موج های آبی

 گزارش  پسرک : 

این ده روز  شبی  نبوده که ما زودتر  از  2 بخوابیم  چون تا اون موقع  یا پارک بودیم یا بیرون یا ددر و مهمونی ..دو سه روز اول مدام از  من می  می  میخواست بعد مدام چک میکرد ببینه تلخی  اش  هست یا راه امیدی باز شده ! الان خواب  ظهر رو کمی  هوس انگیر ناک با خاطره و یاد می  می  میخوابه و شب  هم اگر  خسته شده باشه دیگه خوابه و  یادش  نمیاد .. 

خوب بو د به شکر  خدا  

خیلی اذیت نشد.

************************************** 

هفته پیش مامان جون مهمان داشتند از شمال. دختر  دایی  پدر چون بودند با دخترک یازده ساله اشان. بعد  دخترک وقتی  5 سالش  بود یک بار  نیم ساعتی  ما رفتیم منزل این ها دیدنشان و  نمیدانم چه شد که این بچه زد و عاشق  ما شد.. آن موقع تیپ ما اساسی  بود و مثل الان  موهایمان را از  دست این بچه بقچه نمیکردیم بزنیم پشت کلمه امان و خلاصه  وقتی  فهمیدیم این دخترک امده  مشهد  همچین بدو بدو بعد از روزی  خسته کننده کاری  رفتیم و برایش  کادوهایی که مثلا یک بچه 11 ساله ممکن است بپسندد خریدیم..اگر بگویم چه خریدم کهیر  میزنید.آخر بچه 11 ساله امان در  فامیل کجا بود. کوچکتر آدمی که آخرین بار  برایش  هدیه خریدیم  ختر عمویمان بود که ان هم الان وقت  شوهر کردنش  هست!! پس  میگویم چه خریدم تا دور هم یک کهیر  اساسی بزنیم همگی: یک عدد  اسپری  دخترانه بنفش صورتی!!! یک عدد عروسک کوچک که اونقههه اینققققهه میکرد !! یک کیف لوازم  ارایش  صورتی !! و یک عدد لاک اکلیلی یاسی رنگ!! خودم خجالت کشیدم ولی  دیگر  وقت نبود و  خرازی  سر  کوچه مامان جون هم تازه داشت میبست آن موقع ظهر ..بعد من روزه هم بودم و  هی  دور و بر دهنم اسپری  میزدم که بعد از  عمری  حالا میخواهیم این ها را ببوسیم مردم آسم نگیرند از فردای این روبوسی!!! تنها مشکل من  هم در رورزه های  تابستانی  همین بوی دهان از  دو سه ظهر به بعد است..مسواک هم زدم ها ولی  بوی  وایتکس  گرفت دهانم بعدش!! خلاصه ما رفتیم دیدن این مادر و  دختر  خجسته و هنوز  نرسیده بودیم که بچه مان  ما ما را خفت کرد که یالله می  می  بده..قبلش  خوب بود به علی  از  پشت در مسیج   دادم که عزیزم بچه را ببر بالا تا من را نبیند  و من مثل آدم با این ها حال و احوال کنم و این بشر  آی کیو هم بچه را زده بود زیر بغلش و دم در  منتظر من ایستاده بود که یک وفت نکند بچه من را نبیند!! خلاصه هنوز  نرسیده بودیم و قر و فرمان را خوب  نمایش نداده بودیم که  یک وری  دراز به دراز  روی  زمین خوابیدیم تا بچه امان شیر بخورد و ما هی لبخند آنطوری بزنیم و  هی  لباسمان را بکشیم پاییم این شکممان تابلو نزند بیرون !!

