ریکاوری شکم!

نمیدونم ما خانوادگی اینطوری خوش شانس هستیم یا تاثیر دعاهای شما بود..البته که  دومی  موثر بوده وگرنه  مگه می شد اینهمه  به ما طی این یک روز  خوش  بگذره!! اولش  از  اینجا شروع شد که من قبل از ظهر زنگ زدم به گوشی  صبا و گفتم الان یکی جواب میده و احتمالا شوهرشه و میگه هنوز از  اتاق عمل بیرون نیومده..بعد دیدم یک صدایی در حد  خفگی  داره میگه ال..و..و...ص م ی..م..من کجا..م؟...حالم بده!! الو... و تق  تماس  قطع شد!! منو میگی! گفتم بیا! حتما دختره وسط  عمل بهوش اومده و دارن میبرن و میدوزن و  بخیه میزنن و  اونم داره التماس  میکنه و  دکترها هم بهش  محل نمیدن و زنده زنده دارن میکشنش! نیمدونین چطوری مرخصی  رفتم و سر راه هم به شوهرش  زنگ زدم که چرا این دختره تنهاست و تو کجایی و اینا که معلوم شد هنوز  نذاشتن همراهی بره تو اتاق. بعد که رسیدم و دم در یک نگهبان گنده دیدم سریع کمی  رژ لب صورتی ام رو زدم و مقنعه سر کارم رو با روسری  قرمزم! عوض کردم و با لبخند شیرینی  رفتم طرف  آقای  بپا!! نصف هیکلم از لای در رد شده بود و داشتم بقیه اش رو هم رد میکردم که یک صدای کلفت گفت جنابعالی!!؟ یک لحظه گفتم بذار اسم دکتر صبا روببرم و بگم مگه نمیبینی  عمل دارم مریضم  داره از دست میره!!؟ بعد دیدم خیلی  تابلو میشه برگشتم و با تمام توانم  به شیرینی!! خنده ای کردم و گفتم خب دارم میرم بالا دیگه!! با چشم هایی  در حد بلد الملک نگام کرد و گفت مریض  کیه؟( پدر سوخته اش رو توی  دلش  گفت ها!!) منم اسم و شماره اتاق رو گفتم و روی  خصوصی  بودن اتاق  همچین تاکید کردم که خنده اش  گرفت!!  وگفت الان همراهی  باهاشه و فقط  یک نفر میتونه بره. منم زود گفتم خب  منم منظورم این بود که  شما تماس  بگیرید بگید  اون بیاد  پایین من برم بالا  و دوباره با شیرینی  تمام خندیدم!! آخه شماها که نمی دونید من چقدر شیرین میخندم!! اونقدر  شیرین که تونستم با همین  خنده هام  شوهر پیدا کنم ولی خب  مثل اینکه هفت سال تاثیر خودش رو گذاشته و یارو نگهبانه به من گفت لطف  کنم با همراه شخصیم زنگ بزنم و بعد برم بالا!! من هم  اصلا ضایع شدن در  این ابعاد رو به روی  خودم نیاوردم و با همون لبخنده که عرض کردم  بهتون ، زنگ زدم و بعد رفتم داخل. در  اتاق رو که باز کردم دیدم پشت به در و ریک طرفی  خوابیده. گفتم یا ابا الفضل! الان که بخیهه ا میان تو حلقش که. میبینم سرش رو از زیر پتو در اورده میگه سردمه!! حالا نه سلام میکنه نه از یومنا میپرسه و نه میگه خسته نباشی!!! ادب هم خوب  چیزیه که این دختره کلا باهش قهر کرده . بعد من رفتم دنبال پتو و خانم برادرم  هم بیرون منتظر ایستاده بود. توی  راه که میرفتم براش  پتوی اضافی جور کنم دیدم اتاق بغلی  نی نی  دارن و منم رفتم داخل و از  اسم و رسم و وزن و اینای  بچه پرسیدم و سلانه سلانه برگشتم پیش مریض  خودمون! صبا میگه خوب  نشد  نگفتم دارم خفه میشم وگرنه حتما برای  چهلم خودت رو میرسوندی..