شد  صبا از  لای  قالی  داد زد خره! خاله داره گریه میکنه..منم گفتم ولش  کن..بفهمه شوخی  کردیم خیلی  خوشحال میشه حتما!!!!  و یک نیم ساعتی  که همه دنبال ما بودند توی  کوچه خیابون ما هر هر  میخندیدم اون پشت  تا اینکه خاله نشست  وسط  فرش و ناراحت بود که صدایی  از  لای  قالی  در  اومد و  اون وقت  صبا بدو دور  حیاط  خاله بدو.. دسته جارو توی  هوا بدو!!  

منم گفتم خاله جون..من هی  گفتم صبا  ! خاله جان ناراحت میشن نکن..گوش  نکرد که ..و از  جارو نوش  جان کردن قصر  در رفتم..صبا هنوز  که هنوزه میگه نامردی وجود تو ریشه در  دوران کودکیت داره..دست خودت نیست  که..!!!  

این روز  عزیز و عید مبارک رو هم به همتون تبریک میگم. 

در پناه دست های  مهربون خدا و پیام اور  مهربانی ها باشید ..