تصمیم کبرایانه سال جدید

 اقا جان اینطوری که نمی شود... وقتی  بحثی  پیش  می اید و من حق را به خودم می دهم و  علی  هم حق را به خودش  می دهد و کسی هم کوتاه نمی اید  تکلیف  چیست؟خب  همیشه که این باغ بهار نیست ..یک وقت هایی هم شاخه درختی  .برگی  چیزی  می افتد و می شکند و دلخوری  اش  می ماند توی  دل آدم و یک جایی خودش را نشان  میدهد..جالب است که گاهی  هر دوبه اندازه هم حق  داریم  فقط ته دلمان یک آدم  بد جنسانه می گوید  چرامن؟ تقصیر من نیست که!!

این بود که در  ادامه بحث شیرین ترک اعتیاد من فرصت داشتم بنشینم و کمی به این جور  چیزها فکر کنم.به این فکر کنم که راهی  ساده و قابل اجرا در  پیش  بگیریم تا بحث کردن بی مورد، عادتمان نشود. خلاصه یک شب بعد از  اینکه یک سو تفاهم پیش  امد بینمان و من به شدت ناراحت بودم و  علی هم نمی امد بغلم کند شاید بهتر شوم ، خودم رفتم جلویش  ایستادم و بیچاره نمی دانست به دماغ بادکرده و چشم های  قرمز  من بخندد یا به عصبانیتم نگاه کند..خلاصه گفتم یالله..بلند شو من را بغل کن...رویش را کرد یک طرف  دیگر و در  حالی که به شدت جلوی  خنده اش را گرفته بود خیلی  جدی  گفت بغل کردنم نمیآید..من هم به زور  بلندش کردم و گفتم خودم می اورمش  انهم با کتک!! خلاصه طرف  نتوانست جلوی خنده اش را بگیرد و من را بغل کرد و چند تا هم محکم زد پس  کله ام مثلا دارم نوازشت می کنم!! آن شب  به علی  گفتم ببین بیا یک قراری با هم بگذاریم..فارغ از  اینکه در  ناراحتی ها کی  مقصر  است و چند  درصد و چقدر  و  این حرف ها نوبتی یک بار  تو من را بغل میکنی و محکم فشارم میدهی و مهربانانه میگویی خیلی  دوستم داری (  علی  همیشه در  جواب  چقدر  دوستم داری  با صدای  نازک شده  می گوید قارتا! و این یعنی  بی نهایت و عددی  است که هیچ کس  دقیقا نمی داند چقدر!!) و دفعه بعد چه من مقصر باشم چه نباشم نوبت من است..علت این تصمیم هم این بود که علی گفت من وقتی  او را ناراحت میکنم نمیگویم ببخشید!! و تازه توقع دارم بغل بغل هم بشوم...یعنی  بغلم هم بکند که خب  مرد بیچاره حق داشت به خدا..

