شرح مهمانی و شور و طربم!!!!

آقا جاتون خالی بود که ببینین صمیم  متهم به تنبلی و شوهر کش (بس که از این علی مواقع مهمونی کار میکشه!!) چطوری خونش رو  تنهایی دسته گل کرد!البته به مدد یک روز مرخصی و ده ساعت  کار خونه کردن.همه چیز آماده و زیر لیوانی های شیشه ای طرح برجسته که از حافظیه خریدم هم روی میز ها و مجسمه های سنگی تخت جمشید و  گوزن کنده کاری برنزی هم کنارش و خلاصه خوشگل شده بود دیگه! بعد هم دلتون نخواد شیرینی خامه ای داغ داغ(خیلی لا مصب تازه بود حیف که نمیخورم!!) دل همه رو برده بودو باغ رو هم برای ساعت 9  رزرو کردیم.البته یه  میز رو رزرو کردیم نه کل باغ رو. آقاهه مهمونمون من هر چی براش میاوردم میگفت نمیخورم و معده ام خراب شده دیشب و اجازه بدین نخورم چون راحت ترم و من هم خب قبول کردم و اصرار نکردم زیاد بهش.یه بچه فوق العاده بامزه سه چهار ساله هم داشتن که به حد بسیارخوردنی و قشنگ لهجه ترکی داشت و میمردیم از دست خاطرات تعریف کردنش!!یکی نیست بگه فسقلی تو خاطراتت دیگه چی بودآخه!!! خلاصه رفتیم و جاتون خالی همه از  ماهیچه و شیشلیک و فیله و کلی سالاد بار و غیره مستفیض شدند و البته من بدبخت!!!  از سوپ و کمی سالاد و دو تکه گوشت .بیشتر  نخودی بودم تا مستفیض شونده!!!!!!!

آها تا یادم  نرفته بگم این بچه هه هر جا آب ببینه خودش رو تو آب ها مینداز.چشمتون روز بد نبینه تا رسیدیم یهو دیدیم تو هوای بارونی دیشب  این نی نی   تالاپی خودش رو انداخت تو حوضچه جلوی در و غش غش خندید!!! مامانش هم هول کرد و فقط فک کن با اونهمه دک و پزمون !!!! شلوار بچه رو دادیم بندازن روی سماور آشپزخونه تا خشک شه و کفش هاش رو هم گذاشتن کنار فر!!!! و فقط مونده بود لنگ ببندیم دور این بچه سرتق!!!! هر دم به دقیقه هم به بابایی من رو میکرد و میگفت برو از کفش هام خبر بگیل و شلوارم رو پشت و لو کن عمو!!!!!تازه یک جا هم که شنید باباش  علیرغم توصیه ما برای امتحان کردن دسر و کارامل بازم میگه نه ! معده درد دارم و نمیخوره بلند گفتنه خالههههههههه!!! بابایی لجیم(رژیم!!) داله! دیگهههه!!!!!و طفلکی باباش غرق خجالت شد و فقط خندید و نی نی باز اضافه کرد تازه  لیلی( اسم مامانش!!) هم میخواد لجیم بگیله!!!!منم میخوام لجیم بگیلم!!!!! تو چی خالههههههههه؟ و علی مرد از ذوق !!! گفت آی قربون دهنت عمو جون!!!!

مهمون هامون  دو تا ظرف بزرگ خوشگل کریستال آلمانی هم برامون کادویی آوردن . به علی میگم بوفه سوم رو کم کم باید بخریم!!همچین نگام کرد که نزدیک بود ((لازم اللنک الحول الکمر)) بشم خودم!!!یعنی خراب کاری شه !!!!خدایا این مردا چرا درک نمیکنن که ظروف باید با فاصله توی بوفه چیده بشه تا به چشم نظم و حظ بصری بیشتری بده!!؟!!! چرا این مردا وقتی هر سه ثانیه ازشون میپرسی رژ لبم خوبه و خط لبم پاک نشده که؟!! دفعه بیستم دیگه کم کم عصبانی میشن و هووجور که سروشن پایینه میگن آره !! آره!!! اره!!! کشتی منو با این لبات!! و یکدفعه میبینی که عروس مهمان  گرامی که فقط جمله آخرش رو شنیده با تعجب نگاتون میکنه که وسط شام چرا دارین اینجوری حرف میزنین و خدا مرگم چقدر بی حیا!!!!!!! شدن جوونای این دوره زمونه!!!!بعد شم  هی بگن چرا بچه دار نمیشین و بابایی تو هم بگه من دامادم گله!!! این دخترم خیلی بی عرضه است!!!!( معععععععععععععععععع!!)  و عروس اونام نگاه پر غرور تو رو با دم وزغ !!!! اشتباه بگیره و بگه حالا شومام اقدام کنین یه سه چهار سالی طول میکشه به بهره برداری برسه!!!!! و تو از خجالت و حرص نمیتنی تو روی بابایی ات نگاه کنی و فقط از زیر میز پای شوهرت رو فشار میدی و یهو تو چشمای دختره نگاه میکنی و با تموم نیروی که جمع کردی تا لبخندت خیلی بی تفاوت نشون بده میگی نه قربونت!!!! ما خیلی خوشبینیم !زیاد مثل شوما سخت نگرفتیم !!!!ولی واقعا انقدر سخت بود ؟!!!! و دهن طفلی عروسه کوچیک و جمع بشه و دیگه حرف این ریختی نزنه بهت!! والله!!

