حادثه ۱۵ دی !!

 به نظر شما کدام یک از  حوادث زیر برای  پسرک اتفاق افتاده بود:   

1-  یک تریلی 17 چرخ وسط  آزادراه مشهد-رشت-قزوین- تبریز (چی! نکنه میخواین بگم از روی بچم رد شد؟!! ها!!؟ ) پنچر کرد و پسرک دستش در اثر تماس  با لاستیک آن کثیف شد 

2-یک مار گنده به اندازه یک کمد دیواری1 ( چیه؟ نکنه میخواین بشنوین بچم رو درسته قورت داد و شلوارش رو تف کرد بیرون؟! ها؟!! بی رحم ها!) که خیلی شبیه اصلش بود به یونا هدیه داده شد و بچم کمی  ترسید 

3- یک آدم بی صفت و کثیف یکهو وسط مهد کودک پیداش شد ( آرههههههههه؟!! میخواین تعریف کنم سر بچه ها رو کوبوند تو دیوار و با اسلحه همه مربی هارو کشت و فرار کرد!! یعنی شماها انسانیت هم ندارین آخه؟!!) و پسرکم اومد جلو و یه کف گرگی ( که تازه یاد گرفته.به خدا من بی گناهم) زد توی صورتش و مربیش دعواش کرد 

4- یونا با مغز رفت توی میخ نیم متری  مبل و خون  همه جا رو قرمز کرد و من  مدیریت بحران کردم و نوار مغز  گرفتیم و خدا رو شکر بچه مغزش تکون نخورده  بود( یعنی واقعا حتی  میتونین تصورش  کنین چه برسه به اینکه حدس بزنید درسته یا نه؟!! قاتل ها...بی مروت ها..ای  تفو بر این زندگی که انسانیت و وجدان دیگر  مرده ای  بیش نیست در  ان..آی  کی بود پای من رو گاز گرفت من رو از  منبر کشید پایین؟ نکن بیب..بییییب.. ..نکن آخ پاممممممممم..آخ شستم کنده شد... 

*********************** 

خب الان یک کم  از فاز دلشوره در اومدین و امادگی دارین که من براتون تعریف کنم چی شده بود که من گیس سفید فامیل شدم یهوووووو!!! 

سه شنبه کمی دیرتر به خانه رسیدیم با یونا. پسرک سریع رفت طرف  تلفن و داشت با گوشی  و بابایی  خیالی  اش !! حرف  میزد من هم انتن را روشن کردم دیلینگ دوولنگی در بیاد و شاید این بفرمایید شام را هم ببینم! هنوز لباسم به تنم بود و یونا سریع بازی بازی کنان دوید سمت مبل و من هم داشتم روی  کانال مورد نظر  میزدم که صدای  گریه  پسرک بلند شد و من برگشتم و فقط  خون دیدم..روی  چشم های یو..نا..روی صورتش ..روی  لباسش ..روی  موکت..خدا من چی شد یکدفعه!!؟ بغلش کردم و نفهمیدم چطور خودم را به اشپزخانه رساندم..( حالا یکی نیست بگه خب  می رفتی  دستشویی تا فرداش  اینقدر  حمالی  نکنی!!) و هی با یک دستم خون ها رو می شستم و با یک دستم روی زخم رو فشار می دادم خون بند بیاد( اون عقب یک نفر سوال داره...بپرس  عزیزم! چی ؟ من پس چجوری بچه رو گرفته بودم؟ با دست سومم؟! من چاخان کردم یعنی؟ خیلی خروس لات و بی محلی  هستی ها...جرررررررررررر....شررررق....جییییییغغ..صدای  خرد شدن و شکستن و  قیریچ قیریچ استخون....لطفا یک نفر ته مانده های  سوال کننده عزیز رو از  این جلو جمع کنه تا م ن رد شم برم روی صندلی  خودم بشینم دوباره!!) خلاصه من با یک دست یونا رو گرفته بودم و با دست دیگم  شکاف پیشونیش رو فشار  می دادم و گاهی خون های چشم و صورتش رو می شستم..یو..نا هم که با ظرافت تمام در  حدی که ستون های  منزل به همراه ستون های بدن من با هم می ذرقصیدند داشت گریه میکرد.. البته به این خوشمزگی هم که من میگویم نبود ها..یک صحنه ای بود برای خودش که زبانم نمی تواند بنویسد الان..چون اصولا با زبان نمینویسند و با دست تایپ می کنند!!!  

