آش آشتی کنون!!

میگم  ها من یک کاری  کردم که گفتم بنویسم اینجا شاید به درد یک نفر خورد!!!  یعنی   گفتم به شما هم بگم ...  خب ( مامانم اون روز  میگه تو از  هر  ده تا کلمه ات 5 تاش  خب  خب  هست!!)   من کلا آدمی  نیستم که کسی بهم زور بگه  یعنی  اگر زور  گفتنه همچین خوش  اخلاقی و نرم و  مهربونی باشه ..طوری که بدم نیاد  ممکنه زیر سبیلی ردش  کنم ولی  خدا نکنه حس  کنم طرف  منظوری  داشته ..من کلا این حس  منظور  داشتن رو خیلی  به ندرت در  خودم دارم ولی  خب  این بار  باز هم اومد..قضیه اینطوری شد که تصمیم گرفتم اون آشه رو  زودتر  ردیفش  کنم.( حالا جان  خودم و خودت  اون هایی که از  اون یک ذره آشه  ایراد گرفتید   تو عمر نوشتن من یک بار هم نگفتید چقدر  خوب  تو بلدی  با خونواده همسرت  درست رفتار  کنی  ولی  برای  این آشه چه حرفا که نزدید!! این پرانتزه برا این بود که از بعضی ها دلخوری  نمونم توی  حلقم خناق بگیرم مادر!!)  

خلاصه  زنگ زدم به جاری  جون و  گفتم چون مدتی  هست  دور  هم نبودیم و این بچه ها هم دلشون مثل ما برای  هم تنگ شده  نظرش  چیه من یک اش   خوشمزه درست کنم و دور  هم صفا کنیم ؟ اون اصرار کرد چون من وقتم کمتره خودش  درست کنه  بریم خونه ی  اون ها که من ترجیح دادم این بار  مهمونی  منزل ما باشه و   خلاصه کلی  استقبال کرد و  اوکی شد ..بمن هم  عصر اون روز  رفتم باز  مراسم سبزی گرفتن و اینا و مواد و وسایلش رو  خریدم و  حبوب  ( من نمی نویسم حبوبات چون خودحبوب  جمع هست: صمیم  با ادبیات)   خلاصه حبوب رو هم  نم کردم  و همه چیز روبراه و مرتب برای  فردا شب ...بعد  فرداش  صبح کله ی سحر  همه رو به قول معروف  بار  گذاشتم و  زیرش هم کم و  هون اول صبحی  زنگ زدم به مامان جون که  دعوتشون کنم برای  مراسم آش !!  که دیگه  اون حس زور  شنیدنه  بدو بد اومد توی  دلم!!! مامان جون گفتند ای  وای  صمیم جان! این هفته همش  شله ( نذری  معروف  مشهدی  ها ) و  شله زرد و غذای  نذری   از  هر  طرف  برامون اورده بودن و الان یخچال جا نداره و  بعدشم  با سبزی به این گرونی!!!! معععععع  !!  چکاری بود تو اینقدر  زود اش  درست کنی؟  آقا ما رو میگی!!!! از این گوش ها دود داشت میزد بیرون..گفتم خب  غذاهای  نذری رو که آدم انبار  نمی کنه... بخورید  دیگه تند تند ... بعد گفتند اصلا بذار  هوا بهتر شه بعدا!! من دلخوریم رو با کلمات کو تاه نشون دادم و  بعد  از  هم خداحافظی  کردیم و تموم..نه تموم نشد برای من..اصلا  انگار  یک کیسه برنج 25 کیلویی  گذاشتند روی  این دل من..به قول علی   بچه پر رو هم که هستی و  اگه چیزی رو خودت هم شروع کنی  کاری  می کنی که طرف  مقصر  شناخته بشه !!( تشکر  صمیمانه از  همسر برای  این همه درک و شناخت  اصولی  از  بنده!!!)   