***********************

خب حالا میخوام از سفرمون بگم براتون. جای همگی سبز خیلی خوش گذشت!!ورودمون به شیراز همزمان با مسافرت پر هیاهوی شیرشاه!!!!!!   بود و لی تو برنامه ما وقفه ای ایجاد نکرد.چیزی که خیلی برام جالب بود شنیده شدن صدای بلند موسیقی اینو ر آبی و اونور آبی از اکثر مغازه ها و جاهای تفریحی بود.اصلا مردم شیراز انگار نفسشون به موسیقی بنده.برای ما که توی مشهد حق برگزاری کنسرت رو هم نمیدن خیر سرشون!!!! و میگن حرمت امام رضا رو باید نگه داریم!!!   خیلی جالب بود.انگار نه انگار که طرف!!!! اونجا بود.یه جورایی به پشمشون هم حساب نمیکردن.ولله اینجا این حاج آقا با هواپیما هم اگه از روی شهر رد شه مردم حسین حسین میکنن!!!!شیراز به نظر من شهر شادی و شوره  .شهردار با سلیقه اش از هر فرصتی استفاده کرده تا چهره شهر رو قشنگ  ترکنه.نورپردازی زیبای دروازه قرآن و آذین بندی  و چراغونی  بعضی از خیابون ها که جدا از سفر طرف!!!! به شیراز طبق گفته مردم این شهر همیشه به همین صورت هست و ربطی به استقبال زورکی!! نداره منو به وجد میاورد.شاید برای خیلی ها عادی و حتی پیش پا افتاده باشه ولی اگه شما هم توی شهری بویدن که شهردارش (مشهد)به اندازه  سر سوزن ذوق نداشت و حسرت چهار تا دار و درخت و یه میدون  قشنگ و مناسب با نامش!!!و خیابون روشن و قشنگ و گلکاری شده  به دلتون مونده بود   به من حق میدادین اینهمه از شیراز خوشم بیاد.شهر فالوده های خوشمزه و مردم  باحال با آدرس دادن های  بامزه ترش .یه جورایی شبیه اصفهانی ها بود این کارشون.دیدار حافظیه برای اولین بار و بوسیدن سنگ سردو با طراوت حافظ رو با هیچ حسی نمیشه گفت و نوشت.سعدی شیرین کلام و غریب و مهجور که با فاصله کمی از حافظیه مورد کم لطفی مسافرین و شاید خود مردم شهر هم بود دلم رو لرزوند. قنات و  سقف زیبای سعدیه  آدم رو به حال و هوای دیگه ای میبره.ما این دو جا رو هم شب رفیتم و هم روز و خیلی زیبا بودن. حوض ماهی و نارنجسنتان قوام و خونه زینت الملوک و باغ ارم و پاسارگاد و سعادت آباد و تخت جمشید و  دروازه قرآن و  خواجوی کرمانی و  بابا بستنی و  شاطر عباس و فالوده و باز هم فالوده با عرقیات مختلف و پر از ابلیمو و بستنی های کشدار و زرد و خوشمزه اش و سرای مشیر و بازار  وکیل و حمام وکیل و فست فود 110 با اون کباب ترکی های خوشمزه و سالن زیبا و تازه تعمیرش و ارگ کریم خانی و موزه پارس  یا همون عمارت کلاه فرنگی و باز هم فالوده!!!! و ندیدن اتوبوس زیاد توی شهر و نبودن پلیس راهنمایی  که به مردم گیربده !!!! و خیابون چمران و باغ شخصی و بساط جوجه کباب و تخته و توت تازه و موسیقی شاد شرزه  و جوجه کباب خوشمزه اش  و غذای مزخرف رستوران هتل و هر دو ساعت   دو سه بطری اب معدنی قلپ قلپ خوردن  و تو بازار خرید کردن و لهجه گوش نواز شیرازی ها رو شنیدن و دیدن تبلیغات و پرچم هایی که حتی تو دارغوز آباد استان فارس نصب شده بود و خیر مقدم!! با لحن عاشقانه!!!! جواتی!!!! میگفت به حاج آقا و تاسف بابت اینهمه اسراف میلیاردی و راهنمای توریست های کره جنوبی شدن و ... همه و همه یه خاطره فوق العاده قشنگ  از شهر زیبای شیراز برامون گذاشت و من منتظرم بیصبرانه تا در اولین فرصت به طرف این شهر زیبا پرواز کنم.کلی فیلم و عکس هم گرفتیم که چون بلد نیستم!!!!!فعلا نمیتونم بذارمشون.

