قرا فاتحه مع الصلوات!!

روز شنبه گفتم بیام و یه حالی به اموات بدم و حلوا درست کنم!!احتمالا شما فک میکنین من حتما چند باری حلوا درست کردم که حالا از خیر زنده ها گذشتم و گیر دادم به مرده هام!!! ولی نخیر!صفر صفر بودم توش!اول رفتم یه بسته آرد گندم  خریدم .هر چی اینور اون ورش رو نگاه کردم دیدم خبری از طرز تهیه حلوا نیست.بعد رفتم سراغ مجله های آشپزیم که عشق منن!!دیدم طرز تهیه تر حلوا(شمالی) رو توش داره ولی حلوای ساده نداشت.با خودم گفتم خیلی نباید فرقی داشته باشه.خلاصه به مغز نخودیم فشار آوردم تا یادم بیاد مامان چه جوری حلوا می پخت که یادم اومد همیشه حلواهاش تو سطل نون خشکی شوت می شد!! از خیر زنگ زدن به اون گذشتم.اول شربتش رو آماده کردم و گذاشتم کنار.بعد ۲ تا سوال اساسی  تو ذهنم شکل گرفت: آردش رو باید اول بذارم رو گاز  تا تغیر رنگ بده و بعد روغن بریزم توش یا با خود روغن تفتش بدم؟ دوم اینکه آردا رو بریزم تو شربت یا شربتا رو بریزم تو آردا؟!!! خلاصه تصمیم گرفتم روغن رو آخر بریزم و شربت رو هم بریزم روی اردا.فقط چون میدونمستم سوختگی با آرد داغ خیلی وحشتناکه حواسم جمع بود که خودمو شهید نکنم!!مواد که قاطی شد با هم دیدم خیلی قشنگ و خوب از کناره های تابه جدا میشه و این یعنی بدک نیست.بعد همشو ریختم تو یه ظرف تخت و خواستم با قاشق صافش کنم که گند کارم اینجا پیدا شد!هر کار میکردم صاف نمیشد یعنی رگه رگه می شد چه جوری بگم؟ یه جوری شده بود.خلاصه  همه رو دوباره ریختم تو یه ظرف پیرکس مربعی و یه لیوان رو غن رو با آب قاطی کردم و هی قاشقه رو زدم تو روغن و صافکاری کردم بازم یکدست و خوب نشد!! دوباره همه مواد رو ریختم تو تابه و روغن اضافی قاطیش کردم و خدای من!! شل شل شد! بدو بدو همش زدم و هی قل هو الله غلیظ و از ته حلق خوندم تا شاید اموات دلشون بسوزه و حداقل به خودشون رحم کنن!! دوباره همه رو ریختم تو یه ظرف دیگه و دیدم حداقل اول رنگش بهتر بود و کمتر باز میشد!! به ضرب آب روغن و تف و قاشق صافش کردم و الکی با ته قاشق سوراخ سوراخش کردم تا مدل شه !!و بعد دیدم قیافشخیلی ضایع شد.روش نیم کیلو پودر نارگیل و پسته و بادوم و گردو ریختم و لبخند رضایت بر لبانم نقش بست!! ظاهرش که خوبه یعنی نصف کار حله!!تند تند کوه ظرف هایی که درست کرده بودم رو شستم و همه جا رومرتب کردم که یههو علی اومد تو! تا چشمش به حلوا افتاد گفت به  به اینا رو کی آورده؟تو که از این هنر ها نداری!! منم دیدم دورغ حاضر و آماده جلو چشممه گفتم دوست مامان جون آورد برامون.چون میونه تو چقدر دوست داری!!یه ظرف گنده آورد.حداقل یه کیلو حلوا شده بود به جون خودم!! اونم گفت دستش درد نکنه چه خوشگل هم تزیین کرده!! بعد یهو چشمش به قوطی آرد گندو رو اپن افتاد و گفت این آردا چیه دیگه!؟منم تابلو نکردم و گفتم مال سوپ فردا افطاره که امروز خریدم!! اون طفلی هم که از این چیزا حالیش نیس که!!خلاصه موقع افطار علی چشم از این حلواهه بر نمیاشت و منم دل تو دلم نبود!!بی شرف بوی خوبی هم میداد این حلواهه.خلاصه علی قاشق اول رو گذاشت تو دهنش و تا اومد بگه اومممممم!!به به!! دیدم قیافش یه جوری شد!! گفتم چی شد؟گفت نمیدونم این خانم سرهنگ حلواهاش حرف نداشت چرا ایندفعه می چسبه تو دهنم؟منم مظلومانه گفتم من خبر ندارم !!خلاصه گفتم یعنی نمیخوری و همشو بریزم دور!!اونم گفت نه کم کم میخورم تا تموم شه بنده خدا زحمت کشیده.بعد از نیم ساعت که به علی گفتم بعد از این میتونه منو خانم سرهنگ صدا کنه تو خونه اول یه کتک حسابی خوردم و بدبختانه هنوزم نفهمیدم چرا حلواهه اونطوری شد!!! ایندفعه دیگه روم نشد واسه مامان جون و در و همسایه ببرم.ولی یه روز که حلوا تو یخچال موند خیلی بهتر شد و همش دارم وسوسه میشم که یه بشقابواسه قوم شوهر برم  تا حالشو ببرن!!! ولی میترسم مطلقه شم و برا روح خودم مجبور شم حلوا بپزم!! 

پ.ن.

قابل توجه افرادی که چپ و راست به من کدبانو و شومپز و آشپز گفتن!!!