داشتم می گفتم که من انقدر با دستمال و انگشت و اینا  روی زخم رو فشار دادم تا خونریزی بعد از  چند دقیقه قطع شد و من ماندم و یونا و لباس هایی که تن دوتایی مان پر از خون بود و زندگی هم که توی  خون جاری بود و دیدم یک کشتی  دارد از دور  می اید و من باید از بین این همه خون خودم را به ساحل برسانم!! بعد بچه را بردم روی  تخت کمی شیر دادم بهش و تازه ان جا بود که دیدم چه خبرررررررررر است  مادر جان!! یک زخم کوچک بین دو ابرو و از ان وسطش  نوری ضعیف دیده می شد ..یعنی  تا این حد عمیق بود که نور از پشت کله او می تابید و از کله اش رد می شد و از  ان سوراخ من میددیم..حالا این طور  هم نبود ولی  خیلی  عمیق  بود..این جایش را دیگر  عین واقعیت می شنوید. خلاصه به علی زنگ زدم و گفتم خودش را برساند خانه که دارم میمیرم..علی از شنیدن این خبر( مرگ من) به قدری  خوشحال شد که مطمئن بودم تا مراسم چهلم هم خودش را به من نمی رساند و  علتش را هم در  آن پست رمزی که دلتان بسوزد چون رمزش را به هیچ کدامتان نمی دهم!!! نوشته ام.وقتی  گفتم یونا ..خون...جمجمه...صدای  قیییییییژژژژژژژژ لاستیک های  ماشینش و  دور  زدن ماشین و افتادن در  مسیر  خانه را هم شنیدم..یعنی  فکر  کید من چقدر  ماواء الزمینی  هستم که همه این ها را از  گوشی  تلفن و صداهای  دور وبر  فهیمدم..خلاصه دور  خودم میچرخیدم و شاید خنده اتان بگیرد ولی  کمی سوپ هم برای  یونا برداشتم که اگر زیر عمل گرسنه اش شد بتوانم قاشق  قاشق  دهانش  کنم..خب  بچه ممکن است از  عمل زنده بیرون بیاید ولی  بعدش  اگر  از  گرسنگی  مرد چه کسی  پاسخ من را خواهد داد؟ هان؟!!!! در  این فاصله به خواهرم زنگ زدم و او هم بدتر از  من سه چهار بار بین مکالمه امان گفت گوشی..و صدای بدو بدوی  پا می امد و یک دقیقه بعد میگفت خب بگو...باز  دوباره  واستا..واستا... و بدو بدوی  پا و  باز  مکالمه ما..به رضوی و یکی دو بیمارستان دیگر که زنگ زدم همه گفتند فقط  یک بیمارستان  سی تی  دارد که خوشبختانه خواهرم هم  همان جا  کار  می کند و ما رفتیم دنبال او که هی بین حرف هایش  میگفت یک لحظه گوشی و غیبش  می زد . حالا برای  این که یادم نرود همین جا میگویم که بیچاره از  استرس هر  دقیقه نیاز به دستشویی پیدا میکرد و من مانده بودم وقتی سر  عمل است یا  ملت زیر دستش  هستند حتما به او سوند وصل میکنند!!..این را گفتم که سیستم درمانی  این مملکت دستتان بیاید وگرنه آدم که بد خواهرش را نمی گوید که.... 

