از این ور اون ور

روبروی میز  ارایش نشستم و دارم به آینه نگاه میکنم...موهام رو دوست دارم.  رنگ قهوه ای تیره اش  رو که جدیدا مشکی  کردم.ابروهام رو ..گونه هایی که دوست علی  خیلی تعریف میکرد و میگفت اینا لپ نیستن ..گونه ان ..فرق دارن با لپ!!!. چونه ام رو .. گردی صورتم  و ایضا گردی  هیکلم رو!!!کلا من خیلی  خودم رو دوست دارم...جدی  میگم.غیر  از  چندکیلویی( همون باسکول کیلویی) که باید  کم بشه و تازه خیلی  هم بهش  فکر  منفی  نمیکنم از  خودم خوشم میاد .راه به راه هم از  علی  میپرسم خیلی  خوشحالی  من اینقدر  خوشگلم؟!!!!! نگاهی میکنه انگار یه   تمساح پیر  از روش  رد شده و لهش  کرده..میگه اوهوم.. ..(میخواد حرص  من ودر بیاره ها)..میگم علی  خیلی  خوش شانس بودیم ها که با چند ماه  اشنایی و چن ترم کلاس داشتن با هم تو تونستی  زن زندگیت رو پیدا کنی!!! من هم همینطور..فک کن تو اگه از  این مردای  خشانتی  بودی  چقدر  من حیف  میشدم....بعد اینقدر  دیگه پروانه ای  نبودم..( اینجا چشمام رومیبندم بلکم یه آدمی  چیزی..از اون طرف ها رد شه تو خونه بیاد بوسم کنه !!) پروانه ای  که نبودم ..هیچ...تازه میشدم تمساح و یارو رو قورت میدادم..میگه فک نکنم الان هم خییلیییییییی  پروانه اش  پروانه باشه!!!بازم میخوا د لجم در بیاد و کار به ابراز  محبت!! تن به تن برسه و  برای  اینکه من وبکشه و پودرم کنه دستش رو بیاره نزدیک نافم و بگه الان..الان این انگشتم رو میکنم توی  نافت !(اییییشششششش)....و بعد ببینه که من دور  خودم میپیچم و اوووووووووووی  میگم و  غش  میکنم از  حتی  تصورش و اونم هر و هر میخنده... 

