دامن چوبی

آقا عشق کردم یه کم برا دل خودم بنویسم و هی مراعات این  و اون رو نکنم و نگم هییییییییییین!!! زشته ..ننویس این چیزا رو ... گفته باشم که مودبا و  اب شونه کرده هاش بدونن دیگه بقیه اش رو نخونن!!!

.

.

هر کی ندونه دیگه شماها خوب این قضایای مربوط به سوابق تاریخی بادهای  موسمی( فارت عمو جان.. ده بابا همون گ..ز  خودمون )  و نقش  اون رو در زندگی من میدونید .حالا میخوام به این مبحث  جالب و هنری از زاویه حضورش در زندگی سه نفره  الانمون بپردازم. یادتونه که اواژلین بارهایی که وقوع این فارت ها رو اینجا خوندین در مورد مکالمه دل انگیز و بویناک با رییسم بود و  یکی مونده به آخرش  موقع بارداری که رو دنده بود ماشین ما!!!! و آخریش هم جناب یونا خان که پمپمرزشون نزدیک به سوراخ شدگی پیش میره بچم!!! البته خیلی هاتون اصلا منو خجالت ندادین و اصلا نگفتین صمیم!!! یادته؟   یا مثلا صمیم  این بچه به کی رفته ؟!!! و من هم اصلا عرق شرم نریختم!!! خلاصه که گفتم تا شماها بیشتر از این منو با گفتن کلمات زیبایی چون ننه گوزو...صمیم فارتی.... مادر بادی....و غیره مزین نکردین خودم یه نوشته بذارم و خیال همه راحت که اگه بعدا حرفی زدین آش نخورده و دهن سوخته نشده باشم من!!!!

نمیدونم چرا یه وقتایی این بچه ما هواپیما هم از رو سرش ر شه بیدار نمیش ولی یه وقتایی....قضیه از اینجا شروع شد که چند روز پیش یونا خیلی بد قلقی رد و جای شما خالی ما هم یه سوپ جوی اساسی خورده بودیم واز بس خوشمزه بود هر دو سه ساعت یکبار یه ملاقه گرم میکردم  میزدم تو رگ. خلاصه عرق نعناع رو هم قورت و قورت میخوردم و از قضا بعد از ساعات بسیاری  این بچه با هزار ناز و نوازش خوابید وسط هال و منم پیشش دراز کشیدم و علی هم نبود که دیدم آخ جون..چشماش خیلی گرم شد و الانه که یه سه چهار ساعتی بخوابه و  منم سریع بخوابم و کسری خواب هام جبران شه..خیلی آروم یونا رو گذاشتم رو زمین و تلویزیون رو هم خاموش کردم و یهو صدای بلندی اومد و تققققققق در واحد بغلی محکم به هم خورد ..از ترس بیدار شدن یونا سیخ نشستم ولی این بچه رو خواب برده بود که برده بود...دوباره چند دقیقه بعد پنجره اتاق خواب که باز بود با شدت به هم خورد و باد صداش رو در آورد که باز بلند شدم و دیدم نه این بچه تکون هم نخورد ماشالله و خواب خوابه...پنجره رو بستم و خوابیدم. تازه چشمام گرم شده بود که نمیدونم یهو چطو شد که اوطور شد!!!!! به پهلو تا غلت زدم یه صدای خیلی خیلی ضعیفی!! از جوارح ما بلند شد و من که مطمئن بودم صداخفه کن خوب  عمل کرده ( آخه اگه لباس زیرتون خوب به پشت چسبیده باشه و اویزوون پشت مبارک  نباشه مثل صدا خفه کن عمل میکنه!!) اومدم بخوابم که ای وای!!! این بچه انگار چییییییییی شنیده آنچنان از جاش پرید وبا چشم گشاد منو نگاه کرد و لب برچید که گفتم یا خدا!!!  اینهمه مواظب بودیم فردا این بچه به ما نگه مامی فارتی!! آخرش شد اونچه نباید میشد!! بعد مگه خوابید این پسر؟  هی بالاش  کن پایینش  کن بذار رو پات..راش ببر...سر شونه بگیر...نچچچچ!!! فقط با چشم گشاد منو نگاه میکرد و از  ته دل ضجه میزد!!! گفتم نکنه بویی چیزی  داشته دست کشیدم ( از رو لباس بابا!!)رو موضع دیدم نه پاک پاکه!!!!بو کجا بود ؟ فرکانسشم اونقدرها نباس پایین بوده باشه برای گوش بچه..پس  این چش شد؟  بعد دیم اشک توی چشمای پسرک جمع شده  و با بغض و و نفرت داره به سقف نگاه میکنه!!! خب لا مصب من این همه مدت تو رو تر و خشک کردم حالا همه زحماتم درست با یه گو...ز هدر شه؟ یعنی اینقدر برات بی ارزش شدم که تو نیم وجبی هم نچ نچ میکنی و دلت به حال بابات میسوزه؟!! شب با سانسور بیشتر قسمت ها!!! این داستان رو برا علی گفتم...بهم میگه باز تو نصف بیشترش  رو نگفتی؟ یعنی چی دامنت صدا کرد و بچه از خواب پرید؟ مگه دامن چوبی پات بود؟ نههههههههههههه خدایا!!!!صمیم تو جلوی بچه گو......دی؟!!!!!!!( با دهن باز و چشما گشاد و تاسف در  همه وجودش دیده می شد!!!)

