کجایی ؟

 دلم کسی را می خواهد که همین جا باشد ..در همین شهر  ..همین هوا را نفس بکشد..همین آدم ها را ببیند..من را بشناسد..بداند خانه ام کجاست..بداند قیافه ام وقتی  میخندم ..وقتی  گریه می کنم..وقتی بغض می کنم چطور می شود..یک آدم که آنقدر راحت باشم  با بودنش که بتوانم از این روزهایم برایش حرف بزنم..که نگاهم کند و بفهمد چه می گویم... دلم یک دوست می خواهد... یک نفر که وقتی  غر می زنم برایش فقط نگاهم کند و با چشم هایش بگوید حق داری...آن وقت ، من وقتی  شنیدم حق دارم دست بردارم و با هم گپ بزنیم... از  چیزهایی که می داند ..از  چیزهایی که میدانم..از آدم های  مشترکی که می شناسیم..از اتفاقات خنده دار دور وبرمان..دلم یک نفر را می خواهد که وقتی می گویم یونا ..بداند منظورم کیست.. دیده باشد  چال گونه اش  را وقتی می خندد ..شنیده باشد  صدای  خنده هایش را .. دستش را گرفته باشد . صورتش را بوسیده باشد ..تا وقتی  می گویم یونا..همه این ها بیاد در  ذهنش کنار اسم پسرکم . کسی که وقتی  می گویم علی  فلان حرف را زد تصور کند  همان طور که هست ..دلم می خواهد وقتی از  خودم برایش  حرف می زنم بداند از  که حرف  میزنم.من را مثل مادرم ..مثل برادرم..مثل آن کسی که دختر خاله ام و عمویم می شناسد  نشناسد  ..خود من را بشناسد. وقتی   بگویم صمیم ... همه ی دستم برایش رو باشد ..همه بازی هایم رابرایش کرده باشم و  بدانم تا به چشم هایم نگاه کند می فهمد راست می گویم یاسعی می کنم راست نگویم...دلم  می خواهد وقتی  می گویم خسته ام بفهمد چرا ..وقتی می بیند  دارم از خوشحالی بال میزنم بفهمد  چرا ...دلم  یک دوست می خواهد که من را به خانه اش  دعوت کند..یا به خانه ام بیاید ..آن وقت من بدون نگرانی از  قضاوتش ..موهایم را راحت با یک کش ببندم و روبرویش  بنشینم ..در حالی که چای  می خورم نگاهم کند و در  حالی که می روم برایش آب نبات های  تازه ام را  بیاورم در  دلم  بگویم چه خوب شد که آمد...در دلش بگوید چه خوب شد که آمدم...دلم می خواهد چیزهایی برایم تعریف کند که تعجب کنم..بگویم راست می گویی؟ چیزهایی  تازه بشنوم ..حرف های  تکراری ِ  آدم های  تکراری ِ  این زندگی  تکراری ِ  این دنیای تکراری ِ   این خدای  تکراری را نزند برایم.دلم می خواهد وقتی با نا امیدی می گویم  زشت شده ام ؟ دقیق نگاهم کند و بگوید من که تغیری  نمیبینم اتفاقا خیلی هم پوستت خوشگل تر شده ..وقتی  دستم را روی  کمرم میگذارم بگوید  چقدر  خوب که لاغرتر شده ام..وقتی  برایش  از  تابلوی  نیمه نقاشی شده ام بگویم به جای  اینکه بگوید  خب  خودت ولش  کردی...وقت نگذاشتی...  با دلم همدردی کند و بگوید اتفاقا من هم کلی کار نیمه تمام دارم  مثل نقاشی  تو که همین روزها قرار است تکمیلش  کنی و بگوید باشد؟ و من بخندم و بگویم باشد..کاملش  می کنم..بعد از یک سال و خورده ای ..دلم  می خواهد وقتی می گویم خانه شلوغ و در  هم ، خسته ام می کند بگوید آخ که راست می گویی و بعد پشنهاد بدهد پسرک را یک  روز برایم نگه می دارد تا من به کارهایم برسم و  در  حالی که مهربانی از  چشم هایش  می ریزد بگوید اصلا یک روز هم بیار  من نگهش دارم تا به خودت برسی..از صبح تا ظهر فیلم ببینی ..کتاب  بخوانی ..غذایی که دوست داری درست کنی ..با علی بروی بیرون...بروی برای  خودت فقط  مغازه ها را ببینی و اصلا در خانه بنشینی و  فکر کنی...دلم کسی را می خواهد که بداند من  دلم برای  فکر  کردن هایم تنگ شده است.. بداند  دوست دارم  سیب گاز بزنم و  کتاب  داستان بخوانم و  آفتاب روی  تخت افتاده باشد و من از  سکوت خانه لذت ببرم.دلم یک آدم می خواهد که من را  بشناسد مثل خودم...شعرهایم را بخواند و بگوید اینجایش  خیلی قشنگ است و این جا را انگار  رد کرده ای تا در  چاله نیفتی... اینجا چقدر این کلمه را زیبا انتخاب کرده ای ..این جا ...نه...اوم..... دوستش ندارم.... و من به شعر  چشم هایش  نگاه کنم و از بودنش دلم مثل  پروانه خوشحالی  کند ...من دوست صمیمی ام را  ..این طور که همیشه آرزویش را داشته ام ...جایی در این شهر ...زیر سقف یکی از همین خانه ها...گم کرده ام. اگر روزی  دیدید او را بگویید کسی منتظرش هست.