خردادی های من

علی  مهربونم  

 ۲۹ خرداد   

. 

. 

.

توی  ذهنم خاطره اولین هدیه  من به تو پر رنگ میشه..رنگی و گرم و واقعی  ..مثل همونی  که بود..اولین بوسه  من  روز  تولدت ..یادته؟

 امروز  اما من میدونم و تو میدونی از  حرف هایی که دیشب بین ما گذشت...توی  پارک..دست تو دست هم و برای اولین بار بعد از یک سال جسارت تنها گذاشتن یونا پیش  بقیه رو به خودم دادم اون هم دو ساعت تموم...دو ساعتی که دو دقیقه گذشت بر من و من حرف زدم و تو گوش کردی.به دلتنگی هام..به این روزها...به حسی که همیشه بهت داشتم و دارم...به حرف هایی که غیر از  تو به هیچ کسی  توی  دنیا نمیتونم بگم.

 و تو نوازشم کردی و بازوهات رو دورم فشار دادی و منو لبریز  کردی  از  حس اطمینان به بودنت..به فهمیدنم..به درک شدنم...به مهم بودنم ... و من برای اولین بار  خجالت نکشیدم از  کسانی که از  جلومون رد میشدن و  خیره نگاهمون میکردن و گذاشتم اشک هام بریزن و مردم ببینن یه زن کنار شوهرش  میتونه توی  پارک بشینه و  دستش رو بگیره و  بدون ترس  از قضاوت درست یا غلط شون بذاره همسرش نوازشش کنه و حس لطیف زن بودن رو توی  این جامعه  آهنی و سرد و بی هنجار به او ن برگردونه. 

از  خدا ممنونم که تو رو به این دنیا دعوت کرد تا من  زندگی ام رو در  کنارت تجربه کنم.

از  مادرت ممنونم که تو رو بزرگ کرد و به من یاد داد میشه پسرکی رو تربیت کرد که دخترک روزهای  اینده زندگیش لبریز بشه از روزهای شاد و زیبای  بودن در  کنارش. 

از  پدرت ممنونم که مرد بودن و صداقت رو به تو یاد داد. 

ازهمه معلم های زندگیت ممنونم که به تو خوب  دیدن و  خوب  زندگی کردن رو یاد دادند. 

از  پدرم ممنونم که به من تاکید کرد زندگی با این مرد رو از  دست ندم.(  هنوز  نمیدونه من دیوانه وارعاشق  تو بودم ولی  نشون نمی دادم تا حرمت پدر فرزندی مون حفظ بشه) 

منتظر روزهایی هستم که شادمانه تر  ازهمیشه من و پسرک کنارت باشیم و لبریز بشی از  همه رنگ های زیبای زندگی ...منتظر روزهایی  هستم که شاهد قد کشیدن و ریشه گرفتن گل قشنگمون باشیم و براش  دو دوست باشیم فقط  ..نه پدر ومادر جبری..هنوز  باور  نمیکنم این همه مدت گذشته و تو این همه سخاوتمندانه و اونطور  که شایسته تو هست  به من تو زیبا دیدن زندگی  کمک کردی. منو باور  کردی و  بهم فرصت دادی باورت کنم.

علی  جان...تو منوبه معنی  این جمله رسوندی که برای پرواز  دو بال قوی و هماهنگ لازم هست. اگر  گاهی ضعیف بال زدم..اگر  گاهی  خسته شدم و تو منتظر موندی..اگر  گاهی  غبار روی  من نشست و تو صبورانه از  من زدودی  غبار رو..اگر  گاهی بر  خلاف  مسیر  پرواز کردم و تو برگشتی و من رو با مهربونی با خودت  همراه کردی و همراهم شدی...اگر صبوری  نکردم و صبورانه و سخاوتمندانه گذاشتی آروم بشم دوباره... و اگر دست هات رو توی  بادهای  سرد روزگار  دورم گرفتی  تا پناهی  داشته باشم ...بابت همه این ها ازت ممنونم و فقط  میتونم بگم همه تلاشم آرامش  تو و خودم و زندگیمون هست. 

. 

. 

.  

و  چی  میتونه زیباتر از این باشه که روز  تولد رو وقتی  جشن بگیریم که کاممون از شیرینی   بودن در  کنار پسرک و تولدش  با اختلاف یک روز  با تو هنوز شیرینه.... 

شما دو تا  همه زندگی من هستید.  

بابایی تولدت مبارک

عزیزکم تو هم تولدت مبارک  .یک ساله شدن و  لبریز  کردن من و پدرت از  دنیا دنیا عشق و خوشبختی...حرف ها دارم برات ..فقط  همین قدر بدون:

پسرم آرزو میکنم یک روز مردی بشی  مثل پدرت تا زنی  پر از احساس و  عشق  از بودن با تو حس  کامل خوشبختی  توی  همه  روحش و زندگیش  جاری بشه...  

آرزو میکنم مردی شوی  مثل پدرت تا خنده و شادابی و زندگی  توی  چشم های  خونواده ات همیشه میهمان باشه و در اینده زنی  در  وبلاگش  بنویسد از  مادرت ممنونم یونا که عشق ورزیدن و  دوست داشتن را به تو یاد داد و من سرشار شوم از قطر قطره نوشیدن تو ... 

 عمری طولانی و پر برکت  و تنی  سالم و شاداب و روزگاری پر از  عشق و  مهربونی برای  دو عزیزک دلم آرزو میکنم. 

برای  تولد تو   یونا بعدا خواهم نوشت .برای این روز حرف ها دارم....