مرکز بازپروری

خب من بلاخره تونستم لب و لوچه  ام رو  از کف این خونه جمع و جور کنم و بزنم تو دهن مسائل صمیم غمگین کن!!!  ویه  راست بیام اینجا  گرد و خاک این خونه رو تمیز کنم..

یونا این روزها توی ترک هست..چی؟ معتادش کردیم رفت؟ نه بابا ولی یه جورایی معتاد می می  گاو مش باقر شده بود.بردیمش دکتر . عمو دکتر وقتی فهمید هنوز یکسره به  خانوم گاوه آویزونه گفت دیگه یکماهش تموم شده و  افزایش وزنش هم نرمال و خوب هست  و هر کار دلش میخواست گذاشتیم بکنه حالا باید عادت شیر خوردن و خوابیدنش رو تنظیم کنیم.عمو دکتر  گفت یونا باید تقریبا  هر سه ساعت یکبار شیر بخوره و ضمنا یعنی چی که این بچه تو شبانه روز فوقش ۵ ساعت میخوابه؟ و دستور داد میذارینش توی  تختش و خوب اول شیرش میدین  و زیرش هم خشک و تمیز و اونوقت دو دقیقه بعدش که آقا یهو می می میفته و نک و نک میکنه و میبینه نه انگار می می نیومد تو دهنش شروع میکنه به اوک و اوک الکی و بعد گریه میکنه...شما دو تا اصلا نباید هول بشین و زود بغلش کنین چون ایشون بغلی هم میشه به زودی و تازه شایدم شده باشه و تنها کاری که باید انجام بدین اینه که برین پی کار و زندگیتون و بذارین خوب گریه کنه....!!!!!

چشم های من گرد شده بود  و گفتم دکتر! یعنی ولش کنیم بریم؟ گفت بعله! برین و هر وقت خودش خسته شد خوابش میبره و شما باید سه ساعت  از زمان آخرین شیر که گذشت دوباره شیرش بدین تا معده اش  تنظیم شه!!! به علی نگاه کردم و گفتم ممنون دکتر و اومدیم بیرون .

شب رفتیم خونه صبا و شوهرش که عاشق یوناست کلی با پسرک بازی کرد و آقا یونا هم خوب شیر خورد و بعد که گذاشتمش زمین آی زد  به نک و نوک که من می می  میخوام تو دهنم باشه هنوز!!!! ما هم طبق توصیه دکتر توجه نکردیم و ادامه شام رو دادیم ..یعنی بگم کوفتم شد اون لقمه های غذا  هنوز همش رو نگفتم انگار... با چشم هاش خیس از اشکش آنچنان به من نگاه میکرد و  تمنا میکرد که داشت اشکام کم کم میومد دیگه..چشم های عموش ( شوهر خاله ) هم خیس از اشک بود..اونقدر یونا گریه کرد و با التماس نگاه کرد که من غذا رو ول کردم و یه ذره بغلش کردم تا اروم شه...زود هم راه افتادیم تا محله صبا اینا نرفته رو هوا از جیغ عای این پسرک کولی!!! تو ماشین هم گریه کرد و دو دیقه که می می خورد خوابش برد و اونقدر سنگین خوابش برد که گذاشتیمش تو تختش ونفهمید و از ۱ شب تا ۷ فردا صبحش خوابید!!!! یعنی رسما کله ما شاخ سبز شد روش....بچه ای که شب کلا دو ساعت هم نمیخوابید و یکسره می می میخواست و   نق نق میکرد برای خودش!!

تا اینجاش که بد نبود و آثار این تغییر عادت خیلی زود داشت خودش رونشون میداد ..اما امان از فرداش ..طبق گفته دکتر یکی دو هفته این کار طول میکشه و باید خیلی شما دو تا مقاوم باشید و اصلا وسط کار شل نیایین که یونا میفهمه  و بد قلقی میکنه...آقا فقط بگم بارها تا مرز ریختن اشک پیش رفتیم دو تاییمون ولی باز  جلوی خودمون رو نگه داشتیم..صدای یونا از گریه دیگه در نمیاد و وقتی نگاش میکنم توی دلم میگم الهی بمیرم برات مامان. تو همش یک ماهنته..مگه چی میخوای تو یاین دنیا جز یه بغل گرم و می می ؟ ولی باز  اون صمیم منطقی میاد وسط و میگه بیخود برا خودت روضه نخون!! پنج ماه دیگه که این بچه باید بره مهد و تو برگردی سر کار کی میخواد توی مد اینو یکسره بغل کنه و میمی بده دهنش؟ شیر خشکی که نیست بگی خب شیرش میدن خودشون..بهتره الان پیش خودت و با نظارت خودت عادتش  بدی که تنهایی بتونه خودش رو سرگرمه کنه تو تختش و  طولانی و یکسره بخوابه... خلاصه که جنگ بین این دو تا صمیم با وساطت علی و  بغل کردن چند دقیقه ای  یونا و نوازشش ختم به خیر میشه...بین گریه هاش دکتر گفت هر  مثلا ۱۰ یا ۱۵ دقیقه یکبار برین یه نوازشی یه توجهی دو کلوم حرفی!! بزنین به بچه و در حالیکه روی تختش هست و بغلش نمیکنین یه جورای آرومش کنین و باز از اتاق بیان بیرون  تا هم مطمئن بشه رهاش نکردین وهم ببینه که با گریه کاری از پیش نمیره و اوضاع فرقی نمیکنه... درد آورترین صحنه اش هم وقتیه که از بس گریه میکنه و صداش به ناله شبیه میشه  خوابش میبره  و چشم های قشنگش آروم بسته میشن و دستاش رو میکنه توی دهنش به جای می می  نداشته!!!  عمو دکتر گفت چون به مکیدن نیاز داره یه دستکش یا پلاستیک تمیز دستتون کنین و بذارین انگشت شما رو بمکه یا دست خودش رو و همون ساعت شیر بهش می می بدین نه از سر بازی بازی کردن و شیطونی ...