به بیمارستان رسیدیم و یکراست رفتیم طرف  اتاق سی تی  اسکن که یک راست بیرونمان کردند!! دوباره این بار با همراهی  خواهرم یکراست رفتیم طرف  اتاق  سی تی  اسکن و یکراست راهمان دادند و من ماندم که چطور  این آدم ها یکباره مهربان شدند..نگو این خواهر ما انقدر برای  خودش  قصابی  است آنجا که وقتی  فهمیدند ما با ایشان هستیم خواستند خوش خدمتی  بکنند و نزدیک بود  هر سه تاییمان را با هم سی تی  بکنند که با دیدن کله پسرک فهمیدند او واجب تر  است و ما باشیم برای بعد...نتیجه را گرفتیم و  من در  دلم می گفتم الان می گویند کله و جمجمه دیگر  کار ایی ندارد و با این ضربه بهتر  است بچه را ببرید  خانه  و این روزهای  آخر هر چه خواست بدهش بدهید بخورد!!! بعد یک دکتری که همه جسم و روحش ریش بود آمد بیرون و عکس را نگاه کرد و خوب به بچه هنوز  نگاه نکرده گفت اتاق را اماده کنید..ما هم فکر  کردیم منظورش  اتاق  معاینه است نگو منظورش  اتاق  عمل بود...حالا من که کلا در  حالت عادی  قیقاجی راه میروم آنجا دیگر ضربدری  راه میرفتم کلا...همکار  خواهرم ما را کشید کنار و گفت این هابرای  اینکه بچه بخیه زدنش  سخت است فررررررررتی  بیهوشش می کنند تا راحت شود کارشان.. وسط سالن داد زدم سقراط  کجایی که صمیمت را کشتند!! البته توی  دلم داد زدم ولی  خب  کمی  صدایش از دماغم زد بیرون و بقیه فکر کردند فین فین گریه هایم است..بعد خانم بخیه ( لقب  دوست خواهرم شد آن لحظه..اصلا شما مگر  خودتان خواهر  مادر  ندارید که هی  دنبال کس و کار  و دوست و اشنای  خواهر  من میگردید تا من  اینجا تعریف  کنم و فردا همتان بروید آن بیمارستان و بگویید ما از  دوستان صمیم  هستیم و یک عکس برای  پرونده اش  کم دارد  و همان یک دانه عکس توی  کیف او را بگیرید و خدا می داند چه نقشه هایی با آن برای من بکشید..بعد می گویند مملکت امنیت دارد..من در  این یک وجب  دیوار  خیالی ام هم  راحت نیستم از  دست شماها...) 

 خب  حالا!  داشتم می گفتم که این خانم بخیه بچه م را زد زیر بغلش و برد  اتاق  پرستاری و  یک ان دیدیم نخ  بخیه و سوزن و گاز و انبر کلاغی و هواپز و این جور چیزهای سوسولی را برداشت و برد استریل کند تا بچه ما را زنده زنده بخیه کند...از صدای  گریه پسرکمان و  چشم های شوهرمان که سر و گردن بچه را گرفته بود و  قیافه نامهربان اقایی که کمر و پای  بچه امان را محکم گرفته بودو قیافه خودمان که روی  صندلی  لوله شده بودیم از  حس مادری و دیدن این صحنه ها دیگر  چیزی  نمی گویم و خودتان بروید کمی  تجسمش  کنید..همش  دنیال این هستید که من همه چیز را اماده تعریف  کنم برایتان..بعد نمیدانم حتما توقع هم دارید  این کشور  با این جور  مغزهایش که نمونه اش  شماها باشید به جایی برسد..خب  یک کمی  زحمت بدهید و من را تصور  کنید  دیگر..حالا یک راهنمایی  میکنم که خیلی هم ضایع تصور  نکنید..دستم رو روی  لبه های  صندلی  مشت کرده بودم و  دور  خودم میپیچیدم با ماما شنیدن های  یو.نا و  در  دلم به صنف  محترم مبل سازها و  صنف  محترم بفرمایید شام ها و صنف  محترم  سی تی  بگیرها و صنف  محترم بخیه بزن ها  صلوات میفرستادم !!!! هیچ چیز به اندازه دیدن صبوری  این بچه من را ازار نداد البته تنبلی  شماها در  تجسم این  اتفاق هم کم آزارم  نداد ها!!! خلاصه گفتند بچه باید  6 ساعت  npo  باشد . حتما این یکی را هم باید توضیح بدهم..البته خب  همه که فامیل دکتر  و متخصص  ندارند  مثل ما!! به جان خودم کل دکترهای فامیل ما  یک پسردایی داروسازم بود که تا ما امدیم بزرگ بشویم و پزش را بدهیم به رحمت خدا رفت و یکی دیگر هم که نصفه نیمه فکر  کنم از  دانشگاه اخراج شد!! االبته در  خانواده پدری  مان بچه های  نوزادشان هم لامصب  دکتر  هستند بس که این ها  عاشق  تحصیل هستند..خب  ما فامیل هایمان همه کانون پرورش   فکری  بوده اند و نیمی از  کارمندان انجا  اقوام ما هستند!!  

