جنبه

راننده آزانسی که من رو هر روز میبره مشکلی براش  پیش اومده و به جای  خودش یک نفر دیگه رو فرستاد.در اصل ایشون خودش رییس  اژانس  هست و تا برطرف شدن گرفتاریش  چند بار راننده عوض شد.یک روز ظهر یک اقای  معقول و مودب  اومد دنبالم و راه افتادیم.بعد من بهش  گفتم اگر  ممکنه شماره تون رو بدین من داشته باشم...هنوز حرفم تموم نشده بود که بنده خدا هول شد و هی  دستش رو روی فرمون  اینور  او نور  کرد و برگشت و لبخند  ملیح!! زد  و شماره اش رو داد و آخرش  هم اضافه کرد: انشالله بیشتر  آشنا بشیم با هم!!!!! مععععععععععععع! منو میگی ! یعنی مونده بودم آخه اینهمه ندید بدید!! آخه با این سن و سال هنوز یعنی  کسی  برای  کار شماره اش رو نخواسته؟ خیلی  خونسرد اضافه کردم من شماره  شما رو سیومیکنم تا اگر برنامه ام  تغییر کرد بهتون اطلاع بدم  تا معطل  نشین خیلی .. بعد گفت پس من هم داشته باشم شماره شما رو!! منم جدی  گفتم لازم نیست. موردی بود به آزانس  بگید با من تماس  میگیرن و تاکید  کردم آقای  فلانی ( رییس ) خودشون تلفن من رو دارن و فکر  کنم به زودی  مشکلشون بطرف  میشه و تشریف  میارن. آی  قیافه اش  دیدنی  شد..یعنی  شرمنده شد  در  حد لبو شب یلدا...فهمید حرفش  چقدر بیجا بوده و  احساس  خطر  کرد..یعنی  تا خود مقصد  یک کلام دیگه حرف  نزد و کلی  هم موقع خداحافظی  با احترام و نگاه رو به پایین من رو بدرقه کرد!!! خدایا چند کیلو جنبه لطفا!!  

من خوشبختانه  تا حالا  یادم نمیاد مورد  سماجت یا مزاحمت  تلفنی  کسی قرار گرفته باشم..یه جورایی  خیلی توی  این چیزها نبودم خودم هم ..مثلا خیلی  کم پیش اومده طرف بخواد شماره بده یا  پشت سرم راه بیفته. خب  میتونه دلایل متفاوتی  داشته باشه.مثلا من اینقدر  زشت  و جواد باشم که حتی  پیرمردهای  بیکار تو افتاب  نشین هم رغبت نکنن دهنشون رو باز  کنن یک چیزی  بگن!!  یا ممکنه  اونام چیزی  گفته باشن ولی  من حواسم نبوده و نشنیدم..و یا مثلا  همیشه فقط  دماغم بیرون بوده از زیر  حجاب که ملت نفهمیدم اون زیر  چیهست که بخوان چیزی بگن یا وقت بذارن برای  درخواست اشنایی...مسلما خانمی هم نیست که انکار کنه وقتی  مثلا حتی در  سن 60 سالگی  مورد  توجه از هر نوع قرار گرفته باشه بدش اومده باشه و بگه واه واه مردم چه پر رو شدن...(البته خداییش  فکر کنم کسی  مثلا  از  اینکه مورد توجه بعضی از  مهندسین ساختمان!! قرار بگیره خوشش  نیاد)همین مامان جون سال گذشته  هفته ای یک بار و با آب و تاب یک  قضیه ای رو تعریف  میکرد  که شب بوده و یک پرایده!! هی مزاحمش  می شده که خانم بیا سوار شو دیگه ..و اون بنده خدا گفته با من هستی؟  اونم گفته آره مادر!! بیا یه دوری بزنیم با هم...و قتی  تعریف  میکرد که این مردها انگار سن و سال حالیشون نیست  و من میگفتم وا! مامان جون! مگه شما سن و سالی دارین یا چیزی از  این دخترها کم دارین!!!!!!خب  خواستنی  هستیید دیگه!! آنقدر  خوشحال شد و منو با یک دنیا عشق و محبت بغل کرد و محبت کرد و فرداش برامون ناهار  اورد  و پس فرداش  باز دعوتمون کرد که حد نداره!!!! میبینید؟ یعنی  توی  این سن و سال هم  براشون..برامون..جالبه.

من خیلی برام مهمه که اگر  بتونم با یک جمله..یک حرف  خوب  یا یک تعریف  کسی رو خوشحال کنم حتما انجامش بدم..وقتی  به یک فروشنده میگم خیلی  خوب  و با حوصله پاسخ مشتری ها رو میده و  من خوشحالم از  مغازه اون خرید میکنم و دوباره هم میام و لبخند خوشحالیش رو میبینم یا مثلا وقتی به  گارسون  رستوران میگم چقدر  خوب که زود سفارش ها رو می اره و با دقت روی  میز  میچینه و برای  این دقت ازش  تشکر  میکنم حس  میکنم صورت آدم ها مثل گل باز  میشه ..در  مورد  مامان جون هم انقدر  عاقل هستم که بفهمم تایید شدن افراد  در این سن و سال بهشون روحیه مضاعف  میده – البته نه برای  سوار پراید  هر  کسی شدن ها!!!-  و خوشحالشون میکنه. از اون طرف  وظیفه خودم میدونم اگر  کسی  در کارش ضعفی هست که نمیتونه ببینه یا حواسش  نیست و به ضررش  تموم میشه بهش  بگم.مثلا چند وقت پیش  رفته بودیم یک فست فود..جای  دنج  و تمیز و بسیار  آدم های  مودب و سریعی بودند توی  کار ..خب  امتیاز خوبی به اونجا دادم توی دلم.بعد دیدم کنار  پله های  شیکی که به سمت بالا میرفت این جارو و خاک انداز و اینا رو گذاشتن و یک وصله بسیار بد جور به اطرافش هست. به یه نفر  اشاره کردم بیاد ..اول فکر کرد مشکلی توی غذا بوده و هول کرد بنده خدا..بابت غذای خوب و ادویه بجاش ازش  تشکر کردم و اضافه کردم اجازه میده یک نکته رو بهشون پیشنهاد کنم؟ وقتی شنید  همون جا به سرعت رفت و جای  جاروها و اینا رو عوض کرد و از من تشکر  کرد...علی  هم گفت بلاخره کار خودت روکردی!! بعد هم من خوشحال بودم هم اون اقاهه کلی  تشکر کرد. دو هفته بعد که اونجا رفتم از خنده مرده بودم..جای  جارو همو ن جای سابق بود و  دوباره همون منظره ..ظاهرا آقاهه هم توی فاز فکری من بوده و گفته بذار  دل این خانم رو خوشحال کنم  فکر کنه نظرش برامون  مهم بوده!!! خلاصه که گاهی  اینطوری  ها هم میشه ولی  هر چی باشه بهتر از بی تفاوت بودن به آدم ها و تلاششون برای خوب بودن وخوب  کار کردن هست.و این کار از آدمی  مثل من که کل سیستمش  سیستم تشویقی  هست وراحت میشه موتورهاش رو با این چیزها روشن کرد دور از  ذهن نیست.