فک کنم از سرما کلا نصف بدنش  فلج شده بود تا اون موقع! بعد رفتم یه خوش و بشی با سرپرستاری و اینا کردم و دیدم پسرک رو اوردن خاله اش رو ببینه. آها اینم بگم که خوشبختانه عمل نه بریدنی بوده نه دوختنی! به قول  دختر  خالم...بوده . حالا وسط  این هیر وویر  خانم نیاز به دستشویی دارن و من هم گیر دادم اول آرایشم رو درست درمون کنم بعد میبرمت بیرون جیش  کنی!!  خانم داداشم ادای  این @@@@ رو در  میاورد و با لهجه مخصوصشون به صبا میگفت الهی بمیرم برات..ماد ر نداری؟  یتیمی؟  خواهرت ستم میکنه بهت؟  آخ الهی  برادر  بمیره برات!! و  دو تایی  از  خنده روی  تخت مریض  افتادیم اونم دقیقا  روی  محل عمل!!  صبا با چنگ و دندون سعی کرد  ما رو از  تخت بندازه پایین که متاسفانه نتونست و با وارد شدن ناگهانی  یک پرستار با چشم های  گشاد ،  کمی  تغییر موضع دادیم و  مرتب  کنار  تختش  واستادیم .حالا  خانم  اصرار  داره که من گشنمه و باید بهم نهار بدین بخورم..هر چی  میگم خره! تو خودت مثلا  نرسی و میدونی  تا سه ساعت بعد ش نباید  چیزی  کوفت کنی  حالیش نیست و این شوهر بیچاره اش  قاشق  قاشق  پلو با خورشت کدو!!!! میذاشت دهن این و  صبا هم ناز  می کرد و میگفت چقدر کدوش  بوی  صمیم رو میده!! اه اه  نمیخوام دیگه!! یعنی فقط  کافی بود اینها ببینند ما داریم به مریض  کارد خورده!!  نهار  میدیم. خلاصه یک آن شوهر صبا یک واویلا!! گفت و  من دیدم یک چیزی  کف دستشه اندازه قلوه گوساله!! بعله یک سنگ گنده داخل غذای بیمارستان  بود. حالا من  که عشق  این کارها رو دارم دویدم جلو تا برم اتاق رییس بیمارستان و ازش  توضیح بخوام! که  یادم افتاد اگر بگن سنگ تو چی بوده و بگیم توی  غذای  مریض! هممون رو اعدام میکنند که شمما غلط  کردین به مریض  ما غذا دادین و  پای  خودمون گیر یک پرونده پزشکی فوت به دلیل کاررد خوردگی  خیک  بیمار!! خواهد شد. خلاصه سنگه رو برداشتم و گفتم من میگم توی  غذای  همراهی بیمار بوده. بعد موقع بیرون رفتن دیدم یک جا نوشته دفتر بررسی شکایات و انتقادات.یک اقاهه  خوشگل و  تو دل برو !!با کت و شلوارشیک  و سر  پایین نشسته. من رفتم داخل و دیدم خیلی  مودب  بلند شد و  اومد دستم رو گرفت و برد  پشت میز  خودش  منو نشوند و  خودشم روی  زمین نشست و  همین طور  میخ به من زل زد!!و اشک توی  چشماش  جمع شد. البته   این آخری  ها  رو  تو خیالم دیدم !! رفتم جلو و گفتم یک نمونه برای  بخش  زمین شناسی   بیمارستان آوردم..با تعجب  نگام کرد و وقتی  گفتم قلوه سنگ توی  غذا بوده دهنش  باز موند و  پا شد  ایستاد تا من نمونه رو بهش  نشون بدم. من هم از  لای  دستمال کاغذی  یک قاشق  در اوردم که یک سنگ اندازه سنگ های  یک قل دو قل وسطش بود ..آقاه هیییییییییییییینی  کرد و  سریع به من یک فرم داد و خودشم با چسب  سنگه رو ضمیمه  پرونده  آشپر بدبخت و پیمانکار  بی لیاقت کرد! کلی  هم ازم تشکر کرد که به ارتقای  سطح کیفی  خدمات این بیمارستان کمک کردم و برام آرزوی  طول عمر با سلامتی  کامل کرد و گفت کاش  همه به جای   غر زدن اقدام درست رو مثل شما انجام بدن و  متاسف شد که بقیه از  کنار  این چیزها راحت رد میشن.....