  اول از  همه رفتم زیر  گاز رو خاموش  کردم! حبوب  رو هم ریختم  توی آبکش  تا آبش  خارج شه بکنمش داخل فربزی ..اصلا این آشه انگار دشه بود  غذاب  وجدان من...علی  کج کج نیگام کرد و گفت چرا غذا رو خاموش  کردی؟  من هم گفتم عزیز دلم.. این همه زحمت بکشم و بعد هم با اکراه و  میل ندارم و تکراری  هست روبرو بشم..چه کاریه؟ ..یک چیز  بهتر  درست  می کنم... اون هم یک نگاهی  کرد  که آره خودتی!!! تابلو بود بهم برخورده یک چیزی ...من هم برنج و  مرغ و   باقالی و اینا در  اوردم از  بخچال  و نیم ساعت بعد  به بهانه اینکه راستی  یک چیزی  می خواستم بگم و  چه خبر  از  فلانی  و اینا  باز  بهانه برای  حرف زدن جور  کردم  و  وسطش  باز  صحبت برگشت به مهمونی شب  و  هم  آخرش  تیر رو رها کردند و گفتند حالا ما یک کلمه گفتیم پدر شوهرت اون طور  گفتند   تو هم  زود ناارحت میشی و دو بار  تو یک هفته  آش درست  می کنی ؟ ( یاد لحن  حاچ خانوم  ملودی  جون اینا افتادم ..خدا حفظش  کنه ...) و افزودند به خدا راضی به زحمت نیستیم و  برای  اون حرف  خودت رو اذیت نکن!!آقا   ما رو میگی ..اون زوره بیشتر و بشتر شد  حسش .. من هم اصلا آدم بخوری  نیستم..یعنی  نمی ذارم  سکوت کنم و بی صدا بشینم بعد هی خودم رو  داغون کنم تو دلم که چرا اینطوری  نگفتی ..چرا اونطوری  نگفتی!! من هم با همون لحن اروم ولی یک کم دلخور  گفتم  ما بلاخره نفهمدیم..سبزی  گرونه!!  هوا نا مساعده!! نذری  زیادی بوده یا  چیز دیگه...اولا مامان جون  من واقعا  خیلی  گرفتارم ( همون مگه من بیکارم؟)   نمی تونم بشینم برای یک حرف   خودم رو به زحمت بندازم آش  درست کنم تا از  دل کسی  در  بیاد ..من دیدم چون  پلو خورشت  و اینا همیشه هست برای  تنوع  آش درست کنم هم زودتر  حاضر  میشه من کنار  مهمونام هستم هم قر و فر  اضافی و سالاد و ماست و  سبزی و این حرفا نمی خواد که برای من راحتتر  هست  و هم اینکه  الان دلم برای  دور  هم  بودنمون تنگ شده به بعدنا چکار  دارم ؟.. دوما من برای  پدر جون  آش  دادم میل کردند ..بقیه رو نمی  دونم دیگه دوست دارند یا نه !!  ..بعدشم ببخشید  مگه  اخلاق من رو نمی  دونید؟  من  اون روز مهمون بار  اولم بود  اومده بود خونه ام...نمی تونستم که برای  چند نفر  بذارم کنار و هی  برم سر  قابلمه ظرف های   موقع شام رو پر  کنم بیارم برای  مهمون هام؟  بعد هم من حتی برای صبا جان خواهرم که بچه شیر  میده!!!! و  هوسش  میکنه هم نذاشتم کنار..( استفاده ابزاری  از  نزدیکان)  البته پدر  جون کاملا حق  دارند ها...مسلمه وقتی شما یک ذره حلوا هم براتون بیارند  برای ما هم نگه می دارید  و هر  ده بار  من هم یک بار سعی  می کنم جبران کنم!!(  روش  شرمنده سازی  حریف!!) و اصلا به پای  محبت های شما نمی رسه ولی خب  مثل این که مشکل از  من بود که شیپور  برداشتم جار زدم  آهای  من مهمونی دارم ..سکوت محض اون ور  خط ...  الو  گوش  می کنید مامان جون ..؟ (  روش  مهلت ندادن به حریف که هی  تمرکزتون رو قطع نکنه!!)    آره خب  من اگه  اصلا نمی گفتم  مهمونی  دارم که  این هم حرف  و حدیث  نبود ... (شلیک تیر  آخر و حرف  مونده تو  گلو)  وقتایی هم بوده که خودم براتون چیزی رو اوردم فقط چون حس کردم حتما خوشتون میاد و شمام اصلا نمی دونستید من همچین چیزی رو درست کردم  تو خونه مون ....خب   من هم  بی معرفتم دیگه..این رو قبول دارم ( روش  خیلی !! شرمنده سازی  طرف  ) مامان جون گفتند نه این حرفا چیه صمیم جان..کی گفته تو بی معرفتی ؟ من همش  میگم زحمت نشه برات و غذای  تکراری  نخورن بقیه..(کوتاه اومدن  حریف از  موضع ..اینجا ماباید به روی طرف  نیاریم  که فهمیدیم کوتاه اومده...تا حرمتش  بیشتر  حفظ بشه)   برای  دو قاشق  آش و دو کلمه حرف !!( باز؟!!) این همه زحمت لازم نیست ...  من هم گفتم چون  گفتید میل ندارید خیلی برای  اش  من  همون موقع  بساطش رو جمع کردم   هر  چند واقعا سبزی  تمیز کردن و ایناش  خیلی وقت گیر بود!!آههههه ....امشبم برنج و یک چیزی  درست می کنم دیگه .. 