 آقایی که شما باشید این ها چند روزی ماندند و بعد  گفتند  حالا میخواهیم به قولی که به دخترک داده ایم عمل کنیم و او را ببریم موج های  ابی!  این موج های  ابی  نمیدانم چقدر  طرفدار  دارد در  ایران ولی  ظاهرا به این مهمان های  ما از  بلاد دور  از  شهر  خودشان هم سفارش  شده بود که آن جا را از  دست ندهند.. شما که غریبه نیستید ..خب  ما هم که فوبیای  آب و  ارتفاع  داریم از بچگی..و انقدر  بدمان می امد از  این موج های  ابی وقتی  علی  تعریف  میکرد میروی بالای  سر سره و  پرتت میکنند پایین وبا دهن توی  آب  می افتی و نیمتوانی  نفس  بکشی و هیچ کی هم نیست دستت را بگیرد ..( نامرد این ها را میگفت تا چشم های  من با هر  جمله گشادتر شود و  لبخند اقا مبسوط تر!!) خلاصه گفتیم به به حتما بروید بهتان خوش میگذرد و اصلا ما خودمان هر  ماه با دوستانمان میرویم و کیف  دنیا را میکنیم( توی  دلمان هم میگفتیم آره جان عمه نداشته امان.. (جیییگرش  را نداشتیم برویم) خلاصه دخترک یکهو فکری کرد و گفت آخ جان مامان..با صمیم  میروم..من را میگویی ..خشکم زد .گفتم نه عزیزم تو با مامان جون خودت برو ..من کار  دارم..بچه دارم..علی هم   نامردی  نکرد و  خودش را انداخت وسط و گفت نه عزیزم حتما برو..بچه با من ..مرخصی ات را هم خودم از سیستم برایت امشب  رد میکنم جوش  نزن تو...که بدبختی  تکمیل شد و مهمانمان که خیلی هم با او رودرواسی  دارم گفت پس من هم هستم ..اینطوری بیشتر با صمیم جان خوش  میگذرد..نگاه های التماس  امیز من  و لبخند شیطانی  علی  در خفا رد و بدل شد و  قرار شد فردا صبح ما برویم با جیب  مبارک خودمام ایتخر ..نکردند حالا پول ما رهم حساب  کنند  حداقل دلمان خنک باشد زجر مجانی  کشیدیم!!

 از  بگیر ببند و صف های  طولانی و کره خر بازی های  این بچه که بگذریم بلاخره وارد فضای  موج ابی شدیم..حالا من  هم کمی  خجالت میکشم  با ان ریخت وشمایل جلوی  این ها و دختر  دایی هم خوب لبخند به لب  بازدید میفرمایند از پروژه پیش رو!! چشممان که به سرسره های دویست متری و  پیچ پیچ که افتاد  اب  دهانمان را قورت دادیم و فر مودیم فعلا یک استخر یک متر و ده سانتی برویم تا تنمان گرم شود که دیدم دخترک بدو بدو  رفت در یک صف  ایستاد و وقتی به بالا نگاه کردیم دیدیم صف مربوط به  تیوپ های دونفره ای  است که از  ارتفاع برج میلاد می افتی  پایین و  باز  میروی  از ان ورش  بالا و خلاصه یک چیزی بود تو مایه های اب  دهان خشک کن!!  یکربعی که توی صف  ایستادیم برای  ما 15 سال آزگار  گذشت و وقتی  به بالای  پله ها رسیدیم و خانمه  رو به ما گفت تو بشین  اول و  نشیمن گاهت را خوب  وسط  تیوپ قراب بده  تا من هلتان بدهم به هم هروزهای زیبایی که کنار  این جانور به نام همسر  سر  کرده بودیم فکر  کردیم ..من اصولا ادم جیغویی  نیستم و در  عمرم 10 بار  حتی  جیغ منکشیده ام..وقتی  چشم هایم را بستم یک آن دیدم روحم دارد پرواز  میکند..انقدر  بد مصب  دلهره داشت ان ارتفاع که صدای  جیغ من گوش  طرف را کر کرد ..بعد چون وزن من  کلا 45 کیلوست!! ایت تیوپ با شدتی  بیست برابر  بقیه امد پایین و دوباره رفت بالا و من در د لم هی  شکر  خوردم..غلط  کردم..میگفتم و وقتی  ایستاد با دست هایی که میلرزیدند  از  میهمان پرسیدم به به!! چقدر  عالی بود..شما خوشتان آمد؟  که بیچاره  با تته پته گفت ها..اره خوب بود ... و جالب  اینکه دخترک ور پریده خدش  نیامد و رفت روی  سرسره نیم متری بازی کردن...