بعله جانم برایتان بگوید که الان همه تان خوشحا لید که چه جالب ..از فردا ما هم همین کار را می کنیم..ولی لطفا تا ته بخوانید این را بعد بدو بدو بروید با هم قرار مدار قارتا قورتایی  بگذارید! اقا دیشب  منزل مامانم مهمانی بود. موقعی که رسیدیم  علی گفت من بر میگردم خانه و کلی  عکس دارم برای ادیت و  فرصت نمی کنم بیایم. تو بعد از شام  زنگ بزن بیایم دنبالتان..من ناراحت شدم و گفتم چرا تصمیمت را الان به من میگویی؟ زودتر  میگفتی  تا امادگی  داشته باشم( انگار  مثلا میخواهم  بزایم که امادگی  می خواهد!) تازه وقتی هم که از خانه امدیم بیرون دیدم کامپیوترش با صفحات مربوطه باز  است و میدانستم بر می گرد ولی  توی  راه هم هیچی  نگفت..به قول خودش انقدر  مهم نبوده که از قبل توضیح بدهد! در حالی که برای من مهم هست که مثلا وقتی  میخواهیم برویم جایی و کمی هم عجله داریم از قبل به من بگوید میخواهد بنزین  هم سر راه بزند و یکدفعه نپیچد توی  پمپ بنزین و  من را انقدر  دق ندهد..از  تصمیمات یکدفعه  استرس  میگیرم گاهی ..خلاصه من رفتم بالا و ساعت 12 شب  اس  دادم که میایی دنبال ما؟ ( من همیشه  به صورت سوالی  میپرسم که نگوید دستور  میدهی به من)  یک کلمه نوشت ( نه) و تمام! من با خواهرم برگشتم و روی  پله ها  پسرک را از من گرفت و سلام کوتاهی  کرد..چه جالب! من ناراحتم ایشان دست پیش  میگیرند..خلاصه بعد از  اماده کردن ساک مهد پسرک رفتم دیدم در  اشپزخانه دارد  سر خودش را بند میکند من هم رفتم دراز کشیدم..وقتی  امد زیر لب  گفت شب  بخیر.. گل بود به سبزه هم اراسته شد!! انگار  شب  بخیر  گفتن  و اداب  آن هم یادش رفته! یاد تصمیم خودم افتادم ولی  به جان خودم سخت بود چون من توقع نداشتم حالا که بابت نیامدنش به مهمانی گیر  نداده ام اینطوری برخورد کند..خلاصه گفتم منتظرت بودم..گفت که چه  بشود؟ گفتم که بیایی!( انگار  داغ دلش  تازه شده بود! پرسید کجا؟ ( توی  ذهنش  اماده بود من بگویم مهمانی  تا بکشد من را و تکه تکه هایم را بریزد زیر بالشش!!) گفتم کنار من...یکهو ارام شد..من طبق  نصمیم و قرارمان باید بغلش  میکردم و میگفتم دوستش  دارم ..البته او نمی دانست من میخواهم این تصمیم را همان شب  اجرا کنم....لعنتی ..کار سختی بود وقتی  به نظر  خودم من مقصر نبودم..هی توی  دلم میگفتم یالله بغلش ن دیگر ..الان خوابش  میبرد ها..هی  یک نفر  میگفت بیخود ی  خودت را سکه یک پول نکن..تقصیر تو نبود که...چرخیدم سمت او و بغلش  کردم.. خودش را به طرف من نمی اورد..در  اغوشش  گرفتم و گفتم ناراحت شدی ..می دانم...گفت منتظر بوده من زنگ بزنم بیاید برای شام چون نمی خواسته  مهمان ها فکر کنند ادم بی ادبی  است..تازه دوزاریم ام افتاد..من شنیدم بعد از شام زنگ بزن..او گفته بود قبل از شام زنگ بزن..وای  خدای من .این سو تفاهم و ناراحتی بابت بی اعتنایی من و تماس  نگرفتنم  بوده...گفتم ببین نمیگویم تو نگفتی ..می گویم من نشنیدم....و همه فکرهایی که بعد از رفتنش و تنهایی من در مهمانی  امده بود به سرم را به او گفتم..بعد گفت بابت فلان چیز  صبح هم ناراحت بودم..با این که  می توانستم کلی سخنرانی  کنم که صبح هم بیخودی  ناراحت شدی ولی  به  ارامی  گفتم صبح حق داشتی ..من نباید  ان کار  را میکردم..( موقع حاضر شدن خیلی  لفتش  دادم و او هم گفت با آژانس برو..خیلی دیرم شده است!! و واقعا رفت و من ماندم و دهان بازم!!! و البته حقم بود چون بار  اولم نبود که این مرد را کلی  منتظر  گذاشته بودم و اگر  او همین موقعیتی  یک دقیقه دیر  میکرد  کله اش را می کندم..به این میگویند شجاعت و صداقت..) خلاصه تااین را گفتم خیالش راحت شد و عضلات بازویش  نرم شد و خودش را در  اغوشم شل کرد..موفق شده بودم..با مهربانی  گونه ام را بوسید و حالا نوبت من بود که خودم را بگیرم..این جایش اصلا در  نقشه من نبود ولی  طبیعت جفتک انداز  صمیم است دیگر..نمی شود کاریش  کرد..پشتم را کردم یعنی  من ناراحتم!!!که خدایی ناکرده خیالات خام به سرش  راه پیدا نکند!!!!! و شب  بخیر  گفتم و  تا یکربع اب دماغم را بالا می کشیدم شاید بفهمد برایم خیلی سخت بوده که اینطور  اعتراف  کنم و همه چیز را به گردن بگیرم..ولی  صدای  خررررررررررررر پف  به من فهماند بهتر است بخوابم و  به فکر  تصاحب   بهترین نقش مکمل اسکار  آن شب  نباشم...خب به نظرم این روش  باعث شده بود  ناراحتی  در  دل من و او بیات نشود و مثل زایمان طبیعی میمانست..درد ها همان لحظه است  و تمام می شود ( حالا جان من در  زایمان طبیعی  همان لحظه تمام می شود یا این را مردها برای ما زن ها ساخته اند؟!!) و  عوارض  بعد از  عمل نداشت..فهمیدم غرور ، سخت چیزی است و من  بر خودم غلبه کردم...البته اینجا  من کمتر  حق داشتم چون طفلک تمام مدت منتظر  تماس من بوده و فکر  کرده بی  اعتنایی  کرده ام تا جبران نیامدنش  شود !! خلاصه به خیر  گذشت و من منتظرم نوبت او شود تا اشکش را در بیاورم...امروز  هم خیلی گرم و مهربان با من حرف زد و ظاهرا بیشتر  از یک ذره دلش ارام شده است...

ضمنا دیشب  یادم رفت به او بگویم قارتا دوستت دارم..یادم باشد رفتم خانه تا رسید بدوم جلویش و خودم را اویزان کنم از  گردنش و بگویم قارتا..قارتا..قارتا...

پ.ن.

پسرک یاد گرفته وقتی به استقبال بابایی  می رویم دم در  باید  بوس  گنده کند بابایی را و من هم  وقتی علی را میبوسم از  دو طرف ، پسرک با دست هایش  صورت من را به سمت بابای اش  می برد و  تکرارش را می خواهد..این وسط  ما هم کلی  مستفیض  می شومی و انقدر  هم را میبوسیم و وسطش  دو تا ماچ هم روی  صورت او می نشانیم تا خودش  خسته شود و بگوید بس  است..اوایل حسودی  میکرد ولی  از  بس  ما ازرو نرفتیم بچه دیگرخودش  با دست های  خودش   گوشت  را می دهد دست  گربه !!!  تازه هی  لپ بابایی را می کشد وجلو و میگوید این یکی ..باز  ان طرف  را می اورد و می گوید ایییی یکی...