خلاصه موقع برگشتن به برادرم زنگ زدیم و او  هم به خانمش زنگ زد و خانمش به آزانس  زنگ زد و نه... لابد فکر  کرده اید نشسته با منشی  اژانس به حال یو..نا گریه کرده اند..نخیر  جانم..ماشین گرفته و امده و برادرم هم پرواز  کرد و خودش را رساند و حالا  تازه کله گنده ماجرا هنوز  زیر لحاف  است...چه کسی  جگر دارد به مادر  جانمان بگوید؟ ما که خودمان یک طرف  افتاده بودیم و  داشتیم فکر   میکردیم چقدر ضایع میمیریم  و از بس  قیافه امان بیروح و رنگ پریده است این علی  حتما هفته بعدش می رود زن میگیرد و هیچ خاطره خوبی از  دیدار اخرمان نمی تواند پای  این مرد را به خاطرات ما زنجیر کند!! این علی  هم که طرف  دیگر افتاده بود و داشت قبل از  دهنک های آخر!! حساب  بدهکاری ها و احیانا اف  انی طلبکاری هایش را میکرد و  وضعش بهتر از  مانبود.. بعد خواهرم زنگ زد به خانه بابا اینها  و مامان با تعجب  گفت شماها همه اونجا چکار  می کنید بی خبر!!؟ و  خواهرم گفت هیچی ..دو ر هم هستیم و شما هم بیا مامان و البته اگر  دلت نخواست هم نیا!!  مامان شستش  خبر دار می شود که اتفاقی  افتاده و  بابا هم گوشی را وسط  هوا و زمین میگیرد و می گوید چه شده که ما هم سر و ته قضیه را جمع می کنیم و همه می گوییم وا..چه باید بشود مگر؟ و مثلا قضیه ماست مالی  می شود..بابا دو دقیقه بعدش  زنگ می زند به علی و او هم که احیانا وسط  فوت شدن بوده و  مغزش کار  نمی کرده ماجرا را تعریف  می کند و بابا یکدفعه صدایش  آنور  خط  قطع می شود...علی  هم در  دلش  می گوید ( حتما دیگر!!) آخی  چه راحت تموم کردند! خوشا به سعادتشون که خار بالین نشدند!!! و لا مصب  به من هم نمی گوید چه دسته گلی به اب  داده...چند دقیقه بعد که احتمالا بابا خودش  خودش را احیای  قلبی   و تنفسی کرده باز به م ن زنگ می زند که بابا جان..قشنگ تعریف کن چکار شده..من از هم جا بی خبر هم می گویم هیچی..با بچه ها  دور  هم جمعیم که صدایی  در  گوشی  نعره می زند که من می گویم حال بچه چطور  است؟ جفنگ نگو..خودم خبر  دارم  و چشم های  علی زود به گل های  قالی  خیره می شود و  انگشت های  پایش هم دنبال هم می کنند..من هم تته پته کنان گفتم هیچی  دو سه تا بخیه خورد!! نگو اینجایش را دیگر  علی با معرفتی  کرده و نگفته و من خبر نداشتم و همان اول آخرش را گفتم و دوباره صدای  بابا قطع شد و  یک چیزی  شاتالاپ افتاد آن  طرف روی  زمین..!!!!! دفعهسوم یک صدایی از  ته چاه گفت من که که مردم ولی  مامان  رو فرستادم بیاد  و بیب ..بی ب..بوقق .بوق  ..صدا قطع شد... 