حالا ما یک دور  همه وسایل را سوار شدیم و  کف و خون بود که در  دلمان بالا پایین میشد از  ترس ..یک جا هم فکر  کنم تا دو ثانیه ای  جیشی شدن رفتیم که خدا خواست و  توانستیم خودمان را نگه داریم و نیمریم از  ترس!! یعنی  ای تو روح  هر کس  این دست گا هها را طراحی  کرده.. بعد فتیم خیر سرمان بنشینیم کنار  دریایش و  کمی  جان بیریم و ارامش ایضا! نیمدانیکم یکهو چه شد که دریای ارام طوفانی شد و یک  موج زد و لنگ های  ما را چپه کرد و  نصف  آب  استخر دریایی رفت در  خیک مبارک ما..خوب شد  خفه نشدیم باز  آن وسط!  علی هم با هر بار  بازی  مورد عنایت القابی  جدید در دل ما قرار  میگرفت ...اخرهایش  دیگر  قبلم قلق ل میکرد..حالا باز نیایید بونیسید  ای بابا صمیم  جان نوزاد شش ماهه ما غش  غش  کنان از  ان بالا می انداخت خودش را پایین و کاریش هم نمیشد ..لامصب ها .. من از  ارتفاع میترسم...اخرین باری که سوار فانفار!  شدم 15-14 سالم بود  عکسش هم هست در  البوم مامانمان  که همچین دستم  را گرفته ام  دور  میله های  اطراف که قشنگ معلوم است از  جیش و این حرف ها هم گذشته کارم در  ان لحظه!! بعد شماها که درک نمیکنید ادم با سرعت از بلندی  بیفتد وسط یک  استخر  و ترس با مغز بخورد کف  استخرذ و سیاه کبود شود از  ترس  خفگی  یعنی  چه!! خلاصه رفتیم جکوزی  کم عمق و امن و تا خواستم کمی  ارامش  بگیرم دخترک کشان کشان ما را برد چاله فضای که دیگر  این تو بمر یاز  ان توبمیری ها نبود و من هم دوان دوان رفتم لب  دریا و گفتم حاضرم درسته غرق بشوم ولی  این بازی را انجام ندهم..جالب  تر  ناک هم این بود که هیچ کدام نفهمیدند من چه کشیدم تا  لبخندارامم حفظ شود در تمام این ساعت ها..ناهار هم جای شما خالی  مرغ سوخاری  خوردیم و پیتزا که بد نبود و من هم جانم را برداشتم و در رفتم بلافاصله و به غر غرهای  دخترک که میگفت من هنوز  دلم اب  بازی  میخواهد هم گوش  ندادم و گفتم بدو بیا بریم دنبال یو..نا مهد کودک..تا رضایت داد  تمامش  کند..

الان هم از ان شب  تا همین الان هر شب  خواب  میبینم با ابدارچی  اداره مان رفته ام حمام  و او هم دست من را میگیرد و به زور   میخواهد سوار سر سره  آبی بشوم  برایش ..باز  در  بیداری  یک سالن وسیع  و شیک بود  در  خواب که  یک حمام نمره با لنگ های  قرمز بود!! ولی  جای  همگی  خالی  چایی های  اقای  ابدارچی  انجا خیلی  چسبید!

تازه مردم چقدر  هم اعتماد به نفس  دارند به خدا!  طرف  یک دویست وشش  قورت داده وروی  شکمش  می شود نشست و  ناهار سیزده به در خورد   و باز هم با مایو  دو تکه دو بنده می اید  استخر ..هر  جایش را نگاه میکردی  اعتماد به  نفست میرفت بالاتر .. تازه امن ترین بازی اش  همان تیوپ های  دریاچه بود که من برای  اینکه از  دست این ها خلاص شوم یک بیست دوری  نشستم داخلش و  دستشان هم به من  نمیرسید که آنجا هم البته یک خانم شوخی گاوی اش  گل کرد و با پاهایش من را انداخت از روی  تیوپم داخل اب  که تا امدم بگویم   کمک..کمک ..من دارم غر ق میشوم دیدم پاهایم کف  دریاچه است و ملت دارند از روی  کله  و زیر پای من رد میشوند...یک لحظه حس  دروازه قرآن بودن به من  دست داد..!!!!

خلاصه که این موج های  آبی را از دست ندهید ...ما که چند کیلویی  لاغر  کردیم ..

تازه به علی  هم گفتیم ای  نامرد!! تو چرا اینهمه مدت  برای من بلیط نگرفتی بروم؟  اینقدررررررررررر  خوش  گذشت..عالی بود..اصلا هم نترسیدم!! و  مادر  و دخترک هم تایید کردند و روی  این بچه پر رو کم شد که به همه ترس هایش  می ارزید..

مراقب خودتان باشید و زودتر  هم بروید این ترس های  ریشه دارتان را درمان کنید!!