ای تف تو روحت مرد که نمیشه مثل این بزرگان دینی رفتار کنی و به روی طرف نیاری مثلا!!!خب شد دیگه.... بعد رفته سراغ این کتاب های کودک و میگه به جای  این روانشناسی کودک و ایناخوندن بیا ببرمت دکتر ببینه مشکل تو کجاست شاید با یه عمل سرپایی  درست بشی!!!!!!!!!!!! 

یه چی بگم نمیخندین بهم؟ قول مردونه؟!!!باز نیایین بگین اوا صمیم!!! آرهههههههههه؟!!!!!

 بابایی من یه قدرت  خاصی داشت که همیشه وقتی بچه بودیم از  خنده میمردیم و وقتی بزرگ شدیم از خجالت!!!!! اون میتونست هر چقدر  دلش  میخواد و با هر شدتی از  خودش  صدا در  بیاره!!! البته از خود خودش نه !!! از موضع صدا در کنش!!! وقتی بچه بودیم یه بار خودم دیدم که بابا رفت تو دسشویی و در رو بست و شاید یه دوازده سیزده تایی صدای بلند و کوتاه آمیخته با سوت از اون تو اومد بیرون و بابا با خنده  بعدش در رو باز  کرد و انگار نه انگار!!! بزرگتر که شدیم مامان هر وقت با بابا دعوا میکرد میگفت نذار به بچه ها بگم.... و نمیدونم چی میخواست بگه که بابا زود جلوی دهن اون رو میگرفت و خواسته خانوم بلافاصله براورده میشد .... خیلی بزرگتر  که شدیم فهمیدیم  نه بو داره لا مصب و نه چیز دیگه ولی  کنترلش دست حاجیه!!!! و هر وقت بخواد میتونه بده بیرون یا بده تو!!!!! و بعدا که آبجیمون درس  دکتریش رو خوند!!! (پرستاری!!) گفت بعضی ها زیادی نفاخن و  جالبه که کیس های  خیلی نادری قادر به کنترل اون هستن...مثلا انگار یه بادکنک دستشونه و به دلخواه تعداد  و قدرت صدا و بقیه فاکتورها رو مدیریت میکنن!!!!!

حالا موندم منم به باباییم رفتم یا اتفاق های بد و صدا ناک و بوی ناک زندگیم در بدترین زمان ممکن برام پیش میاد...؟

تازه من کلی هم حیا دارم..چی فک کردین؟ یه وقتایی که باد تو دلم میپیچه  و مثلا علی در نیم سانتیمتری من نشسته و نمیتونم با صدای بلند حرف بزنم یا بهانه دیگه ای بیارم آنچنان با پاهای چسبیده به هم و اردک وار  راه میرم  و میرم طرف  دسشویی که علی با تعجب  میگه وا!!! چرا اینطوری  میری و وقتی  هنوز در دسشویی بسته نشده صدای شیر اب  میاد و برس تمیز کردن دستشویی  یهو تلق تولوق  صدا میده تا صدا پوشانی بطور کامل انجام بشه میفهمه بهتره بره جایی دورتر از من تا خجالت کمتر بکشم!!! آره داداش !! همچین هم اون دومن چوبی مون ترک توروک برنداشته قربونت!!!! حیا میا هم حالیمونه ....

زت زیاد.