باز  مامان جون که بدجور  گیر  کرده بود از دست این عروس  لجباز!!  گفت اوا  ما انقدر  برنج خوردیم که باور  کن گرد شدیم این روزها..خب  اینجا بینندگان و شنوندگان عزیز می بینند که وقتی  ما رو دنده لج می افتیم مسلما طرف مقابل هر چقدر هم خوب و  مهربون باشه اون هم عکس العمل نشون میده ..ولی  نباید میدون رو خالی کرد  و البته نباید  هم به جاهای باریک هدایتش  کرد ... من هم گفتم  ما که  بلاخره نفهمیدیم  شما اصلا چی  دوست دارید!! خیلی  خب ..کار ی ندارین .. خداحافظ ..تق ..( بیخودی  اینجا دیگه لازم نبود باز بریم برای  هم روضه بخونیم وکش بدیم قضیه رو ..حرف  اخر  توی ذهن طرف  همیشه بیشتر و بهتر می مونه..) بعد هم تاپ تاپ تاپ  بلند شدم با حرص  رفتم تو آشپز خونه و برنجا رو گذاشتم کنار و  مرغ ها و بقیه رو هم برگردوندم تو فریزر و دست زیر چونه که حالا چی  درست کنم من؟ که نه این باشه و نه اون... دقت کنید  این جا من اصلا  گوشی رو بر نداشتم و سیر تا پیاز  ماجرا رو با اب  و تاب برای  مامانم و  حتی  جاری  جونم تعریف  کنم و  اذهان عمومی رو از قبل آماده سازی  کنم!!! حتی به علی هم چیزی  نگفتم اصلا..بعد حس  کردم من کار درستی  نکردم..یعنی  یاد داستان اون روباهه افتادم که  لک لکه رو دعوت کرد خونه ا ش و توی  بشقاب  صاف براش  سوپ ریخت  و مهمون گرسنه و تشنه ومهم تر  از  همه زخم خورده از خونه اش  اومد بیرون..خب  این یکی  توی  مرام من نبود..مامان جون تا عصر دو بار  به بهانه های  الکی  زنگ زد ببینه من واقعا آش رو کنسل کردم یا الکی  میگم که موفق نشد  چیزی  در  بیاره از  من... 