کم مونده بود  برم بغلش  کنم و بگم حالا تو خودتو ناراحت نکن و   اصلا میخوای بدم مریضمو ن سنگه رو قورت بده کلا آثار جرم هم باقی  نمونه!!! و من خودم همین جا واستم و از طرف  ملت بیام به بهبود  شماها ( حالا هر  جور صلاح میدونی خودت!!) کمک کنم..خلاصه این بچه ما هم  خسته شده بود و وسطش  انقدر  ونگ زد که شیرینی  همکلامی بااقای  مهربان تبدیل شد به یک خاطره مه آلود در  جنگل های ابری ذهن من !!! خانم داداشم شب  پیش صبا موند و  کثافت ها تا خود صبح هر و کر کرده بودند و مثل اسب  ابی  خورده بودند:  اول که شام جوجه  کباب خورده خانوم مریض  ما و بعد  شکلات داغ و  شیرینی و نقل و کشمش و کیک و آبمیوه .  آخر شب  هم فکرکنم شوهره رو از  خونه کشونده  بیمارستان بره براشون ساندویچ بخره چون دل دو تاییشون داشته از  گرسنگی  ضعف  میرفته!!!  امروز تا ظهر قراره بیمارستان از شرش  خلاص شه و من هم ظهر از سر کار  برم خونشون  و  آخر هفته رو اونجا اتراق  کنیم!! میگم من فقط شرمنده شماهایی شدم که هول کردین و برای  سلامتیش  دعا کردین . دیگه نمیدونستم این همه دعاهاتون تاثیر  داره و بمب  انرژی  میشه خواهر  ما بعد از  عمل. دست همگی تون درد نکنه . سلامتی  همیشه توی  وجودتون.

پ.ن.

یک چیزی  از  دیروز  داره  رو اعصاب  من میره. وقتی  رفتم تو اتاق  بغلی  تا نی  نی  شون رو ببینم برای اینکه  نشون بدم من خیلی  در  مورد نی  نی  ها اطلاعات دارم بین حرفام گفتم  اتفاقا پسر  من هم 16 ماهشه و  ..یک ربع بعد  خانومه که بچه دومش رو دنیا اورد ه بود ( مامان همون نی  نیه) برگشته میگه گفتین نوه اتون چند وقتش  بود؟!!!!!!! یعنی  انقدر  حرصم گرفت  انقدر دلم میخواست بکوبم جای  عمل سزارینش  تا یادش باشه حرف زدنش رو!! ابرو بالا انداختم و گفتم نوه! من میگم پسرم  16 ماهشه تازه !! بعد زنه با چشم های  گرد  میگه چقدر دیررررررررررررر ازدواج کردین!!!!  دیگه  طرفش  نیم خیز شدم و با غیظ  گفتم من فقط  ...سالمه. همون دور وبرهای  سی  دیگه!! میگه خب  منم همونقدر سن دارم ولی   شما.... فکر کنم ترسید بقیه اش رو بگه  با خودش  گفت الان این خانومه بچه رو از  پنجره پرت میکنه بیرون!! من هم از  حرص  دلم کلی  اسم قشنگ که بهش  گفته بودم و ازم خواست هبود توی برگه براش  بنویسم رو گذاشتم بغل  جیبم و اصلا هم نرفتم دیگه تو اتاقش!! از  دیروز  هم همش دارم توی  ایینه به خودم نگاه میکنم و میگم پدر پدر سوخته ات رو در  میارم من!! حالا به من میگی  نوه دارم!!!!

بعد  لب هام رو غنچه میکنم ومیگم صمیم جان! خب  بیچاره تازه از  عمل اومده بیرون و هوش و حواس  نداشته و چشماش  درست نمی دیده ..تو به خودت نگیر عزیز دلم و این مونولوگ تا همین الان توی  کله ام داره  تکرار میشه...فک کن ممجبور شم قضاوت رو عمومیش  کنم و یک چند تا عکس بذارم اینجا تا ثابت کنم به خدا من خیلی جوون و خوشگل و مهربون و  ناز و خوش اخلاق و  کول هستم!!