زندگی ما...

 عزیزترینم سلام

 زندگی ...زندگی  ما...

زندگی ما روز اولش این نبود.یک زن داشت و یک مرد ...یک خانه اجاره ای و چند تا وسیله به نام اسباب خانه. اتاق ما فرقی با اتاق خانه پدری ام نداشت  گیرم مثلا حالا پرده ای  نو داشت و فرشی تمیز. آن روزها برایم فرقی  نمی کرد روی کدام مبل بنشینم...مهم نزدیک تو نشستن بود. آن روزها برایم فرقی  نمی کرد در  کدام لیوان چای  بنوشم..مهم نوشیدن با تو بود..مهم نبود کدام شبکه را ببینم..مهم فیلم دیدن کنار تو بود..مهم نبود کدام طنز را نگاه کنم مهم خندیدن با توبود... مهم نبود کدام رستوران بروم..مهم دوست داشتن غذا و لقمه به دهان گذاشتن با تو  بود...

زندگی  ما روز اولش  این نبود...نه نگران نشو..نمی خواهم بگویم زندگی ما بد شده..نمی خواهم بگویم سیر شده ام..نمی خواهم بگویم صبر کن ..نمی توانم دیگر ...

نه .

زندگی ما روز اولش این نبود.یک زن داشت و یک مرد ...زن گاهی  که خسته می شد می خزید در آغوش  مرد و گرم می شد از دست هایش... پر می شد از بویش... رها می شد از  غصه هایش و انگار دست انداز بزرگی را رد کرده باشد  می پیچید دور جاده اش که تو بودی و دور میزد و می رفت بالا و بالاتر ...زندگی ما آن روزها به گفتگو و خنده می گذشت و گاهی که وحدت نظر نبود بینمان آن دیگری  محجوبانه  از نظرش  دور می شد تا به آن دیگری  نزدیک شود...زندگی ما عصرهای  منتظر رسیدن تو بود و شب های  نشستن روی  فرش و حساب کتاب کردن های  اول و وسط و اخر برج..نوشتن سر رسید چک هایمان روی  آینه دراور  و بعد  به هم نگاه کردن و چشمک زدن که تمام می شود یک روز این ها...

زندگی  ما  امروز  ..اما..هنوز هم یک زن دارد و یک مرد...خانه امان همان خانه  اجاره ای  است که با تو دوستش دارم هنوز  هم ..آن خانه ای که خریدیدم و تو می دانی  چه شد الان دیگر یک خاطره شده از استقامت من و تو..از سخت جانی مان ...از دست های  گره زده امان در  هم و پشت به هم تکیه دادنمان...این خانه پرده هایش تمیز است و فرشش کمی  نو...راستش   .اتاق ما  اما الان با همه اتاق ها فرق دارد برایم...این روزها برایم فرق  می کند روی  کدام مبل بنشینم.وقتی  تو نیستی روی  کاناپه دو نفره که جای همیشگی  توست می خزم و به یادت دراز  می کشم و پاهایم را اویزان می کنم ازش...این روزها یواشکی در لیوان تو چای می نوشم..همان لیوان الماسی دسته دارو  باریکی که میگویی رنگ چای را خوب  نشان می دهد..این روزها وقتی  دیرتر  می آیی من هم اخبار بیست و سی  میبینم و سعی  می کنم با ریز کردن چشم هایم ادای تو را در اورم که مثلا از  این خبر  تعجب  کرده ام و بعد خودم خنده ام می گیرد و پسرک به ماما که بی هوا می خندد خیره نگاه می کند و او نیز  می خندد برایم...این روزها از  جلوی  مرغ سوخاری  مورد علاقه تو که  رد می شوم خنده ام می گیرد از آن شبی که  به صاحبش  گفتم آقا !میدانید من از  کجای شهر  می ایم اینجا تا این سوخاری ها را برای همسرم بخرم؟ و مرد با لبخندی به بزرگی یک ستاره خندید و وقتی گفتم بهترین ها را دارد در  شهر و ممنونم که این همه با عشق  کار می کند دیگر  مانده بود  چه کند از  خوشبختی ..و وقتی  سوخاری ها را برایت آوردم و با اب و تاب تعریف کردم چقدر آن مرد را خوشحال کرده ام امشب ،  با اولین لقمه هر دو زدیم زیر خنده و تو گفتی  بمیری  صمیم که این دفعه  زدی  وسط حال!!!!! یادت هست؟ بدمزه ترین سوخاری  همه شهر بود ..شور ...خام..بعضی جاها سوخته...و مانده بودیم که چطور شد یک بار  تعریف کردیم و اینطور شد؟!!و تو گفتی گرمای حرف های تو زد همه چیز را سوزاند..و من به چشم هایت نگاه کردم و در  دلم گفتم چشم هایش چه مهربان می خندد امشب...