عصر  من همون سبزی آشه رو با اندکی  دخل و تصرف  تبدیلش  کردم به سبزی  کوکو و  دلتون نخواد   کوکو سبزی زرشک و گردو دار با کوفته  ی  تازه که مامانم برام فرستاده بود از شانس  خوبم و  سوپ  جو برای خودم بخصوص که  کمی  سرما خورده بودم  درست کردم و سالاد و  ماست و این چیزهای  ساده ... ما تا حد امکان برای حتی مهمون هم نوشابه نمی گیریم  و چی بشه و  غذا دیگه واقعا مدل  نوشابه لازم باشه ... نون سنگک تازه  و داغ هم گرفتیم. به خواهر  شوهر عزیز هم تماس  گرفتم که شام منتظرش  هستم..میدونید  من با اینکه خواهر و برادر  بزرگ   علی  مجرد و  در  منزل پدرشون هستند ولی  همیشه  شخصا  و با تماس  با خط  یا گوشی  شخصی شون دعوتشون می کنم  و مشاهدات عینی  من میگه که خیلی  از  این کار  خوششون میاد و به نسبت جاری  جونم که به مامان و بابای  همسر  میگه و کلا خونواده رو با یک تماس دعوت می کنه این کار من رو بیشتر  دوست دارند انگار ... برادر عزیز  که عذرخواهی کرد  چون مهمونی  دعوت بود و  عمه جون هم با خوشحالی زیاد اومد..وقتی  مامان جون رسیدند من حس  کردم یک ذره تو خودشونن  و معذبه..برای  همین بگو و بخند و اینا  به حد بیشتر  از  کافی هم  برقرار شد ..مهم برای من این بود که حرفم رو بزنم و بدونند من دقیقا از  چی  دلخور شدم و  ادامه دادنش  اصلا درست نبود دیگه... وقتی شام رو اوردم خیلی  تعجب  کردند که برنج و اینا هم نیست و کلی خوشحال شدند که من تنوع ایجاد کردم..سر شام هم رفتم بغل دل مامان جون نشستم  و هی  بهشون تعارف  کردم..یک جا اروم به من گفت که ببین چه زحمتی برای  تو درست کردیم..اش  ساده رو گذاشتی و  اینقدر به خودت سختی  دادی ..من هم گفتم نوش  جان..مهم اینه که دور هم باشیم و همه  غذا رو دوست داشته باشند و برای  کسی  تکراری نباشه!!!! ( باز  گریزی زدم که من یادمه ها!!!)  لحن من  تیکه انداز و   نیش زبون زدن نبود اصلا .. هر بار  مامان جون خواست  چیزی بگه من با خنده و شوخی  حرف رو عوض  کردم و  نشون دادم  مایل نیستم دیگه حرفش رو بزنیم...  

من خوشحال بودم بعد از  مهمونی ..  کینه یا دلخوری  ای  برام نمونده بود ..برای  همین هست که اینقدر   بال بال میزنم که ملت ! جان ما اگه کسی  مشکلی  با من داره بیاد بهم بگه..بذاره  سو تفاهم ها برطرف بشه ..مامان جون هم نمی تونم بگم کلا فراموش  کرد چون حافظه تاریخی  خوبی  داره ..!!!  ولی  دلخور  هم نبود ..من از  صدای  ادم ها می  فهمم  حالشون خوبه یا نه... هر  چند خودم بازیگر  قابلی  هستم در  مخفی  کردن چیزی که مایل به نشون دادنش  نیستم... 