خوشبختانه روز به روز داره بهتر می شه و از وقتی از دوستم که کوچولوش  ۵ ماهشه شنیدم که به محض اینکه از پیشش یه ذره دور میشه بچه اش  ضعف میکنه از  گریه و فقط  میخواد بغلش کنه مادرش دیگه مصممم تر شدم که جدی بریم جلو و انشالله خواب و  خوراک این بچه بهتر شه. این روزها چشم های گاو مش باقر داره میدرخشه از خوشحالی..دو سه ساعت راحت مال خودشه!!! شب ها هم با اینکه ذهنم بیداره ولی خیلی خوب میخوابم و به محض شنیدن صداش میرم ببینم چه خبره. دیروز ه از بس  ذوق کرده بودم کهاین بچه چند ساعتی داره میخوابه رفتم برای هفته  غذا درست کردم و بعد از مدت ها به آشپزی محبوبم برگشتم..ماهیچه...ق.رمه سبزی..مرغ ترش سرخ کرده ...کتلت برای شام و  خلاصه حالی کردیم عظیم...پروژه بعدی هم پشم کنون!!! هست..فک کن بعد از  ۶-۳۵  روز  الان این دست و پاهای من به انسان های  نئاندرنال ( درست گفتم؟ ) و اولیه شبیه شده که پشم های پاشون روی زمین کشیده میشه!!!! روم نمیشه لباس  کوتاه بپوشم...مگه این بزغاله ( تو بخون فرشته!!) واسه آدم وقت میذاشت آخه ؟!!! بابا بذارین یه کم زندگی کنیم ما هم...

بخش جالب ماجرا فرمایشات مامان خانوم بنده هست که دیشباومده به نوه جان جاش سر بزنه و وقتی گفتم تو ترکه بچه و فیلم هایی که از گریه کردنش گرفته بودم رو نشونش دادم خانم شروع کرده به  گریه کردن و وسط  گریه هم افاضات میکنن که : ای ظالم بی رحم!!!!( جانم؟) مگه تا شیش ماهگی  چلاغ میشی اگه به این بچه شیر بدی؟!!! موندم بخندم یا سرم رو بکوبم به دیوار بتونی!!! اینهمه براش توضیح دادم که  دکتر برای چی توصیه کرد هاین کار رو آخرش  فک میکنه از رو گشادی و انبساط  خاطرم نمیخوا م به بچه شیر بدم!!! حالا یکی نیست قیافه خودشون رو یادشون بیاره وقتی یونا گریه میکرد و همشون هول میکردن که واییی زودباش بیا بچه مرد از گریه!!! نمیگن د وروز دیگه توی  مهد این بچه قراره چکار کنه پس؟!! انگار من بچه ا مرو میذارم خونه اونا یا کس  دیگه؟ خونه ای که  وقتی خودم بالای سر بچه ام هستم و  از  ترس  غر زدن ها  من مثلا مراعات میکنن و بابا میره توی تراس یا اتاق در بسته سیگار میکشه و من بوی سیگار رواز زیر در یااز کانال کولو واضح حس میکنم  اگه خودم  نباشم دیگه چه خبره!!! تازه اونام الان به استراحت نیاز دارن و بچه ممکنه بد قلقی کنه و خواب و خوراک اونام  به هم بخوره..خلاصه الان باز مامان زنگ زد که مواظب بچه ام!! باش که من لب چیدن ها و شکایت کردنش رو دیشب دیدم وتا صبح گریه کردم برا بچه و بابات هم همینطور داره با بغض ناهار میخوره و اشکش دم مشکشه!!! ما هم این وسط  احتمالا ننه حنا دختری در  مزرعه هستیم نه یونا!!! بهش میگم دل من خونه از گریه های این بچه ولی این روزها می ارزه به چند ماه دیگه که خود بچه راحته واذیت نمشه  ولی مگه تو کله اینا میره این حرفا!!!!شیطونه میگه برم باز با تانک از رو همشون رد شم تا دیگه توی  این کارها حرص منو در نیارن!!!! یادش رفته خانوم که خودش تعریف  میکنه منومیذاشته تو اتاق  تنهایی و از بس گریه میکردم با سر میافتادمپ شت در و همونطوری  خوابم میگرفته تا مامان به قول خودش به کهنه شوری وکار خونه برسه و  تازه بیمارستان هم میرفته و۱۲ ساعت شیفت داشته و استراحت هم که هیچی دیگه... بعد میگه من مجبور بودم چون سر  کار میرفتم ولی  تو چی!!!!! ای خدا از دست این ها من یه روز دیوانه خانه افتتاح میکنم و  اولین عضو افتخاریش هم خودم میشم!!!!!

ممنونم از  نگرانی ها و دلداری هاتون....یه جمله خیلی به دلم نشست: خدا تا حالا کی رو به حال خودش  ول کرده که تو دو میش باشه..تا  ته ته دلم رفت ونشست وآرومم کرد....

تا بعد .