این روزها شاید لقمه در دهان هم نگذاریم..شاید  قبل از خواب  هزار و یک شب  برای هم تعریف  نکنیم ...شاید سرت را کمتر روی  پایم بگذاری ..شاید انگشتانم کمتر پشتت را نوازش کند....ولی  می خواهم اعتراف کنم وقتی  که خوابی ..وقتی صدای نفس هایت یکنواخت و ارام می شود بلند می شوم و روی ارنجم تکیه می کنم...نزدیک می شوم به صورتت ..نگاهت می کنم ...به اندازه همه ساعت هایی که کمتر  نگاهت کرده ام...به چشم هایت...به ابروهایت ..به موهای  نقره ای  روی شقیقه هایت ...به لب هایت که ارام  خوابیده اند ..و بعد می خزم نزدیک تر و با دست هایم نوک موهایت را نوازش  می کنم..میدانم آنقدر  خواب  هستی که وقتی بازوهایت را هم  لمس  میکنم بیدار  نمی شوی ..من وقتی شب  ها خوابی  سیر نگاهت می کنم..و بعد یک بوسه روی  دست هایت می زنم ...و وقتی  می چرخی به سمت دیگر بوسه ای دیگر روی  بازوهایت ...گاهی غافلگیرم می کنی ..میو چرخی طرفم و  در خواب ..میدانم خواب  خواب  هستی ..می کشی مرا طرف خودت و  در  گوشم می گویی دلم برایت تنگ شده...برایم همیشه جالب بوده که تو صبح که می شود یادت نمی آید ..و می خندی و می گویی باز  شوخی  می کنی  با من؟ و من می مانم چطور  در  خواب  هم می فهمی  دارم در  دلم با تو حرف میز نم..چطور  صدای من را این همه بلند می شنوی...

زندگی ما این روزها دارد به ما می گوید هم را داریم....تو سخت می کوشی لابلای  حجم کارهایت هم را گم نکنیم...وقتی به من می گویی تا یک جایی  می رسانمت و  تو برومهمانی  من شب  می ایم ..و آن وقت  از  خیابانی که باید  من را بگذاری و بروی  هم رد می شوی و  می خندی و می گویی  امشب  با تو هستم ..دلم هزار  هزار پروانه می شود و دست هایم می  خزد و در  مشت می گیرد دست هایت را ..وقتی به من می گویی ناهار بخورم تو دیرتر می آیی و با سرعت خودت را می رسانی درست قبل از  اینکه  شروع کرده باشم ..هزار هزار گل عطرش  می پیچد در  خانه و من نگاهت می کنم ..هنوز  گرم ..هنوز  قدر شناسانه...چیزی که من و تو را به هم گره زده است..چیزی که بخشی از  من را  به  بخش بزرگی از  تو قلمه زده است ...چیزی که وادارم می کند وقتی  نیستی  دنبال بویت بروم سر  لباس  هایت و دست بکشم روی  جایی که قلبت می زند ...چیزی  نیست که بتوانم کوچکش  کنم...تابش  دهم....فشارش دهم تا در  قالب این کلمات جا بشود... و تو خوب  می فهمی وقتی برایت چای  می ریزم در  لیوان الماسی  باریک و دسته دارت و کنارش چند تا بیسکوییت می گذارم و  می نشینم کنارت و دست هایم  را دور  دست هایت می پیچانم و به فرش  نگاه می کنم... یعنی  دارم فکر  می کنم خوشبختی  ...خوشبختی ....هنوز بویش در  خانه ما هست...هنوز از  لابلای  مجله هایی که برایم می خری  ..لابلای  ظرف هایی که وقتی  من خوابم صبح زود بیدار می شوی و می شویی تا خوشحالم کنی ..لابلای  نان های  تازه و داغی که برای صبحانه ام می گذاری روی  اپن و بعد آرام بیدارم می کنی  تا دیرم نشود..هنوز در تیک تیک دقیقه هایی که میان  روزمی آیی  خانه و پسرک را می بری  بیرون با خودت..به پارک ..زمین بازی ..تا من برای  خودم تنها باشم و آن چه می خواهم انجام دهم...خوشبختی  خیلی  پر رنگ و با رایحه ی  تن تو...جریان دارد در خانه امان...و خانه امان حرمت  من .. تو...و اینهمه نگفته ها را در آغوش  گرفته است. برای رسیدن به روزهای بودن طولانی با تو ، چشم هایم را می بندم..نفسی بلند می کشم و به خورشیدک  چشم هایت فکر  می کنم...چقدر  گرم ...چقدر  روشن ..چقدر مهربان هستند.  

به تو مومنم ، عزیزترینم ...برای همیشه .