به میز  ارایش  نگاه میکنم...به عطر  خوشبویی  که بعد از  مدت ها  به سر بردن در  ایام بی  کادویی!!! بلاخره هدیه گرفتم...علی  مدلش  اینه که مکمنه واقعا برای  تولد آدم هیچی نخره و تبریک زبونی  بگه یا برای  ولنتاین فقط  برات یه سطل ماست بگیره و روی بدنه اش   بنویسه ولنتاینت مبارک چاقالوی  دوست داشتنی  من!!!! و بعد بی مناسبت و  وقتی  منتظرش  نیستی  یه کادوی  فوق العاده بخره برای  آدم از  اونایی که منتظرش  هم نبودی و  اتفاقا خیلی هم لازمش  داشتی ولی  جیبت درد میگرفت وقتی بهش  فکر  میکردی.!!! به سرم تقویتی  مویی که براش  خریدم( فقط  به نام اون البته و به کام..) و همش رو خودم استفاده میکنم.به رژهایی که  یه وقتایی   غر  میزنه چرا از  اینا نمیزنی همیشه   و من هزار بار توضیح میدم که با رژ  پر رنگ و این مدلی   نمیتونم  دیگه یونا رو ببوسم و یا لباسم رو راحت در بیارم ( چون من از  کله لباس در میارم و  همیشه هم به صورتم میمالم لباسم رو!!!) و  تو هم باید  تاصبح بیدار باشی  رد این ها رو از روز  سر و  کله ات  پاک کنی و  تازه منم حال ندارم دو ساعت قبل از خواب  هی  پاک کنم و بشورم و بسابم صورتم رو....و تازه من رنگ های  ملایم استفاده میکنم..به  ست سوهانش که خدا نکنه یه تیکه ازش  کم بشه ..منو میکشه رسما..به  لیوان آبی  که دیشب  توی  خواب و بیداری  زیر لب  گفتم تشنمه چقدر و 10 ثانیه بعد توی  دستم بود ..به   عطر ها و افتر شیوهایی که براش  با وسواس  خریدم و خیلی راحت در مورد یکیش   لب هاش رو روی  هم فشار داد و بهم گفت که اومممم...بد نیست ( یعنی  خوشش  نیومده)..میدونی  بودن و زندگی با آدم راحت وبی تعارف و تکلف  خیلی  حسن ها داره یکیش هم اینه که واقعا تکلیف  خودت رو میدونی و سلیقه طرف  هم دست میاد و الکی  بهت تعارف  نمیشه.البته دل بزرگ هم میخواد ها..مثلا میری  مغازه و بین شونصد تا لباسی که طرف  میاره جلوت بلاخره سه تا رو انتخاب  میکنی  و طرف  ذوقمرگ مبشه که بلاخره پسندیدی  و وقتی  میگی بذارین نظر  همسرم رو هم بدونم علی  میاد دست هاش  توی  جیبش و یه نگاهی  میکنه و صاف  توی  چشمای  فروشندهه که مشتاقانه منتظره شنیدن ((همشون رو میبریم)) هست!! نگاه میکنه و بعد به تو میگه  چیز دیگه ای  نداشت؟..( یعنی  بیریختن!!) بهتره این ها رو هم نگاه کنی و به یه قفسه دیگه نگاه میکنه و یارو میخواد سرش رو بکوبه به دخلش  و  بره تو کما از  دست این بشر!!! کلا این علی    مشکل پسنده  و اینم میدونه به هر  تیپ و اندامی  چی  میاد .البته یه وقتایی  هم میشه که خب  ما میدونیم ولی  جیبمون نمیدونه بی سواده دیگه!!!مثلا  علی اعتقاد داره کیف  گنده فقط  به این دختر  لاغرها میاد و چکمه  بلند فقط  به اینایی که پاهاشون صاف و راسته هست و چاق  نیست و  پرانتزی  نیست و یا فلان  گردنبند مخصوص گردن های  بلند و کشیده است  نه چاق و کوتاه و یا فلان عطر  اصلا به طرف  نمیاد!! و  خلاصه از  این چیزاهایی که هممون میدونیم و از  حفظیم ولی  نمیدونم چرا  بعضی ها بعضی وقت ها فقط به مد نگاه میکنن و نه به اومدن و  خوش  استیل شدن خودشون...خلاصه  معجون دوست داشتنی و خشمزه ای  هست این شوهر دوست داشتی  ما هم ..نوش  جون صاحبش  البته!!! 

******** 

 از طرف  محل کار یه سری  کلاس برامون گذاشت بودن . یه خانومه میاد و حرف  میزنه و یه چیزایی هم میگه که من  مغز آدم سوت میکشه و  بخش  تاسف  بارش  ایننه که اکثر  خانم ها هم سرشون رو یه وری  کج میکنن و یه قطره اشکی  هم از بغل چشماشون میچیکه روی موکت های  نمازخونه!!! مثلا خانمه  میگفت  اگه زن نگاه خشم آلود به شوهرش  بکنه توی  چشماش  خدا روز قیامت سرب  داغ میریزه!!!یا باید برای  هر کاری  از  شوهرش  کسب  اجازه کنه تا خدا ازش راضی  باشه یا اگه حقش رو خوردن مدارا و برزگواری  کنه  تا خدا بهش  نیروی  خاصی بده!! و  از این حرف ها..خیلی  حرصم در  اومده بود..بعد از  جلسه رفتم بهش  گفتم ببخشید استاد جان!! نمیشه یه چیزی  بگین که اینقدر این خانوم ها حس بدبخت بودن و گناهکار بودن بهشون دست نده ..یخورده از  این بگین که  حقشون هست وقتی  توی مودش  نیست کسی اصرار به همتن!! (بر وزن همسر)شدن نداشته باشه...وقتی  میخوان بغل بشن بگن دوست دارن در آغوش  کشیده بشن و  انقدر  وانستن و  تو دلشون حرص بخورن که چرا مرتیکه !! نمیاد جلو! وقتی  گریه میکنن و  شوهره مثل خیلی  از  مردهای دیگه  از  اتاق  میره بیرون و اونا توی  تنهایی به پهنای  تخت خواب  اشک میریزن  بهتره بدونن مردک بیچاره به خیال خودش  خواسته تنهاشون بذاره تا راحت تر باشن و  ای  خانم عزیز برو به  اقاتون اینا بگو  مستقیم و توی  چشماش  هم بگو که عزیزم دلم میخواد همچون وقتی بغلم کنی و تنهام نذاری.البته مطمئن باشید با یکی دو بار  گفتن حالا حالاها باید  توی  تنهایی تون  گریه کنین و  دست های  اقا نمیدونن بعنی  به این زودی ها یاد نمیگیرن که   نوازش  موهای شما یا  لمس  دست هاتون باعث میشه اون گریه هه که مواقع تنهایی  حسابی  اذیتتون میکنه حالا با حضور اقاتون اینا  هم زودتر بند بیاد و هم جلا بشه به روحتون و بعدش  حس شادابی و  شارژ شدگی  داشته باشین. 