 و اما کاشان با حال و هوای کاملا متفاوتش و مردم یکم بی حالش!!(شرمنده کاشونی ها!!) و فالوده پر از بوی گلابش و قمصر زیبا و سردش و ابیانه خنک و با صفا و پیرمردها و پیر زنهای  با تجربه و فوق العاده نکته دان و جلوتر از زمانشون و هات داگ  خوشمزه هارپاک( یا پارهاک؟!!) و مسجد قدیمی اونجا و پونه های وحشی و خوش بو و شلوار های گشاد اقایونشون خیلی خیلی برامون جالب بود. تو کاشون  مسجد اقا بزرگ و خونه طباطبایی ها و عباسی ها و بروجردی ها به قدری زبا و قشنگ و دالون دالون و بالا و پایین بود که حظ کردم از اینهمه معماری و هنر.فقط فک کن برای ساخت خونه 18 سال منتظر بمونی!!!! تا پایه ها خوب بشینه و محکمشه بعدسقف ها رو بزنی و اینطوره که تاریخی و به یادموندنی میشن.تپه های سیلک که آدم فقط حرص میخوره از اینهمه بی فکری و ندونم کاری مسوولینش و باغ فین که عصر پنجشنبه در حالیکه کلی مسافرین  اتوبوس های   توریستی منتظر ورودش بودن و یهویی اعلام شد به علت تعمیرات!!!!! یا همچین چیزی  بسته است و ما آخرین فرصت رو با این کار مسخره مسولینش از دست دادیم و کلی حرص خوردیم که چرا باغ فین رو ندیدم   و بازار قدیمی کاشون وتیمچه امین الدوله  و آسیاب سنگی قدیمی و عطر واقعی دارچین خالص و ادویه هاش با بوی جادویی شون و آشنایی با ادگار و مونیکا از هلند و پیاده روی زیر آفتاب داغ کاشون و لذت از دیدن اونهمه قشنگی که انگار از چشم خیلی ها خودشون رو مخفی میکردن و یهو برای ما عرض اندام میکنن و خونه دربستی که صاحب خونه اش با جرات  زیاد و  به نظر من یه جورایی دیوونگی محض اونجور در اختیار غریبه ها قرار میگرفت ( بیشتر با اتاق خوابش مشکل داشتم و باورم نمی شد کسی بتونه این اتاقش رو با همه ملافه ها و پتو های  نو و سفیدش و وسابل کامل توش در اختیارغریبه  ها بذاره و البته خب به مدد همین مهمون نوازی واعتمادش ما تو خیابون نموندیم شب ها!!!!! و ممنون صاحب خونه مهربون و با محبتش هم هستیم و بخصوص ممنون دوست عزیزی که شماره رو در اختیارمون گذاشت نیز هم.خلاصه که خیلی خیلی شارژ کننده بود این سفر و فارغ از همه چی ده روز کامل فقط به خودمون فکر کردیم و خندیدیم و گشتیم و خوردیم و دویدیم و ایستادیم و گرم شدیم   و خنک شدیم و هزار بار بیشتر به هم نزدیک شدیم و همراه و همدل هم. فقط مشکل کوچولوش آب کاشون بود که اصلا برای ما قابل خوردن نبود و خب یه جورایی سخت بود..و لی همه چی همه چیز این سفر زیبا و خاطره انگیز بود. چه مواقعی که یاد مون میومد خاک بر سر خر!!!! اتاق هتل رو با شونصد تا تیکه پارچه ناموسی و غیر ناموسی روی تخت ولو  کردیم و  با عجله زدیم بیرون و  اومدن و تمیز کردن و برامون مرتب گذاشتن کنار  و چه اون موقع هایی که توی ماشین  خودمون رو به هم میچسبیوندیم  و یهو موقع پیاده شدن میدیدم شونصد تا آینه تو ماشین نصب شده!!!!!! و نامرد رانندهه صداشو در نمیاورده!!! و البته ما هم ضایع بازی خدا رو شکر اونجوری  نکردیم!!! و تموم اون  دو ساعتی که راننده آژانس  هاف هافو ولی دیوانه اش!!! توی پیچ های تند کاشان