میووووو

چند وقتی بود کامنت هایی داشتم مبنی بر کمک به حیوانات و بخصوص تاکید بر اینکه کمی از  غذای خود را هر شب برای  گربه ها بگذارید.خب ایده زیبا و منصفانه ای  بود.  فقط مشکل این بود که علی شب ها دیر می اید  خانه و حتما گربه های  مادر مرده یا تا آن وقت شب  مرده اند از  گرسنگی و یا کسی مهربان تر که شوهرش هم سر شب  خانه می آید برایشان یک فکری  کرده است لابد! یک شب  حدودا یازده شب بود و یونا و علی  خواب بودند و من داشتم برای مهمانی مرغ تمیز میکردم و کیسه پلاستیک هم پر شده بود. یادم افتاد با این ها چه سور و ساتی  خواهند داشت گربه های  محل. دست هایم را شستم و رفتم علی را بیدار کنم دیدم از بس  خسته است دست و پاهایش  طبق معمول به صورت  زاویه 180 از  هم باز  شده و همانطور  خوابیده.خنده ام گرفت و دلم خواست همانطور ببوسمش  که ترسیدم یونا از  خواب بیدار شود. رفتم پلاستیک را برداشتم و داخل راهرو شدم. پنجره ای  دارد رو به  کوچه .خلاصه دیدم بیرون هیچ خبری نیست انگار  مثلا گربه ها الان باید صف  میکشیدند و برایم دم تکان میدادند. ساعت نزدیک دوازده شده بود و کوچه خلوت بود. پلاستیک نازک فریزر را گره زدم و نمی دانم با کدام عقلم دو بار  چرخاندمش و کنار سطل اشغال همسایه روبرویی را نشان گرفتم و شوت کردم!! چه کرد صمیم!! رد شوتم را هم تعقیب کردم و دیدم دستان خسته ام انگار  قوت نداشتند و پلاستیک مثل هواپیماهای توپولف  هنوز به مقصد نرسیده یکباره وسط  کوچه فرود آمد و پلاستیک پاره شد و همه محتویات آن وسط  کوچه  پخش شد. حالا ان همسایه های  ما آنقدر به این چیزها حساسند که نگو.مثلا یک بار ما که هنوز  اثرات نی نی  آوردن از  وجناتمان پیدا بود زودتر از  ماشین حمل زباله داشتیم از منزل خارج میشدیم و پلاستیک سیاه ضخیم و بزرگی را که پوشک های  نی نی  داخلش بود را هم گذاشتیم بیرون در  محل همیشگی و برای محکم کاری  سرش را هم محکم تر از  همیشه گره زدیم و وقتی  نیمه شب برگشتیم دیدیم  نامردها پلاستیک را گذاشته اند صاف  پشت  در خانه ما و حتی  نگذاشته اند  ماشین  حمل زباله ببیند تا ببرد ..حالا زاغ سیاه ما را کی و کجا چوب  میزندند و فهمیدند پلاستیک مورد نظر بین آن همه خانه متعلق به ماست را دیگر  نمی دانم . از ترس  اینکه آن موقع شب چند نفر بریزند و آنقدر زنگ خانه را بزنند که مجبور شوم بروم با دست همه را جمع کنم و کف  کوچه را هم لیس بزنم داشتم میمردم. واحد بغلی  هنوز بیدار بودند و مانده بودم چه کنم ..بروم یا نروم..خلاصه صبح خروسخوان بیرون را نگاه کردم و دیدم گربه های  پدرسوخته مرغ ها را با پلاستیکش  بلعیده اند. یک طرف  وجدانم بابت کار  دیشب و  کثیف شدن کوچه ناراحت  بود و یک طرفش  بابت گربه ها که دیشب  غذای  گرم و تازه!! داشتند  خوشحال . صدایش را درنیاوردم تا اگر احیانا کسی  جلوی  علی را بگیرد و بگوید همسرتان دیشب  مرغ شوتینگ کرده اند بتوانم حاشا کنم و بگویم عزیزم من که کنار تو از  خستگی  غش  کرده بودم!!  کوچه کثیف کردنم کجا بود  آخر!! و مثل آدم های  معصوم نگاهش  کنم ودو بار پلک بزنم و با زور  چشمانم را کمی  نم آلود نشان دهم!! او هم گول بخورد وباور  کند!

وقتی به یونا نگاه میکنم که  خراب کاری  میکند یا مثلا وسط  ناز  کردن من آنچنان محکم موهایم را میکشد که از درد  چشمانم سیاهی میبیند فقط    انگار  خودم را در  آینه میبینم.پدر سوخته زود لبخند  معصومانه میزند و چشمانش را به آدم می دوزد و  دو بار پلک میزند و کمی هم نم الود میشوند چشمانش !! خنده ام میگیرد و به قدرت خدا!!بیشتر پی میبرم.بعد دلم به حال علی میسوزد که یکی کم بود دوتا شدند آدم های  معصوم منزل!