**********  

این روزها عصرها من و  پسرک توی  خونه تنها هستیم و  بعد از خواب  شیرین دونفره  بعد از  ظهرمون  آقا شنگول و منگول منتظر  بازی های  هیجانی  هستن.. پسرک ده روز  دیگه یازده ماهش  تموم میشه و باید هی  دمش رو بگیری و  بکشیش  عقب  تا با سر  توی  شیشه و  پله و کتری و  دیگ و قابلمه نره یه وقت!! خلاصه چون عشق  خودکار داره  و با دیدن خودکار  رنگی  دیگه هوش  از  سرش  میپره گذاشتمش  توی  هال و یک خودکار  هم دادم دستش و  خودم بدو رفتم یه دوش  بگیرم. زیر  دوش  هی  حس  عجیبی داشتم..همش  معذب بودم  نگران نبودم ها...معذب بودم!! صدای  پسرک هم نمی اومد و من نگران که نکنه باز بلایی سر  خودش  آورده باشه.یاد بازی هاش  افتادم که دوست داره روی  خوش  آب بپاشه  با شیشه اش  و  خودش رو خیس  کنه و  من میگم بهش  آخخخخخ آخخخ آخ ...یهو دیدم یه صدایی  تو حموم  گفت خخخخخ..برگشتم دیدم پدر  سوخته اومده جلوی  حموم و  سرش رو از  لای  پرده آورده تو و با اون چشم های  گرد سیاهش تموم مدت داشته ما رو دید میزده!!! میگم چرا همش  معذب بودم!! و  چون دیده من دارم روی سرم  شامپو میریزم فک کرده دارم  کار بد میکنم و هی  پشت سر  هم میگه خخخ( یعنی  آخ آخ آخ).نمیدونم باور  میکنین یا نه ولی  نگاهش  خیلی  زوم!!! بود و حس  کردم یه مرد بزرگ داره نگام میکنه. کلا این بشر کوچولو  واقعا عمیق  نگاه  میکنه . تازه با دیدن سفره آب و نونش!! اونقدر ذوقمرگ شده بود که حد نداشت. اصلا انگار براش  جالب بود مامی  چرا  داره اب بازی  میکنه .من نمیدونم اون مامانایی که بچه هاشون رو تا دو سه سالگی با خودشون میبرن حموم متوجه نگاه بچه ها نمیشن یا بچه اشون خیلی  شرم و حیا دارن و همش به کف حمام نگاه میکنن! خلاصه که ما خجالت کشیدیم و این خجالت در  مواقعی  هم که  بچه سرش  گرمه و  خدا چند ثانیه ای رو به ما فرصت میده یادمون بیاد همسر  هستیم و هم رو میبوسیم هم پیش  میاد.یهو بچه بی حیا دست از  کارش  میکشه و با یه لبخند گل و گشاد  همینطور  میخ ما رو نگاه میکنه!!! بحث  حسودی و اینا نیست ها  ...فک کنم با خودش  فک میکنه  کاری رو یواشکی  داریم انجام میدیم. اتفاقا هر  وقت علی  میاد خونه اول مامی رو میبوسه بعد نی نی رو و  بوسیدن  چیز عاد ی هست توی  خونه ولی  این وروجک پدر سوخته  فرق بوسیدن بابا با نی نی   و مامی  با بابا رو میفهمه انگار..خدا خودش رحم کنه به ما!!! 

بابایی گرفتارری  نمایشگاه  عکس  هست و  قوش  مبنی بر آماده کردن عکس  های پسرک هنوز  عملی  نشده...مطمئن باشید حتی  اگه یه روز از  زندگیم باقی مونده باشه!! اون روز  عکس پسرک رو میارم   براتون!!!( آیکون عصا به دست و  اشک در  چشم!!!و نگاه به اسمون خدا)