نیم ساعت بعد مامان آمد و  ما هر کدام داخل سوراخی  قایم شدیم..مامان وسط  هال خانه خواهرم هاج و واج ایستاده که وا..شماها کجایید؟ و این وسط  کسی  حواسش به یونا نبود که از  یک گوشه ژرید بغل مامان و  از بس  مامان هول کرد هبود حتی به پیشانی  بچه نگاه نکرد و گفت خدا رو شکر  که تو سالمی  عزیزم!!!! و ما هم  هر کدام از یک طرف  افتادیم وسط  هال! چند دقیقه بعد مامان به من گفت تو چرا اینقد ررنگت پریده؟ علی  جان تو چرا اینطوری  افتادی یک وری؟ اوا صبا تو چرا چشمات قرمزه ؟ سهیل  چرا دهنت کج شده ؟ عروس  جان تو چرا اینقدر به من خیره نگاه میکنی؟!!! داماد بزرگه تو چرا موهات اینقدر  سیخ سیخ شده ..شماها چتونه؟ که من کم کم گفتم هیچی ..( حالا یونا روبروی  مامان واستاده) یونا یک ذره پاش  خراش برداشت بردیمش  اتاق  عمل چسب زخم زدند خوب شد!!!! الهی بمیرم که مامان یک چند ثانیه ای  به من و دهنم نگاه کرد و بعد به یونا و گفت پس چرا چسب زخم  وسط ابروهاشه؟ و بعد گفت..زخم..زخم..این بچه چش شده و تا ما من و من کنان گفتیم  الان از قصاب  خونه بر میگردیم این مامان همینطوری  وسط  هال پاهاشو دراز  کرد و ( نخیر  ..نمرد..زبونتون رو گاز بگیرید..) های  های  شروع کرد به گریه کردن و  من هم برای  دلداریش  پلاستیک لباس های  خونی  یونا رو اوردم پیشش که خوب  مواد اولیه برای  ذکر  مصیبت داشته باشه!!!! 

خلاصه شبی  بود...بذارید بقیه اش  رو بعدها تعریف  کنم  چون دیگه زیادی  خنده اتون گرفته و براتون خوب  نیست..فقط  همینقدر بدونید به معنای  واقعی سخت گذشت بر من که می دونید آدم سوسول و لوسی  نیستم. ضمنا از طرف  هم هاعضای  خانواده  مدال طلای  شجاعت و  کنترل بحران به من هدیه شد چون دکتر گفت اگر  خون رو بند نمی اوردید بچه احتمال زیاد میرفت تو کما...و من خوشحالم که به جای  جیغ زدن و تو سر خودم زدن تونستم مغزم رو به کار بندازم و سریع فکر  کنم چکار باید کرد... 

این روحیه و حال و هوا رو هم هم من که بهترم و هم شمایی که داری  میخندی و این ها رو میخونی  مدیون  دوست عزیزم هستیم  که با محبت هاش و  دلداری  دادن هاش و خبر  گرفتن هاش من رو از  حال و هوایی که داشتم در  اورد...ارزش یک دوست خوب  چیزی نیست که بشه روی  این صفحه نوشت... 

برای  سلامتی  همه بچه ها و صبوری  همه مادر پدرها  دعا میکنم.  

برای یونا قبلا عقیقه انجام شده و پدرم هر روز به نام همه ما صدقه میذارن کنار و علی  هم برای هر روزمون ...

الان همه دیگه حواستون از  اون پسته که رمز داشت پرت شد دیگه!!! نههههههههه؟!!! 

پ.ن. 

علی  جات خیلی  خالی  خواهد بود امشب و فردا شب  تو خونه....از  همین الان دلم تنگ شده برات..قول بده مواظب  خود ت باشی و زود برگردی ..