باورتو ن شاید  نشه چند سال پیش   یکی از  دوستام یهویی  یک هفته ی  تمام با من سرسنگین بود و من مونده بودم قضیه چیه..این جور  وقت ها راستش  نمیدونم اخلاقم درسته یا نه ولی  عین طرف  میشم..یعنی  اون بیشتر  تعجب  میکنه از  رفتار من..من هم سرد و ساکت و  اخمالو بودم باهاش ... همکار  اموزشگاه بودیم با هم...بعد از  یک هفته  متوجه شدم که از  چی  ناراحته..ایشون ناراحت بود چرا  کلاسش که بعد از  من بود  بوی  بد  میده!!!  یعنی  خنده دار  هم نبود این بهانه ..یک جورایی  ابلهانه بود.خب  مگه من پمپ تولید بوی  نامطبوع به خودم وصل کردم آخه؟!!  بابا بیست تا پسر ریختند توی یک کلاس  و هوای  گرم تابستون  و  تهویه هم نامناسب ..مسلمه کلاس دم میکنه و بوی  نامطبوع می گیره..اصلا مگه مملکت صاحب  نداره که من باید جواب بدم به این چیزا؟  تنها کاری که کردم این بود که روز دوم یا سوم صاف  تو چشماش  نگاه کردم و گفتم من کاری کردم که بابتش باید از شما عذر  می خواستم؟ دستپاچه شد ..من ومن کرد و  گفت نه ..چیزی نیست ..من هم گفتم آخه دیدم چند روزه کسل هستی گفتم شاید  مشکلی  هست ..انقدر  شجاعت  نداشت که بهم بگه از  چی ناراحته..من هم گفتم به درک! وقتی  به خودت زحمت نمیدی  من چرا همش فکر  کنم چکار کنم تا تو حالت خوب شه ..برای  همین چند روز بعد  که دید خودش بیشتر  معذب هست و جز  حرف  خیلی  ضروری  کاری  من هیچ صحبتی  ندارم باهاش کم کم  به حالت قبل و گرم برگشت ... این در  مورد  افراد  خونواده و  نزدیکان البته خیلی  نمی تونه راه خوبی باشه ..بهتره ادم سریع بفهمه و بدونه مشکل از  کجا بوده و اصلا صریح به طرف بگه  ممنون میشم بهم بگی وقتی  برات سو تفاهم پیش  میاد ..اینطوری   حداقل بهش گفتیم موضع ما چی هست توی  این موارد ...با حرف نزدن و حالا ولش  کن خودش  حل میشه و بعدا یادم میره  چیزی درست نمیشه..برای همینه که وقتی  از  کسی  دلخور  میش یم  یکباره همه ی  دلخوری های  قبلی  مون یادمون میاد و  یکهو برای  یک چیز  الکی و ساده اتشفشان میشیم بعضی وقت ها...

پ.ن.

صمیم ام...وقتی  دست توی  دست  علی  از  وسط  خیابون بدو بدو رد می شدی و بلند میخندیدی ...وقتی  بازوش رو گرفته بودی و  تو سکوت اروم و خیابون های  خلوت کوهسنگی  قدم میزدی من پشت سرت بودم و  تحسینت کردم برای این همه تلاشی که می کنی تا حال خودت و خونواده ات خوب تر وبهتر بشه ..افرین که اجازه ندادی  مامان  دلواپس و سخت گیر  وجودت اعتراض کنه که چرا بچه رو 4 ساعت گذاشتی  دست مربی پارک کودک تا بازی کنه و خودتون دو تایی رفتید بیرون ... خوشحالم  نه منت کسی رو کشیدی و نه به کسی رو انداختی  و  نه دروغ گفتی که کلاس  داری ... خوشحالم که ارامش  تو  گذاشت  پسرک ساعت های  دلچسب و زیبایی با دوستان جدیدش  داشته باشه ..

صمیم ام... عاشق  وقت پیدا کردن های این روزهای  شلوغت هستم..این برنامه ریختن هات.. این محکم دست مرد خوب زندگیت رو گرفتن ها ...این دویدن ها و  خندیدن ها و  محکم  تو تاکسی  به هم چسبیدن ها ...تو – با وجود همه ی  مسائل ریز و درشتی که نفس هر  کسی رو می گیره تو زندگی – از  اون دسته   زن های محکم و پر مهر  روزگار هستی ..به احترام تو بلند میشم و  یک کف  طولانی و محکم میزنم برات...  

تو فوق العاده هستی صمیمم .