به ابیانه با 120 تا  سرعت میرفت و قلبمون به سقف  دهنمون میچسبید و تکیه کلامش هم این بود که پیچ ها رو می دزدم!!!! و بعدش فقط به اداهاش میخندیدیم و یادش میکردیم و دقیقه نود به مهر اباد رسیدن  و از دست راننده پیکان 58 که تو ترافیک تهران و وقتی که ثانیه های ساعت انگار پرواز میکنن  و ما بهشون نمیرسیم با سرعت 50 تا میروند و دندون های من نصف شدن از بس رو هم فشارشون دادم و مسافر کناری تو هواپیما  که هر و هر به من که سعی داشتم کمر بندم رو باز تر و راحت تر کنم تا دو سرش به هم برسه میخندید و میگفت اوههههههههههه!!!! چه چاقی تو!!!!!! مال منو ببین!! دو متر زیادم اومده!!!! و من میخواستم کله شو بکنم  شوت کنم بیرون و تازه وقتی مشهد رسیدیم زنگ زدم به مامان و به سهیل با حالت گریه ناک!!! گفتم از پرواز چارتر تهران- مشهد جا موندیم و باید تا سه ساعت دیگه صبر کینم و الان تو فرودگاه تهران آواره موندم!!! و طفلی اونم هی دلداری میداد که  شاید حکمتی تو کار بوده و میخواسته بال هواپیما کلا!!! کنده بشه و شما رو خدا نجات داده و غصه نخور و از این حرفا و یهو  ترکیدن من از خنده  و کوفتتتتتتتتتت !! تو کجایی بی شعور!!؟ ! گفتن سهیل و  قیافه متعجب علی از سرعت من در بافیدن اینهمه دروغ شاخدار!!!! به  داداشی بیچاره  و  کتکی که به زودی به دیدارش نائل میشم و همه وهمه و همه منو غرق خوشبختی کرد از بودن کنار همسری هم فکر و هم گا مو هم پا و کشوری زیبا که گوشه گوشه های ندیده اش رو هم دوست دارم .یادمه به مونیکا که ازم پرسید دوست داری بیای اروپا برای زندگی ؟ گفتم دوست دارم همه دنیا رو بگردم و ببینم ولی فقط و فقط توی ایران خودمون زندگی کنم چون اگه  من برم و تک تک من ها بریم پس کی این کشور رو آباد میکنه و وقتی این حرف رو زدم با کمال تعجب و شگفتی فهمیدم حرف دلم بوده و من این کشور رو دوست دارم و غر زدن های و نارضایتی و افسوس  ها  از وضع خراب و مسولین بی فکر و بی کفایتش جای خود محفوظ!! ولی من به این خاک  عشق میورزم. حداقل تا الان که اینجوریه! و مونیکا با تحسین نگاه میکرد و به چشم هال زل زده بود!!( شایدم فک میکرد عجب آدم خلی هستم من دیگه!!!)

یه چیز جالب اینکه اون ها که هر دو تحصیل کرده بودند  هنوز فکر میکردن خاتمی رییس مملکته و اصلا اسم این یارو احمدی رو نشنیده بودن و تازه شدیدا هم معتقد بودن که چه خوب که کامنه ای!!!!! اینقدر تو ایران نحببیت داره و مردم میمیرن براش!!!!!( این یکی رو  فک کنم از مراسم استقبالی که تو تلویزیون نشون میدادن برداشت ازاد کرده بودن!!!! طفلکی ها!!!) و ضمنا میگفتم خیلی از ایران خوششون اومده و کلی تعریف کردنی برای دوستاشون دارن.

خب! شاید رکورد طولانی نوشتن رو شکستم این بار.ولی اگه میخواستم چند تیکه اش کنم باور کنین هم حالش نبود و هم احتمال کنسلیش زیاد بود!!!!شرمنده و باز هم ممنون از همه راهنماییها و محبت هاتون.حتما در سفر دوباره به شیراز از همه جاهایی که از قلم افتاده و به علت کمبود وقت نتونستیم ببینیم دیدن میکنیم.

شاد و شادی آفرین بمانید.